VAMPİR GECE ATEŞİ

18. Yaş günü.

Yukarıdaki Gece'nin Fotoğrafı

Saat sabahın 9'u ve ben hâlâ uyanmakta zorluk cekiyorum. Beynimi patlatmak istercesine çalan alrmı ertelemek için kolumu uzattığımda.
"Ahh kahretsin! Nasıl uyurum bugün doğum günüm.Hızlıca yataktan atladım doğru banyoya koştum ve ılık bir duş aldım. Saçlarımı dağınık topuz yapıp kısa kort şortumu giydim. Üstüme çizgili bı yarım tişört, kırmızı gömleğimi belime bağlayıp, siyah conversemi giydiğimde hazırdım.Aşağıdan gelen müthiş kokuyu takip ettim. Beni mutfağa kadar sürükledi. "Mmm, annem yine mükemmelliğin üstünde". Ayak üstü ağzıma sokuşturdum. Daha elbise alıcaktım parti için.

"Bebeğim otur kahvaltını bitir ne bu acele aç kalıcaksın sonra.

"Annem çok işim var bugün doydum ben acıkırsam dışarda yerim.

Babamıda, annemıde kocaman öpüp dışarı attım kendımı. Bugün anlam veremediğim bir burukluk vardı üstümde ama bir okadar da heyecanlıydım. Saat 5' e kadar o mağaza, bu mağaza dolaştım sonunda buldum onu "işte burdasın" kabine girip denediğimde tam doğum günü kızı olmuştum. Aynı yerden ayakkabımı da, cantamıda alıp çıktım. Taksi çevirip eve geldim. Odamda saçlarımı iri maşa yapıp bıraktım. Hafif bir makyaj ve hazırım aynada son kez kendime bakıyordum.Aşağıdan gelen annemın çığlık sesiyle irkildim.

"Kaç gecem kaç kızım kaaaç !!

Babam ve annem bana acı içinde kaçmam için aşağıdan bağırırken koşarak aşağı iniyordum. Arkadan karanlıkta, kolumu tutup kendine çeken adamı görünce nefesimi tuttum. Sanki bir daha o nefesi hiç veremıcektim.

"Şşş sesiz ol saklan hemen sakın dışarı çıkma gir dolaba.

Sessizce sadece kafamı salladım. Ağzımı kapatıp sıkıca bastırdım. Sesim duyulmasın diye. Annem ve babamın sesini artık duymuyordum. Gözlerimden süzülen yaşlara engel olamadım. Sonra ev kendini sessizliğe boğdu. Dolabın kapağını usulca açtım ve oturma odasına doğru bedenimin titremesine engel olamayarak yavaş adımlarla ilerledim. Odaya girdiğimde, gördüklerimin karşısında dehşete kapılmıstım. Kokusuna doyamadığım annem yerde kafası bedeninden ayrılmış hareketsiz yatyordu. Babamla el ele tutuşmuş cansız bir şekilde gözlerimin önünde yatıyorlar. kalbimin acısı benı daha fazla ayakta tutamayıp ayağımı yerden kesti. Gözlerimi aralayıp etrafıma bakınıyorudum. Neden hastanedeyım? Ne oldu bana ? Yavaş, yavaş hatıryordum o lanet geceyi, annem ve babam vahşice öldürülmüştü. Ne yapıcaktım şimdi ben, koskoca dünyada yapayalnız kaldım. Bir başıma, annem ve babamı şimdiden özlüyorüm. Doğum günümde ölmüştüm ben. Hızla serumu kolumdan çıkarıp, dışarı attım kendimi. Annem ve babama gıdıcektım. Onları son kez görmem lazımdı. Doktorlar beni koridor da yakalayıp durdurdu.

"Nereye! bu halde çıkmanız doğru değil lütfen yatağınıza geri dönün.

"Hayır!! annem ve babamı görücem ben bırakın beni ıyım ben lütfen doktor bey onları son kez görmek istiyorum". Doktor başını salladı ve benim 2 gün uyuduğumu, annem ve babamın cenazesinin olduğunu söyledı.

"Peki öyleyse mezarlarına gidicem gerçekten iyim.

"Peki çıkış işlemlerinizi ben yapıyorum gidebilirsiniz.

Annem ve babamın mezarında onlarla konuşurken havanın karardığının farkına varamamıştım. Eve doğru koşmaya başladım. Eve geldiğimde girmeye cesaretim yoktu. Derin bir nefes alıp içeri girdim. Herşey eskisi gibi, komşular kanları silmiş ,evi toparlamışlar. Odama bitkin bi şekilde giderken birden açık dolabı gördüm. O gece olanlar, beni dolaba saklayan adam kimdi?, odamda ne işi vardı?, neden beni kurtardı? simdi nerde? Bütün bu olanları unutmak istedim. 18. Yaş günümde hayatım mahvoldu. Annem ve babamın fotoğrafına bakarken, gözlerimin ağırlığına teslim oldum.