Bunu "NEDEN!" 1! 'in devamı gibi düşenebilirsiniz.
İyi okumalar :-) :-*
Kütüphanesinin en sessiz en ücra köşesinde kitaplarının sayfasını çeviriyor. Bıkmadan, usanmadan aynı kitabı tekrar tekrar okuyordu. Onun için kitap anlamadan okuyup kenara atmak değildi. O her sayfasındaki hazzı ve heycanı tekrar tekrar yaşayıp bıkmadan okuyan okuyuculardandı.
Bu da o kitaplardan biriydi. Kaç kes okuduğunu hatırlamadığı ama okudukça heycanının ve hevesinin eksilmediği kitaplardandı.
Ayrıca o mutlu sonları sevmezdi çünkü mutlu sonların gerçekliğine inanmazdı. Ona göre her şeyin bir kötü sonu vardı. Kötü sonlar oldukça gerçekci ve acı vericiydi. Sonuçta gerçekler acıydı öyle değil mi?
🌸 🌸 🌸
Karşısından gelen tıkırtı onun hayal dünyasına götüren kitabından kaldırmasına neden oldu.
Kafasını kaldırdığında gördüğü yüz ona ne yakın ne de uzaktı. Umursamadı ve kitabına geri döndü.
"Burda kütüphane olduğunu bilmiyordum." genç kadın, genç adamın yüzüne bakmaya tenezzül bile etmeden cevapladı.
" Bunu kimse bilmiyordu." genç kadın oldukça duygusuz bir mimikle söylendi.
Genç kadının tam karşısındaki sandalyeye oturdu. Genç kadın kafasını ona çevirdi ve ' ne istiyorsun' der gibi baktı.
Kafasını ona çevirdiğinde gördüğü his farklıydı. Yüzünü inceledi genç adamın. Gülümsüyordu ama mutlu olduğu için değil de sanki daha az önce döktüğü göz yaşlarının kanıtlarını yok etmek adınaydı.
Gülümsemesi mutluluk değil acı vericiydi.
Yine umursamaz bir şekilde kitabına devam etmişti ki...
" Biliyor musun anne sanırım buraya ayak basan ilk insanlar biziz."
Genç kadın bu kez şaşkınca kafasını kaldırdı. Genç adamın yalnız geldiğini sanmıştı. Kafasını ona çevirdiğinde arkasında bir yere baktığını gördü. O da oraya bakmak için eğildiğinde
gördüğü tek şey,
Boşluktu...
Yanlış görüp görmediğine emin olmak için etrafa baktı gözlerini kırpaştırdı ama yine boşluktan başka bir şey görmedi. Bu kez elindeki kitabı umursamayıp - kaldığı sayfaya bakmadan - masanın üstüne koydu.
Tüm odağını genç adama çevirdi. Genç adam önüne döndüğünde göz göze geldiler ve gözlerinde ki kırıklığı ve acıyı hissetti. Yine gülümsedi ve yine mutluktan değil mahçupluktan ve acıdan gülümsedi genç adam.
Düşündü ne demeliydi ne yapmalıydı ne tepki vermeliydi?
Neyse ki genç adam onun yerine konuştu. " Ne diyeceğini mi düşünüyorsun? Ona Neden de."
Genç kız daha çok şaşırdı ve çaresizce onun yüzüne bakmaya devam etti.
" Ona, onu sadece Neden benim görebildiği mi sor. Neden onu senin göremediğini sor. "
Genç adamın çatlayan ve ağlamaklı sesi onu çok etkiledi ama genç adama bir şey soramadan genç adam hemen sessizce kayboldu.
Biraz kafa karıştırıcı
Biraz anlaşılmaz olabilir
(Baya da olabilir. Umarım alışırsınız. )
Mesala aklınızda şu an şu soru var acaba çocuğun sorunu ne? Sizce? Bilmeyenleri yorumlara beklerim. :-)
Bu bölüm başka bir yerde başka bir zaman bir daha karşınıza çıkabilir.
Bu arada üzgünüm.
Biliyorum bir kelimeyi çok kullanabiliyorum ya da cümleleri çok uzatıyorum ama önemli olan konu o yüzden kusura bakmayın olur mu:-*
🌸🤗😊😘🌸
Gelecek bölüm *Birilerine İthafen yazılacak o yüzden onlar 'neden' serimin içine girmiyor okursanız diye söyledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
"Neden?"
Random"Neden?!?!" (Seri) *Her bir bölüm farklı bir hikayedir ama başka zaman başka bir yerde hikayeler arası bağlantı olabilir. (Neden olmasın ki demi 😄) **Bazı bölümler bebişlerime itafen yazılmıştır.
