Lalisa uyumak için yatağına uzandı. Gözlerini tavana sabitleyip bugün yaşadığı o tatlı ve sevimli anıyı tekrar hatırlamadan uyumak istemedi. Jennie ile yanlışlıkla(!) öpüşmüşlerdi. Aslında öyle abartılacak tarzda birşey değildi. Sadece Lalisa'nın dudakları Jennie'nin dudağıyla yanağı arasındaki o noktaya deymişti. Lisa aniden elini dudaklarına götürüp okşadı. Gece lambasını kapatıp kendini uykunun yumuşacık kollarına bıraktı.
Lalisa aniden çalan telefonun sesiyle irkilerek uyandı. Kendini sakinleştirip telefonu eline aldı. Arayan Jennie'ydi.
'Lisa çok özür dilerim ama sana şu an çok ihtiyacım var' ağlamaklı sesi Lisa'yı korkutmuştu 'sana ve sarılmana'
'Aman Tanrım neredesin Jennie?'
'Şu sürekli oturduğumuz parktayım' dedi Jennie sesinde korku sezmişti Lalisa. "Onu hemen alıp eve getirmeliyim" diye düşündü.
'Tamam hemen geliyorum.
Lisa 10 dakikada varmıştı onun yanına. Ağlamaktan gözleri şişmiş, soğuktan kolayı elleri titriyordu. Hemen koştu yanına. 'Aman Tanrım Jennie ne oldu sana böyle?' dedi. Çok korkmuştu ona birşey oldu diye. Jennie kendisine cevap vermeden hemen sarıldı karşısındakine. Lisa bir an panikledi ama hemen kendini toplayıp karşılık verdi. Yaklaşık bir saat boyunca Jennie Lalisa'nın omuzlarında ağladı. 'Eve gidelim Jennie yoksa hasta olacaksın.' dedi. Jennie ikiletmeden ayağa kalktı ve Lalisa'yı takip etti. Eve vardıklarında Lisa hemen Jennie'ye yatak pijamalarından verdi. Giyinmesi için odadan çıktı. Mutfağa gidip onun için sıcak bir kahve yaptı. Jennie odadan çıkıp Lalisa'nın yanına geldi. Lalisa kahveyi Jennie'ye uzattı. 'Ne oldu Jennie-ah? Anlatmak ister misin?' dedi çekinerek çünkü anlatmazdı biliyordu. 'Üvey annem bana vurdu Lisa. Babamın önünde hemde. Ama babam hiç birşey demedi. O kadın bana ağza alınmayacak iğrenç laflar etti. Ama babam sesini çıkarmadı. Yapmadı. Hiç bir şey yapmadı.'Lisa Jennie'ye sarıldı. Şu an yapabileceği bir şey yoktu çünkü. 'Uyuyalım Jennie, yarın olsun bir çaresine bakarız.'
