'Ik kan dit niet meer.' Zegt ze zachtjes fluisterend. Ze legt haar haar hoofd in haar handen en probeert niet te huilen, maar langzaam stromen de wangen uit haar ogen over haar wang. Het is geen punt van zwakte, ze is gewoon te lang sterk geweest. En lange, beschermende arm vormt een leuning voor haar rug. 'Ik kan dit niet meer.' Fluistert ze met een trillende stem, verklappend welke uitbarsting er zometeen plaats gaat vinden. 'Vertrouw me.' Zegt de stem. 'Vertrouw me..' Herhaalt de mannelijke stem zacht en beschermend. Langzaam legt ze haar hoofd in zijn nek, zonder enige aarzeling. 'Ik vertrouw je.' Fluistert ze.
