Ik kijk levenloos het schoolplein rond.
Dan zie ik haar.
Het hele weekend heb ik haar gemist.
Maar ach.
Ze zit daar aan een tafeltje, met een broodje.
Ze kijkt emotieloos rond.
Dat is niet goed.
Meiden die emotieloos kijken is niet goed.
Ze staat langzaam op en ik bekijk haar.
Ze heeft hele open kleding en heel veel make-up op.
Lelijk.
Doet ze dit alleen maar vanwege mij?
Ik loop langs haar.
Niks.
Alleen maar leegte. Geen een emotie.
Wat heb ik gedaan? Ik wilde van haar af, niet haar verpesten.
En toch heb je het gedaan.
'Soof, het spijt me,' zeg ik uiteindelijk.
'Het spijt mij ook,' zegt ze. Ik kijk haar verrast aan. 'Dat ik je al die tijd geloofde.' Maakt ze haar zin af.
Haar ogen zijn haat. Pure haat.
Net kon je niets in haar ogen zien, maar nu is het pure, pure haat.
Nu geen lijntjes, ben ik te lui voor😏
JE LEEST
How it starts
RandomZij is een bloem Hij onkruid Zij kan veranderen Hij niet Jammer voor haar wilt hij haar Jammer voor hem wilt zij hem niet
