Tumatakbo ako sa walang hanggang daan na napupuno ng mga nyebe at ako lamang ay huminto ng makita ko ang lugar na palagi kong pinupuntahan tuwing sasapit na ang taglamig.
"Palagi kitang hihintayin dito kaya't dapat balikan mo ako" sabi nya habang nakayakap sya sakin.
"Oo naman!hindi kaya kita kayang paghintayin" naka pout kung saad. Yumuko sya at hinalikan ang aking noo.
"Wag kang mag alala,palagi kitang hihintayin sa lugar na ito"
Isang pangako pero walang pangako ang hindi napapako. Sabi mo maghihintay ka palagi dito. Sabi mo pupuntahan kita dito dahil nandito ka lang palagi,pero asan ka nang dumating ako. Bawat sasapit ang unang araw ng pagbagsak ng mga nyebe nandito ako at umaasang nandito ka.
Lumapit ako sa punong pinaglalaruan namin dati. Naka ukit dito ang pangalan naming dalawa dahil sa punong to,dito ko sya nakilala.
"Alam mo bang palagi kong pinupuntahan ang lugar na ito?umaasa akong makita ka na kumakaway sakin sa malayo. Naghihintay na dumating ako para makapaglaro tayo pero bakit wala ka ng dumating ako. Kahit anino mo hindi ko nakita. Gusto kitang makitang muli!asan ka na ba!SHINO-KUN!"
This story is a work of fiction. Names, characters, places and events are fictitious unless otherwise stated.Any resemblance to a real person living or dead or actual events are purely coincidental.
All rights reserved. No part of this story may be reproduced, distributed or transmitted in any form or by means without the prior permission of the author
Plagiarism is a crime
BINABASA MO ANG
Lovers of Winter
Teen Fiction"You are the most beautiful snow I've ever seen in winter"