*Volgende dag*
DAVE
Nog steets heb ik niks van Ana gehoort ik maak me zorgen. stel het komt niet meer goed en raak ik haar voor altijd kwijt. ik zucht "maak je niet druk Dave het komt goed" zei ik tegen mezelf en pak mijn jas. ik ga nu naar school en alles vertellen tegen iedereen.
"Goede morgen klas" zei mijn mentor en vroeg of ik naar voor kwam. ik knik en loop maar het bord.
"A-Ana ligt in het ziekenhuis" zei ik met een brok in mijn keel. er valt een stilte in de klas waardoor ik lichtelijk begin te snikken. ik kijk naar luce. zijn ogen zijn waterig en zijn mond staat open. "Dave als dit een grapje is, dan is het totaal niet grappig" zei Luce. "oké ik heb het niet zo met Ana maar dit verdient ze niet" zei luce en begon zenuwachtig te ijsberen. ik heb Luce nog nooit zo van streek gezien. Michael is zoals gewoonlijk weer te laat in de les.
"Michael je bent weer te laat" zei de leerares. "hey gast hoe heb je dat gedaan je hebt luce aan het huilen gemaakt" zei hij lachend terwijl hij met z'n elleboog tegen me aan tikt. "Michael, Ana ligt in het ziekenhuis" zei ik terwijl ik hem met waterige ogen aan keek. "w-wat?!" zei Michael terwijl hij met zijn mond open naar mij en Luce keek. we hebben deze dag geen les gehad alleen maar gepraat over Ana ik kan niet wachten om naar huis te gaan.
ik loop naar buiten en stap op mijn scooter opweg naar het huis van Ana. ik wil weten hoe het gaat met Ana haar ouders en broertje. ik kom aan en stap van mijn scooter ik zet hem op slot en loop onzeker naar haar voordeur. de deur gaat open, "Hallo mevrouw, ik ben de vriend van Ana" zei ik blozend met waterige ogen. "oh kom binnen" zei ze. ik loop met haar mee en stel me voor aan iedereen. "hoe heet je?" vroeg Jenny de moeder van Ana. "Dave" zei ik terwijl ik begin te tikken met mijn voet."oke dave, ik moet je iets vertellen Ana is uit haar coma gekomen" zei Jenny met een glimlach. "SERIEUS?!" schreeuwde ik blij. "mevrouw vind u het goed dat ik naar Ana ga?" vroeg ik opgewonden.
