#Korean Boy (Short story)
**
“Andiyan na siyaaaaa!”
“Kyaaaah!”
“Shocks! He’s so gwapo!”
“Grabe! Andito na siya para sunduin ako!”
“Wag kang feeler teh! Para sakin kaya siya!!”
Eto na naman ‘tong mga babaeng ‘to, nag titilian, kinikilig! Ang haharot! Hindi ko sila maintindihan kung anu ang meron sa lalaking yun at nagugustuhan nila at nagagawa pa nilang tilian.
It’s like EW.
Type nila ang isang lalaking mukhang labanos sa sobrang puti?
Baka nga bakla yun eh, sobrang tahimik at walang pakialam sa mundo.
Mukhang hindi nga yun nag sasalita ng tagalog eh, malamang Korean siya.
Hindi naman nila nakakausap or nahahawakan , pero ewan ko baaaaaaaa at baliw ba baliw sila dun. Ni hindi naman siya ipis para tilian no? hindi rin siya artista para pag kagaluhan.
“Haaaay, ang gwapo niya talaga.” Nagulat naman ako dito katabi ko, si Andrea ang best friend ko na isa sa fans ni Jung Jang, ang weirdong Korean boy na yun.
“Ew? Tumigil ka nga jan. Anong gwapo dun, ha?”
“Heh! Palibhasa hindi ka maka-appreciate ng itsura ng lalaki!”
“Hello! Andami kayang gwapo sa paningin ko! But not that Jung Jang!”
“Bahala ka na nga jan.” tumayo naman siya agad at dinala na ang gamit niya.
“Wait, san ka pupunta?” tanong ko sakanya.
“Mang iistalk! Hehehe!” at tumakbo na siya palabas ng room.
Hay nako! Susundan na naman niya si Jun Jang together with those cheap girls. Halos may fans club na nga yung Jun Jang eh, the worst is ni hindi man lang alam ni Jun Jang that they exist! Poor girls. -_-
After kong ma-imbyerna sa mga babaeng yun ay tumayo na ako para umuwi, but before that pumunta muna ako sa locker ko para iwan ang books ko.
Habang naglalakad ako ay may na-overheard akong mga nag uusap.
“He’s so gwapo talaga no?”
“Yeah. And you know what am I thinking? What if kidnappin natin siya at rape-in naten!”
“What a good idea!”
“Ha-ha-ha!”
Woah. Desperate cheap poor girls! Sino namang mag aakala na may mga nag e-exist palang katulad nila? Umalis na lang ako at hinayaan ang nonsense topic nila. Alam ko namang isa lang ang pinag uusapan nila eh and that’s the ever loving, pogi, mabango, gwapo, cute, mayaman, maputi, the almost perfect and prince charming ng lahat, Jun Jang.
Lumabas na ako ng school campus dahil baka mahawaan ako ng ka-cheapan nila.
On my way home, nakasalubong ko naman ang aking PRINCE CHARMING, my ONE and ONLY Gerald Sanchez. Siya lang naman ang nag iisang pogi sa paningin ko, yun nga lang hindi niya ako mahal.
Hanggang sulyap sulyap lang ako eh. Ni hindi niya rin siguro na nage-exist ako sa mundong ito at kung sakaling malaman niya, baka hindi siya mag bibigay ng time para makilala ako.
*Sigh*
Parang katulad nung mga babae na may gusto kay Jun Jang, hanggang sulyap lang sila at kahit akong kilig at tili ang gawin nila, hinding hindi sila nito mapapansin.
