Eh kasi Tatay! (A Parenting Story)

1.1K 0 0
                                    

Bihirang makita ang mga ama sa paaralan; lalo na sa mga pagpupulong na kinakailangang daluhan ng mga magulang.

Iniisip yata ng maraming tatay na sa nanay nakaatang ang pagpapalaki at paggabay sa mga anak. Silang mga padre de pamilya ay mga bread winners lang daw.

Wehhh! "Di nga?

"Ha? Naglayas na naman ang inaanak ko, pare? Pang-ilan na ba 'yan? Pang-apat?"

"Oo nga. Pang-apat na," naisip ni Pidong; nakakahiya sa kumpare ko na ninong ni Jennifer. Kababaeng tao'y pandalas ang paglalayas ng anak kong iyon.

"Pare, malamang me problema ang inaanak ko. Natanong mo na ba?"

"Hindi, Pare, umuuwi naman kasi pagkalipas ng isa o dalawang araw. Hinahayaan ko na lang ang n'yang magbunganga sa kanya."

Pero sa loob-loob ni Pidong ay maraming katanungang gustong kumawala. Dangan nga lamang at naiilang siyang kausapin ang mga anak. Para kasing pambabae ang tungkuling iyon sa pamilya. Kahit sa pamilya niya, ang nanay nila ang kanilang nakakausap pagdating sa mga problema. Ayaw kasi ng tatay nila ng maemosyong pag-uusap. Tahimik lang at bihirang makipag-usap ang kanilang ama. Nakatutok lamang ito sa paghahanapbuhay at pagsisiguro na sila lahat ay nag-aaral at kumakain nang maayos at sa tamang oras.

Nadala ni Pidong sa kanyang pagpapamilya ang nakagisnan sa ama. Ang kaibahan nga lamang, tila may problema sa kanyang mga anak samantalang sila ay maayos namang lumaki at walang mabibigat na dinaanan.

"Mali yun, pare," pagbabasag ng kanyang kumpare sa kanyang paghihimay sa isip.

"Payong kapatid lang. Iba na ang kabataan ngayon. Hindi kasingbabait natin noong araw.... hahaha! Mukhang kailangang alamin mo na bago mauwi sa mas malalang problema, pare. Tatlo yang anak mo. Panganay pa naman si Jennifer. Baka tularan ng mga nakababata."

May katwiran si Pare. Baka nga tularan at makasanayan na lamang ang paglalayas ng mga bata.

"Sige, Pare, aalamin ko nga. Besides, gusto ko rin naman talagang alamin, pero, paano nga ba kausapin ang mga anak na teenager na????"

"Pare, hindi lang misis ang dinedate. Pati mga anak, dinadate din! Ilabas mo si Jennifer, pare. Hindi para sermunan o takutin ha. Kilalanin mo ang anak mo! At kusa mo nang malalaman ang sagot sa mga tanong mo. Saka mo banatan ng mga simpleng pangaral, pare, yung hindi siya lalabas na sermon. Malay mo, baka wala namang problema talaga. Baka nalulungkot lang ang anak mo sa bahay n'yo! "

Nalulungkot? Posible ba yun? Me telebisyon naman kami at karaoke sa bahay. Kumakain minsan sa . Bakit naman sila malulungkot? takang pagmumuni ni Pidong.

"Hindi sa pagbubuhat ng sariling bangko, pare, nag-aral ako ng parenting mula sa mga seminar, pagbabasa at pakikinig. Sa , me mga Usapang Pampamilya na segment, sa Internet, meron din, at alam ko meron din sa ibang programa sa telebisyon," pagpapatuloy ng kumpare ni Pidong.

"Wow! Ang tiyaga mo pala, pare! Wala akong tiyaga sa ganyan eh!" sangga naman ni Pidong.

"Akalako din, pare, 'di ko matitiyaga. Kaso lalo akong nagiging interesado habang nakikinig ako. Hindi naman kasi tayo nagpamilya para lamang bumuhay ng pamilya o patunayang kaya nating bumuhay ng pamilya. Ang mas tamang sabihin, ang magtatag tayo ng magandang pamilya. Iba pala yun, pare.

Hindi pala isang obligasyon lang na kailangang malampasan o daanan. Isa palang pagkakataon yun na makaya nating magtatag ng mabuting pamilya na magiging balon ng kasiyahan sa ating sarili. Hindi rin dapat ituring na aksidente o problema ang pagkakaroon ng mga anak. Biyaya sila, pare, dahil hindi lahat me kakayahang magkaanak.

Aba! Sa totoo lang, ang sarap ng may mga anak. Mga extension sila ng ating sarili. Kung tutuusin nga, para silang mga salamin natin. Kung ano sila, malamang iyun tayo... o 'di ba?

"Oo nga, pare. Kitang-kita nga sa mukha n'yong mag-aama na para kayong pinagbiyak na arinola!..hahaha!" sagot ni pidong.

"Poging arinola naman, pare! Pero sa totoo lang, hindi dapat magbunga ng aratiles ang punong mangga. Alagaan lang natin ang pagpapalaki sa ating mga anak para makaiwas sa matitinding problema at mas masaya talaga pag buo at maayos ang pamilya, di ba.

Sa awa naman ng Diyos at sa pagsisikap naming mag-asawa na tugunan ang mga pangangailangan ng mga bata sa lahat ng aspeto, so far, pare, wala akong nakikitang mabibigat na problema. Basta, tuloy-tuloy lang ang pag-aaral naming mag-asawa tungkol sa usaping pamilya. Wala naman kasing eksaktong formula sa lahat ng pamilya. Iba iba ang timpla, pero kung nag-aaral ka pa ring umagapay, makikita mo ang tamang rekado para sa pamilya mo.

"Sana nga 'di pa huli, pare, para ayusin ko pamilya ko," pagtatapat ni Pidong.



"Go, mga Tatay, go....!

Ang lakas ng isang AMA ... ay nasa tibay ng paninindigan sa kanyang responsibilidad na may kaakibat na pagmamahal.

Tagalog Stories CollectionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon