JUST...don't

hfd 131

-het spijt me MaartjeDebever maar ze is er echt niet meer ...

- update !!! omdat al mijn klasgenoten me gingen stalken !! ;)

avicii - the days <3

harry p.o.v

vandaag is charlie haar begrafenis . de afgelopen paar dagen heb ik het samen met charlie haar ouders moeten regelen . een van de ergste dingen die ik ooit heb moeten doen . haar ouders hebben het grootste deel gedaan vooral het vertellen aan iedereen . eigenlijk heb ik niks gedaan als ik erover nadenk. het enige wat ik gedaan heb is haar boek gelezen vanaf waar ik het nog  niet gelezen heb.  stukken die over ashlyn gingen , over hoe ze over nadacht over dingen of muziek waar ze ineens helemaal verslaafd aan was. in het boek staan serieuze dingen maar ook hele normale dingen , tekeningen van katten of konijnen die piraat zijn , verschillende quotes en heel wat foto's . sommige dingen heb ik aan de jongens laten zien maar niet alles want dat had zij ook niet gewild. 

met het boek naast me lig ik in bed onder mijn deken.  ik wil er niet uit . ik ga hier blijven liggen tot ik zelf dood ga . dan gaat mijn deur open en een paar seconde later is de deken weg . ik kijk op en zie louis en liam staan die al helemaal in het zwart gekleed zijn . ' kom op , dit moet ' zegt liam en houd mijn kleren omhoog . ik knik en sta dan maar op . liam geeft me de kleren aan en langzaam loop ik de badkamer in.

nadat ik gedoucht heb en de kleren aangetrokken heb ga ik naar beneden waar iedereen al staat . ze proberen me de hele week al op te vrolijke of uit huis te krijgen maar het is ze steeds niet gelukt . vandaag ga ik voor het eerst in een week tijd weer naar buiten . ' het is tijd ' zegt liam . ik knik en volg ze mee naar buiten . de regen komt met bakken naar beneden en de hele lucht is zwart.  snel rennen we naar de auto toe om zo droog mogelijk aan te komen.  ashlyn is bij louis zijn moeder zodat ze niet mee hoefde . haar meenemen was voor haar niet handig geweest .

het is droog als we aankomen maar de lucht is nog steeds donker . bij de begraafplaats staat de rest van charlie haar vrienden en familie al . alex , charlotte , haar opa en oma , haar ouders en zusje , haar broer en zijn beste vriend , chelsea en robbie . langzaam loop ik achter de jongens aan en blijf iets op afstand . iedereen kijkt mijn kant op als ik nog tien meter van iedereen af sta . langzaam kom ik naar voren en zie ik de kist waar ze in ligt . op de kist liggen de witte rozen wat ze mooie bloemen vond omdat ze ook altijd bij haar opa en oma groeide en in de zomer ging ze er naar kijken omdat er vlinders opzaten. voor de kist staat de steen met haar hele naam erop , de datum van haar verjaardag en het ongeluk . het breekt je hard om dit zo te zien . ik had gehoopt dit te hoeven zien als ik zo oud was dat ik niet meer kon lopen . niet nu al . de jongens konden proberen wat ze wilden maar een iemand had ik eigenlijk maar nodig.

flashback eerder in de week *

na een lange rit naar holmes chapel ben ik eindelijk thuis.  ik heb mijn moeder het nog niet vertelt en dat ga ik nu doen. ik parkeer mijn auto op de oprit en ga dan naar binnen toe.  ik maak de voordeur open en hoor meteen het gelach van gemma en mijn moeder. en dat moet ik weer komen verpesten . ik doe mijn jas uit en hang hem aan de kapstok voor ik de keuken inloop .mijn moeder en gemma stoppen meteen met lachen en kijken me geschrokken aan . ' harry , wat is er ' vraagt mijn moeder bezorgt en komt mijn kant op . ze neemt me mee naar de bank en komt naast me zitten met gemma aan mijn andere kant . ' charlie... ' zeg ik en breek dan helemaal . de hele tijd heb ik me proberen groot te houden rond de jongens maar dat lukt me echt niet meer .  ' harry , wat is er met charlie ' vraagt mijn moeder terwijl ik haar hand op mijn rug voel . ' z-ze i-is do-dood ' stotter ik terwijl de tranen over mijn wangen stromen . gemma en mijn moeder knuffelen me terwijl ik niet stop met huilen . ' het spijt me ' zegt mijn moeder.  ' je h-haat haar t-toch ' zeg ik . ' helemaal niet . ja met kerst was ik wat boos maar daarna ook niet meer. ze zorgde ervoor dat je gewoon bent gebleven . ik ben haar daar echt dankbaar voor harry ' zegt ze . ' hoe moet ik nu verder ' vraag ik . ' het komt goed broertje ' zegt gemma . dat hoop ik maar