နံနက္ခင္းဟာပံုမွန္အတိုင္းပဲစတင္ခဲ့ပါတယ္..Alarmကအခ်ိန္မွန္ျမည္ၿပီးေတာ့သူမလည္းအိပ္ရာကထလာခဲ့တယ္..။
Accidentျဖစ္ၿပီးကတည္းကအရာအားလံုးေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္။
သူမကအရင္ကေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီးလူေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆက္ဆံေရးေကာင္းခဲ့တယ္။အျပင္ေတြသြားရတာႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၿပီးေတာ့ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္..အခုေတာ့..အရာအားလံုးကေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါၿပီ။
သူမအရင္လိုလူေတြၾကားထဲမွာသက္ေတာင့္သက္သာမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး..အိမ္ထဲမွာေလွာင္ပိတ္ၿပီးေနရတာကိုသေဘာက်လာတယ္။ေနာက္ၿပီးသူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔ငယ္ငယ္တည္းကခင္ခဲ့တဲ့ေလးေယာက္ပဲရွိေတာ့တယ္။
"အဆင္ေျပရဲ႕လား..သမီးေလး"
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကအမ်ိဳးသမီးကေမးတယ္..။
"ဟုတ္ ေမေမ..အရင္လိုပဲအဆင္ေျပသြားမွာပါ.."
သူမတြန္႔ဆုတ္စြာေျပာလိုက္တယ္..၊ဒါေပမယ့္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကအမွန္ကိုသိေနၾကသည္ပဲ။
"ဒီမွာမနက္စာ.."
နီရဲေနတဲ့ေသြးေတြထည့္ထားတဲ့ဝိုင္ခြက္ကိုသူမေရွ႕ခ်ရင္းေျပာလိုက္တယ္
သူမအဲဒီဖန္ခြက္ထဲကေသြးေတြကိုကုန္ေအာင္ေသာက္လိုက္ပါတယ္..
🍷🍷🍷🍷
"Wendy?"
ခပ္လွမ္းလွမ္းစားပြဲမွာထိုင္ေနတဲ့အသက္20အရြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကတီးတိုးေျပာလိုက္တယ္။
အဲဒီအခါသူ႔သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုကသူၾကည့္ေနတဲ့ေနရာကိုၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။
"သူကငါတို႔အင္ဒိုနီးရွားမွာေတြ႕ခဲ့တဲ့ေကာင္မေလးပဲ.."
တစ္ေယာက္ကသတိရသြားဟန္နဲ႔ေျပာတယ္။
"ဟုတ္တယ္..ၿပီးေတာ့သူ႔နာမည္ကWendy.."
ၿပီးေနာက္..သူဆက္ေျပာလိုက္တယ္၊ "သူ႔ကိုၾကည့္ရတာငါနဲ႔ရင္းႏွီးေနသလိုပဲ.."
"ေတာ္စမ္းပါ Justinရာ..မင္းကအဲေန႔တည္းကတအားထူးဆန္းေနၿပီ"
Justinသူ႔သူငယ္ခ်င္းစကားေၾကာင့္ရယ္လိုက္မိတယ္..ဒါေပမယ့္အခုထိသူမဆီကေနအၾကည့္မခြာႏိုင္ေသးဘူး..။
သူမကေကာ္ဖီဆိုင္ရဲ႕ေထာင့္တစ္ေနရာကစားပြဲခံုေလးမွာတစ္ေယာက္တည္းထိုင္ၿပီးCappuccinoတစ္ခြက္ကိုေသာက္ရင္းchocolate muffinsအခ်ိဳ႕ကိုစားေနတယ္..။ သူမေကာ္ဖီခြက္ေတြကိုကိုင္ထားတဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကရွည္ရွည္သြယ္သြယ္ေလးေတြျဖစ္ၿပီးေတာ့အသားအရည္ကသာမန္ထက္အနည္းငယ္ပိုၿပီးျဖဴသေယာင္ထင္ရတယ္။ ဆံပင္ေတြကအညိဳေရာင္ျဖစ္ၿပီးေတာ့မသိမသာေကာက္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာကလည္းဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္ေလာက္ပဲထင္ရၿပီးေတာ့လွပတယ္..။
"ငါတို႔ေနာက္တစ္ခါထပ္ေတြ႕ရဦးမယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္"
🍷🍷🍷🍷
Wendy's POV>>
ကိုယ့္ပံုစံအတိုင္းကိုယ္ေနရတာအခက္အခဲေတြအမ်ားႀကီးပဲ..။အနီးအနားကတိုးတိုးေျပာေနတဲ့အသံေတြကိုလည္းမၾကားခ်င္ဘဲၾကားေနရသလိုတစ္ခါတစ္ရံမွာလူေတြရဲ႕ေသြးအနံ့ရတဲ့အခါေသြးဆာလာေစတယ္။ေနာက္ၿပီးအခက္ခဲဆံုးကေတာ့အနီးအနားမွာသူငယ္ခ်င္းရယ္လို႔ရွိလို႔မျဖစ္တာပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး အခ်ိန္အၾကာႀကီးေနေရာင္ေအာက္မွာေနလို႔မျဖစ္ဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္Accidentျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီးမေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္လိုမ်ိဳးေျပာင္းလဲသြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ဒီလိုျဖစ္တာaccidentေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး...။
သူငယ္ခ်င္းေတြဆီေရာက္တဲ့အထိအေတြးေတြကိုရပ္တတ့္လို႔မရခဲ့ဘူး..။
"Wendy..နင္ဒီကိုေရာက္လာၿပီေပါ့"
Trisaကလာဖက္ရင္းေျပာလိုက္တယ္. ကၽြန္မတို႔မေတြ႕ျဖစ္ၾကတာဒီတစ္လလံုးပါပဲေလ..။
"ဒီေတာ့နင့္ရဲ႕Indonesiaကိုသြားတဲ့vacationကဘယ္လိုလဲ"
သူတို႔တကယ္ပဲေမးခြန္းေတြစေမးၾကေတာ့တာပါပဲ
"အင္း မဆိုးပါဘူး..အေကာင္းဆံုးကိုေျပာရရင္ေတာ့ငါJustinနဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တယ္ဟ!"
အဲဒီလိုေျပာျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္မျပံဳးဘဲမေနႏိုင္ခဲ့ဘူး..
ဒီအတိုင္းျပန္ေတြးၾကည့္တာကတင္တကယ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္လာေစတာမို႔ေလ..။
"နင္သူ႔ကိုတကယ္သေဘာက်တယ္မလား"
"ဒါေပါ့ ငါသေဘာက်တယ္ ဒါမွမဟုတ္ဒီထက္ေတာင္ပိုခ်င္ပိုမယ္ haha"
အဲဒါကတကယ့္အမွန္တရားပါပဲ..။သူ႔ကိုတကယ္သေဘာက်တယ္..၊ၿပီးေတာ့တစ္ခါတစ္ေလမွာသူ႔ကိုပဲတစ္သက္လံုးခ်စ္ႏိုင္မယ္လို႔ေတြးမိတဲ့အထိပဲ..အဲဒါကဘယ္ေလာက္မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ေပါ့ေလ...။
🍷🍷🍷🍷
"မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာဆိုတာမရွိပါဘူး မျဖစ္ေသးတာပဲရွိတယ္.."
Wendyအိမ္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္လာရင္းနားစြန္နားဖ်ားၾကားလိုက္ရတယ္။
လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနသည္ပဲ..။ တစ္ေယာက္ကJustin..ေနာက္တစ္ေယာက္ကသူ႔သူငယ္ခ်င္း Oliver..
သူမျပံဳးလိုက္မိတယ္.. သူေျပာတာအမွန္သာျဖစ္ခဲ့ရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္..။
🍷🍷To be Continued🍷🍷
စာမေရးတာၾကာၿပီမို႔လိုအပ္တာေလးေတြအမ်ားႀကီးရွိေနမွာပါ
ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ဒီတစ္ပုဒ္ကိုျဖစ္ေအာင္ေရးမွာမို႔လို႔feedbackေလးေတြေပးသြားရင္ပိုၿပီးအားျဖစ္မွာပါေနာ္
With Love,
WendyWen
15.2.19
BẠN ĐANG ĐỌC
Cursed or Gifted?
Ma cà rồngငါ့ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကမင္းကိုနာက်င္ေစလိ္မ့္မယ္... ဘယ္လိုပဲမင္းကိုေထြးေပြ႕ထားခ်င္ေပမယ့္... ငါကမင္းကိုဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေနေရာက္ေနကာကြယ္ေပးႏိုင္ေပမယ့္.. မင္းရဲ႕အနားမွာရွိေနဖို႔ကိုေတာ့မတတ္ႏိုင္ပါဘူး ဒါကငါ့ရခဲ့တဲ့လက္ေဆာင္...ၿပီးေတာ့တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပဲက်ိန္စာတစ္ခု..။
