I miss him. Ya, him, someone I did not notice I was slowly falling in love with.
[hindi naman talaga ako writer, self-proclaimed lang..hehe..anyways, true to life pala 'to. Walang chapters, continuous lang. diary and memory lang din ang source. Gusto ko lang i'share yung story namin kahit di naman ganun kagandahan at di din lahat makarelate. Pero still I hope you'll like it. Enjoy!]
SOMEONE
As I could remember, last year ko yun sa high school. Sa isang church-school ako nag-aral, maliit lang kaya halo na sa isang medyo malaking room ang mga students from Level 1 to level 10. Iba ang curriculum niya, yung level 10, 4th year high school kumbaga. Sosyal lang..hehe.. Sa loob ng Learning Center eh dun mo gagawin ang modular work mo at may conventional classes din na sa kabilang side na ng school ginagawa. First day of school nun, medyo maaga ako, I saw my friends again, classmates, schoolmates, teachers and my alma mater. Simula pala kasing nursery eh dito na ako. May mga newcomers sa school year na yun. Nung di pa nagrring para sa flag ceremony, napaaga din kasi ako, ganun din ang mga kasama ko, excited lang ata..hehe. I noticed this certain Jabes Angelo. At first, naapreciate ko lang ang mga dimples niya, ang cute!. Oo, I admit, nacute’an naman talaga ako sakanya. Bilang datihang student at graduating na din, inapproach ko lang siya, " Hi! Welcome sa school!" he just smiled. Naku! Mahiyaing bata.hehe.
Sa mga unang weeks na lumipas..we always..hmmm..should I say 'always'? We smile at each other yet we seldom talk, di naman kasi kami close eh. Pero may naf-feel akong kakaiba, yun bang namimiss ko siya pag absent siya,.Tapos parang ansaya ko pag andyan siya, ewan! All I felt was just nothing, siguro may sa adik lang ako..haha..until I began day dreaming, tapos siya yung laman, thinking of him when I’m alone at bastah! Palagi ko lang siya naiisip. Di ko maintindihan ang sarili ko.
Pero there was a time that I kept on bothering him kung sino crush niya sa school. Bilang madaldal, di na bago kung nagawa ko yun kahit sa di ko gaano ka-close. Free time namin nun, mga recess siguro. Kinukulit ko siya,
"Sino crush mo dito?"
"Wala..."
"Sino na lang yung nagagandahan mo?"
"Lahat na man kayo."
Uy, napasmile naman daw ako dun.:)
"Pero sino yung crush mo?" kulit ko.
"Si ate Joannie."
Joke niya yun alam ko. Si Joannie kasi, isang third year student, kaklase ko nung kinder, matangkad, maitim, slim, basta! Di yun yung mat’type’an niya..hehe.pis naman,.:P
"Tumigil ka nga! Haha" natawa na lang ako.
"Hindi ako nagbibiro!" pero natatawa siya.
"Eh si Ruth Ann?"
may mga rumors kasi nun na crush siya ni Ruth Ann eh. Si Ruth Ann naman yung second year student, payat, sakto lang ang height, fair yung complexion, mahiyain at maganda naman.
"Sabi ko nga di ba lahat na man kayo."
"Pero sino yung pinakagusto mo?"
"Wala nga...ay! Si ate Joannie pala."
Haha. Tawa nang tawa nalang kami. I kept on annoying him about these things. I love the way he answers. I love these moments.
To tell you, he really loves puto. Haha. Pag recess kasi, kaming level 10 yung nagbabantay ng canteen tapos yun yung palagi niyang binibili tapos pag nadaan yung ice drop, pandan flavor naman sakanya. Wala lang. I just like him kasi he’s kindda different. Hehe.
Once, solo ako sa isang room, nagsusulat ng kung ano-ano sa chalk board nang may bigla na lang pumasok...siya...kasama yung friend slash classmate niyang si Ammiel, kasama niya sa Basketball team. Ayun!. Kwentu-kwentuhan, hingal pa nga sila magsalita eh. Naghabulan kasi, mga bata! Hanggang sa nasabi na lang ni Ammiel ang,
