Chapter 2:
(Flight)
Dency POV."
"Sige na umuwi kana kaya konang umuwi mag-isa" Nasa harapan kami ngayon ng University, pinagtatalunan namin ngayon kung ihahatid nya ako pauwi sa bahay..
"Hon Madilim na oh, baka kung mapano kapa sa daan"
"Hindi na, sige na kaya kona, mag-iingat naman ako, saka diba ngayon na yung flight mo papuntang cebu?*
"Di naman kita pwedeng iwanan dito eh"
"Kaya kona hon. Sige na"
Ang kulit kase nitong ni akizha..
"Sige nanga mag-ingat kanalang ilang araw din kitang di makikita mag-iingat ka dito ah."
"Opo. Iloveyou!"
"Iloveyou more! Mamimiss kita Hon" nakaka-kilig naman tong lalaking to parati nalang akong pinakikilig.
"Ako rin mami-miss kita pasensya na di nakita mai-hahatid ah" gusto koman syang ihatid pero di ako papayagan no auntie. Saka kung pwede man nahihiya Marin ako Kay auntie.
"Okay lang naiintindihan konaman" plagi nya nalang akong iniintindi kaya dina ako mag-tataka kung isang araw naka-hanap nasya nang iba..
Pero natatakot ako na dumating yung oras nayun, Hindi ko kakayanin, mahal na mahal kosya eh. Saka may pangako syang binitawan sakin na Hindi sya mag-g
Hahanap ng iba yun yung pinanghahawakan ko. Pero diko parin maiwasang Hindi makampante. Dahil palagi nalang ako yung iniintindi nya.
------------
8:50 na nang maka-uwi ako ng bahay. Walang tao pag-karating ko. May nakita naman akong sulat sa isang maliit na papel na naka-dikit sa ref sa kusina kaya binasa ko iyon..
Dency umalis muna ako para mamili ng grosarry nauubusan na kase tayo ng stock.. Wag kanang mag-abalang mag antay gagabihin na ako. Yung pinsan mo Hindi uuwi meron silang tinatapos na project sa Kaklase nya raw. Kumain kana may pag-kain sa may lamesa...
