İki kişi arasında kalmaktı çaresizlik biri çocukluğum diğeri yanında çocuk olduğumdu napacaktım şimdi arkamı dönüp gidecekmiydim yoksa birinin kalbini kıracakmıydım?
İsmim Luna İspanyolca da Ay demek.Ailem bu ismi neden koydukları hakkında hiçbir fikrim yok ama seviyorum ismimi.Neyse en iyiyisi kendimi düzgün bir şekilde tanıtayım..Ben Luna Valente 17 yaşında 1,56 boyunda dengesizlikte ve saçmalamakta zirve yapan liseli sıradan bir kızım.Hayal dünyamda o kadar imkansızlıklar var ki bildiğim halde kuruyorum çünkü seviyorum ve orda hiç bir engel yok.Kulaklığımı çıkarıp etrafa baktım yine her zamanki gibi okula gelmiştim.Sınıfa çıkıp yerime oturdum pencereden dışarı bakıp her zamanki parktaki çocuklara baktım paten kayıyorlardı ve harikaydılar.Bunla ilgili hayallerimde vardı elbet.Evde aldığım ama bir türlü öğrenmeye fırsat bulamadığım paten geldi.Hadi ama ben bu kadar iyi olamam diyerekten önüme döndüm.Sınıf yavaş yavaş doluyordu. "Luna gelmedi mi?"dedi Simon kendisi benim çocukluk arkadaşım ve en yakın sırdaşım gülerek ve etrafa bakarak "Burda olduğumu biliyorsun"dedim,güldü yanıma oturarak "Özledim seni Ay'ım"dedi ters ters baktım "Ay'ım ne bee ayı der gibi kaç kez dedim deme bana şunu"dedim somurtarak yüzüyle komik hareketler yapınca kahkaha atmaya başladım.Hadi ama dengesiz olduğumu söylemiştim.Zil çalınca Simon ayağa kalktı "Teneffüste görüşürüz küçüğüm"dedi dil çıkardım kendisi son sınıftı ben 11. •••••••••••••••••••••••••••••• Öğle arası gelmişti.Simonun yanına gittim sırada uyuyordu gidip gıdıklamaya başladım. "OHAA kızım böyle mi uyandırılır"diye bağırınca kahkaha atmaya başladım.Üstüme yürümeye başlayınca koşmaya başladım amacı belliydi aynısını bana yapacaktı.Hem koşup hem kahkaha atıyordum arkamdan söyleniyordu.Ne zaman parka geldiğimi anlamadan etrafa baktım o kadar koşmuşmuydum yaa? Simon ortalıkta yoktu bi yerde dinleniyordur kesin diyerek etrafıma bakmaya devam ettim.Kafamı yukarı kaldırdım ağaçta bişey asılıydı ama tam belli değildi.Geri geri gidip ne olduğunu anlamaya çalışırken,birine çarptım.Simon olduğunu düşünerek kahkaha attım aklıma o hali geliyordu. "Bana kıymıcaksın dimi?"dedim ve arkama döndüm ama bir sorun vardı bu Simon değildi.Daha önce hiç görmemiştim. "Bana çarpmadan önce geri geri yürümene gerek yoktu"dedi ukala ya bak yaa "Sana çarpmak ilgimi çekmiyor üzgünüm "dedim ve okula doğru yürümeye başladım "Adını söyleseydin bari"diye bağırdı arkamı dönmeyerek "Sanane "diye bağırdım.Okula girdim resmen sinir etmişti ukala şey.Simonu aramaya başladım telefonla konuşuyordu.Beni görünce kapattı yanıma geldi ve sarıldı. "İyimisin?"dedim "İyiyim eve gidelim mi anlatacaklarım var"dedi kafa sallayıp sınıftan eşyalarımı aldım. •••••••••••••••••••••••••••• Bu kadar önemli ne olmuş olabilirki?diye düşünürken anlatmaya başladı "Gitmem gerek"dedi şaşkın şaşkın yüzüne baktım güldü "Ne olursa olsun bana güveniyor musun?"dedi "Elbette "dedim "Gitmem gerek ama sana anlatmak için çok erken"dedi ve ekledi "Sakın ama sakın kendini bırakma ve beni unutma"dedi nolmuştu bir anda böyle "Seni çok seviyorum "dedi ve sarıldı resmen nutkum tutulmuştu nolucaktı şimdi napıcaktım "Bende seni seviyorum "dedim ağlamaklı sesle dahada sıkı sarıldı sanki hiç bırakmak istemiyormuşçasına bende ona sarıldım.Benden ayrıldı ve yanaklarımdan öptü ayağa kalkıp gitti.Hemen mi gidicekti?Hala şaşkındım ve napacağımı bilmiyordum.Ağlamam şiddetlendi beni koruyan,her defasında bişey olduğunda yanımda ilk olan kişi ve daha fazlası yoktu sebebini söylemeden gitmişti resmen çaresizdim.Zor günler bekliyordu.
2 Yıl Sonra
Etrafıma baktım ve eski okuluma mezun olduğum simonsuz.Gözlerimi kapattım onu düşündüm 2 senedir görmüyordum sesini gülüşünü aklıma geldikçe gözlerim doluyordu.Olmayan kardeşimi andırıyordu patenlerimi ayağıma geçirdim ve kaymaya başladım.Evet öğrenmiştim ama hala iyi değildim ben güvensiz güvensiz kayarken önüme biri çıktı "HEY HEYY "diye bağırdığımda çok geçti çarpışmıştık "Dikkatli olsana"dedi "Ben sana bağırdım sen çıktın önüme"dedim ve kafamı kaldırdım yüzü çok tanıdık geliyordu ama çıkartamadım.O da bana öyle bakıyordu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"İsmin ne?"diye sordu aklıma 2 yıl önceki diyaloğu geldi sebepsizce güldüm. "Sanane"dedim güldü "Yine çarptın bana"dedi "Kesinlikle sana çarpmak ilgimi çekmiyor"dedim gülerek o da güldü.Arkamı döndüm ve eve doğru pateni sürmeye başladım ne kadar başaramasamda eve gelmiştim düşe kalka.Annem ve babama görünüp oda ma geçtim bilgisayarı açtım.Tam 2 sene olmuştu ama hala ortalıkta yoktu kırgınlığım iyice artıyordu özlemimde aynı oranda artıyordu.Kafam dağılma umuduyla dışarı çıkma kararı aldım.Her zamanki Deniz kenarına geldim yere oturdum ve gözlerimi kapattım. "Nerdesin be çocukluğum fazla olmadımı bu ayrılık özledim seni bir o kadarda kırgınım sana ama çıksan karşıma sarılırdım sadece çünkü özlem bütün kırgınlığı yok ediyor"dedim kendi kendime gözlerimi açtım ve denize baktım gözlerime benzetirdi hep burayı Yanımda hareketlilik oldu korkudan sıçrayınca yanıma baktım sabah parktaki çocuktu "Bu saatte burda tek başına olduğuna göre derdin var."dedi "Demekki seninde var"dedim güldü,güldüm.Yüzüme dikkatlice baktı "İsmin ne?"dedi kahkaha attım "Vazgeçmiceksin demi?"dedim olumsuz anlamda başını salladı "Luna,Luna valente"dedim elimi uzatarak "Matteo Balsano"dedi elimi sıkarak "Sonunda öğrendin"dedim gülerek "Demek buradasın Matteo bende seni arıyordum"dedi sarışın bir kız Matteo ayağa kalktı kız direk boynuna sarıldı. "Neden geldin?"dedi Matteo kıza kızgınca "Sadece sevgilimi arıyordum"dedi sevgilim kelimesine baskı yaparak. "Buldun gidebilirsin?"dedi Matteo "Sensiz hayır "dedi kız ve beni yeni farketmiş gibi "Aa bu küçük kız kim?"dedi göz devirip ayağa kalktım "Luna Valente "dedim soğukça "Herneyse bende Ambar smith"dedi küçümser bir şekilde içimden bir ses bu kızla çok iyi anlaşıcaz! Diyor "Luna sonra görüşürüz"dedi Matteo elimi kaldırıp "Görüşürüz "dedim kızı kolundan tutup gitti. Acıdım çocuğa.Telefonu elime aldım ve saate baktım cidden o kadar olmuş muydu?23.58 di saat evdekiler merak etmiştir diyerek eve doğru gitmeye başladım.
Anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. "Korkuttun bizi nerelerdeydin sen?"dedi annem sarılarak "Sadece otururken zamanın nasıl geçtiğini anlayamamışım"dedim mahçupça gülerek babam sarıldı "Neyse buradasın ve iyisin sorun değil"dedi onları ilk defa böyle görüyordum ya da ilk defa eve habersiz geç geldiğim içinde olabilir. "İyiyim"dedim gülerek "Neyse ben artık yatayım iyi geceler "dedim ve oda ma girdim bilgisayar açıktı ve mail gelmişti. matteobalsano 'Kız arkadaşım adına özür dilerim kendisi biraz şeydir.'
Bu nasıl açıklama yaa birazcık şeydir derken kendi kendime gülerken cevap yazdım
'Sorun değil hem şeylikten bişey olmaz'
Dedim ve kapattım bilgisayarı nerden bulmuştu mail hesabımı herneyse şuan tek isteğim uyumak.Üstüme pijamaları giyerek kendimi uykuya bıraktım.
