Deadline(One Shot)

This story is a work of fiction. Any references to historical events, real people or real locales are used fictitously. Other names, characters. place and incidents are products of the author's imagination, and any resemblance to actual events ot locales or persons, living or dead, is entirely coincidental

© Copyright 2012

 -------------------

Dedication SPOT: ate JM aka Girlinlove 

 I love him very much. Akala ko noon... infatuations lang talaga. Pero... nag-iba na eh. Sobrang ibang-iba. 

Tama ba ung feeling na kapag in love ka daw gusto mo laging makita ung taong mahal mo?

Ung maparinggan lang ang pangalan nya... napapalingon ka o kaya unconciously, nabilis ang tibok ng puso mo?

Ung kahit hindi sya nag-aalala para sayo, ikaw nag-aalala para sa kanya?

Kung totoong ganun ang nararamdaman ng mga naiinlove, aysya. Eh tunay ngang in love ako dun.

Pero lagi bang dapat kakambal ng love ang pain?

Suffering?

Can love stand alone? 

"Hi Gleidy." bati sakin ni... sigh...

Bakit kahit pilitin kong hindi sya pansinin, automatic na gagalaw ang bibig ko't...

"Hello." ayun bumati ako with smile pa.

I'm still hoping... hoping that he'll realize that ako ang tama para sa kanya. Na ako ang sasambot sa kanya kahit anong mangyari. 

I think... I cant do it until the deadline comes. 

  Naglalakad ako sa hallway nang salubungin ako ni JD. Hinila nya ako sa side ng hallway.

"Oh ano na?" tanong nya sakin

"Anong ano na?"

"Yung kay Arielle. Anu naaa???" tanong nya

Nung sinabi nya ang pangalang Arielle, alam ko na. Biglang kumirot ang isang parte sa puso ko. Osige, ako na ang madrama. Pero masisisi nyo ba ako? Ang sakit kaya.

"H-ha? A-ano..."

"Anoooo.?" excited nyang tanong

Si Arielle, gusto nya. At nagpapatulong sya sakin. Kasi... kabarkada ko si Arielle and as in, close na close kami. Kumbaga sa aming magbabarkada, kami ang bestfriends. Kaya naman... </3

"Ano... uhm... a-ayaw nya daw eh."

"Eh?"

"Oo. Ewan ko nga dun. Sige JD, magsisimula na kami sa klase. Buh-bye!" tas tumakbo na ako...

Papuntang cr. 

Owkay. Ang iyakin ko. Sobra. Dati naman kasi walang-wala tong feeling na toh eh. AS IN TALAGA WALA. Oo, seatmate ko sya last year pero we're just seatmates that time. Pero ngayon kasi... lalo na nung naging dormitorian ako, mas naging close kami. Kaya, mas nahulog ako sa kanya.

Nasa kanya na kasi lahat. Matalino, gwapo at may kaya. Yun nga lang, it's hard for me to reach for him coz... he's too far away... 

Ano bayaaaaaaan! Iyak na ako nang iyak dito sa loob ng cubicle. Wala namang napapala ang pag-iyak ko! Oo nasasaktan ako, pero alam nya bang nasasaktan ako? Does he even care? 

This is non-sense.

Pinunasan ko ang luha ko't lumabas sa cubicle. Humarap ako sa salamin at pilit na ngumiti.

"Yan. Ngiti lang Gleidy. You don't know who's falling in love with your smiles." sabi ko sa sarili ko, trying to cheer myself up...

***Class