Vücudumdaki kırmızı kabarcıklar, saç dökülmeleri ve burun kanaması yüzünden 10 gündür hastanelerde dolanıyordum ah! Tabii ki kendi isteğimle değil şu lanet olası doktorların peşimde dolandığı için son olarak tahlil sonuçlarımı beklediğim kenarları paslanmış koltuğun üzerinde rahatsızca kıpırdandım şu hastahane kokusunu ne kadar sevsemde bu aralar tek kabusum buydu adımın kırmızı ekranda yanmasıyla birlikte gri tonlarındaki montumu ve bordo sırt çantamı eline alıp doktorun odasına girdim kapı gıcırtısıyla biirlikte kapanırken doktorun karşısındaki sandalyelerden birine oturdum.
-Gülse hanım şuan anlatacaklarım gerçekten zor şeyler öncelik-
Bıkkınlıkla nefesimi verdim
-sadede gelir misiniz artık?
-Gülse hanım hastalığınızın adı... Lösemi, kan Kanseri.
Yavaşca fısıldadım "beni kandırmayın" doktor olacakları biliyormuş gibi baktı.sesimin tonu gitgide yükselirken bir yandan da saçlarımı çekiştiriyordum
"beni kandırmayın BENİ KANDIRMAYIN tamam mı ben kanser değilim ya anlamıyor musunuz !?"
Önümdeki sandalyeye tekme savurup dediğim şeyleri tekrar ediyordum çünkü başka bir şey diyemezdim sözcükler ağzından isteksizce çıkıyor kendime hakim olamıyordum yavaşca sesim kısıldı gözyaşlarımın akış hızı çoğaldı ama bu sefer gözlerim kararmaya başladı gözlerim hafifce kayarken karanlığa boğuldum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ince ipler
ChickLitKanser... kansermiş hastalığımın adı ne kadar acınası bir durum değil mi ne kadar kendimi kötü hissetsem çoğu zaman ölmek istesemde benim yanımda olan gerçek dostum ve ilk aşkım vardı... bence hastalığı yenmeme bunlar yardımcı olabilirdi...
