'Li sa'
'ႏိုးပီလား ဘယ္နားနာေနေသးလဲ?'
'မနာေတာ့ဘူး'
'အင္း.....'
သူမ ငိုေနသည္
'ဘာ လို႔ငိုေနတာလဲ?'
'ေတာင္းပန္ပါတယ္'
'ဘာလို႔ေတာင္းပန္တာလဲ?'
'...............'
'ကဲပါ ေျခေထာက္ကမသက္သာေသးေတာ့wheel chairေတဘာေတနဲ႔သြားရမယ္ေနာ္'
'အင္း'
သူမအားWheel Chairေပၚတင္ကာ
ေဆးရံုကပန္းျခံထဲသြားသည္
'ChaeYoung ah'
'အင္း ေျပာ?'
ခ်စ္စရာေကာင္းေသာငါ့ေကာင္မေလးပါပဲ
သူမအရင္ကလိုပဲ
မ်က္လံုးေလကလည္ကလည္နဲ႔ၾကည့္ေနတာ
'ငါတုိ႔တူတူထြက္ေျပးၾကမလာ'
'ဘယ္ ကို လဲ?'
'လူေတနဲ႔အေဝးဆံုးေနရာတခု'
'........'
'သြား ၾက မ လား?'
'အေၾကာင္းရင္းရွိမယ္ထင္တယ္'
'အင္း ရွိတယ္'
'ေျပာ ျပ?'
'No...ပီးေတာ့တခုသိထားပါ
မင္းကလြဲရင္ဘယ္သူမွမခ်စ္ဘူးဆိုတာ'
'.......အင္း'
Time Skippp
သူမေရာင္တာေတနဲနဲက်သြားပီလို႔
ေျပာရမယ္
သူမေျခေထာက္ကေတာ့နာေနတုန္းပဲတဲ့
3 weeks Later
'Lisa ahျပန္လာပီလာ'
'အင္း.....'
'Ramenစားမလား'
'Dietလုပိေနတာမို႔ChaeYoungပဲစား'
'ပင္ပန္းေနမွာပဲ'
'ဒါေပါ့'
သူမသည္အေျခေနနဲနဲေကာင္းလာ၍
ဂ်ိဳင္းေထာက္ႏွင့္သြားေနသည္*
'ChaeYoung ahhhhh'
သူမကိုေနာက္ကေနပီးသိုင္းဖက္လိုက္တာေၾကာင့္
သူကကိုယ္ေလးတခ်က္တြန္႔သြားသည္
'စိတ္ညစ္စရာရွိလို႔လား?lisa'
'အင္း'
'ငိုခ်လို႔ရပါတယ္'
လြန္ခဲ့တဲ့၂ႏွစ္ကသူမေျပာခဲ့ေသာစကားအားျပန္ၾကားမိသည္
'ငိုခ်လို႔ရပါတယ္ ရွက္လို႔လား ငါကြယ္ေပးထားမယ္ေလ'
သူမပုခံုးေလးေပၚမွာေမးေစ့တင္ထား၍
ငိုေနမိသည္
ပင္ပန္းတာေပါ့
Dietလဲလုပ္ေနရတယ္
ရက္ပိုင္းတြင္းstressေတမ်ားေနတယ္
သူမကိုမသိေစခ်င္ဘူး
Social Mediaေတာင္ခနပိတ္ထားလိုက္ရတဲ့ထိျဖစ္ေနသည္
Cmtsေတတြင္ChaeYoungအားေျပာဆိုမႈေတမ်ားလာကာ
ဖုန္းေတာင္မသံုးရဲေတာ့ေအာင္ျဖစ္မိသည္
သူမ...သာသိရင္သူမစိတ္ပူေနမည္
ထိုေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာပဲေနလိုက္သည္
