Zo snel als ze kan rent Miley het bos door.
Overstuur wrijft ze de tranen uit haar ogen.
Daar, een struik!
Snel gaat Miley erin zitten.
Krak, krak!
'MILEY, IK WEET WEL DAT JE HIER ZIT!'
Met moeite houdt Miley haar adem in.
''MILEY KOM TEVOORSCHIJN!'
Een paar minuten blijft Miley zo zitten.
Het is al een paar minuten stil, maar ze durft nog niet te kijken.
Voorzichtig kijkt Miley over de struiken heen. Hij is weg.
Snel rent Miley het bos door, gelukkig weet ze de weg, al is het wel moeilijk om de weg te vinden in het donker.
Miley rent naar links, een kruispunt hier moet ze rechtdoor. Nu alleen nog twee keer naar rechts en dan is ze op de straat.
Op de straat naar links en dan rechtdoor. Aan het einde van de straat rechtsaf en dan is ze thuis.
Eindelijk is ze thuis. Ze ploft neer in de tuin en begint te huilen.
'KUT! Wat heb ik nou gedaan?'
Ze denkt na. Ze denkt aan Elise, ze begint nog harder te huilen.
