ฉันชมแล้วตรม ขื่นขม ยากเย็น
เมื่อนึกถึงเรา แสนเศร้าหัวใจ
รักอยู่ภายใน ใครเล่าจะแลเห็น
โอ้รัก ไม่แน่นอนเปลี่ยนเป็นร้อนแล้วก็เย็น
หัวใจไหวเอน ดังเช่นสนต้องลม
(สนต้องลม ศิลปิน : รวงทอง ทองลั่นทม)
พุทธศักราช ๒๔๙๓ หนึ่งทศวรรษก่อน
เสียงยานยนต์ครืนคำรามแหวกผ่านอากาศ จากัวร์สีเขียวทะเลปราดโจนผ่านถนนปูกรวด อวดผิวเมลืองลออที่ล้อลิบแสงอาทิตย์ และสะท้อนเงาวิบวาวราวปีกแมลงทับของมันให้ทั่วไปทั้งฝาไม้สักของเรือนหลังวัง
นี่น่ะหรือ คุณอาคริส
หม่อมหลวงโทมัส นณสกุลในวัยสิบแปดปีสอดสายตาผ่านหน้าต่าง กวาดนัยน์สีปรัสเซียนบลูพิจารณาผู้มาใหม่, หรืออีกนัย ผู้ที่จะมาเป็น 'ผู้ปกครอง' เขา ระหว่างบิดาและมารดาเดินทางไปเวียนนา, อย่างถ้วนถี่
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ซ่อนดวงตาไว้ใต้แว่นกันแดด
เด็กหนุ่มทิ้งปลายนิ้วลงบนจีชาร์ป ก่อนจดมันลงในแผ่นโน้ต แล้วหยุด ปล่อยเส้นความคิดพันยุ่งเหยิง
"เล็ก ลงไปไหว้คุณอาก่อนลูก"
เสียงมารดาที่ดังขึ้นพร้อม ๆ กับเสียงเคาะประตู ไล่โน้ตตัวต่อ ๆ ไปให้กระเจิงกระเจิด เปิดเปิงจากหัวสมอง
โทมัสพ่นลมหายใจพรืด
ไม่ได้ขอให้มาเสียหน่อย ทำไมเล็กต้องวุ่นวายไปรับด้วยนะ
YOU ARE READING
ลั่นทม (CNTC)
Fanfiction'ลั่นทมน้อยรอคอยคนลอยลม หลอกชิดหลอกชมสมอุรา ลั่นทมตายรอคอยถ้อยสัญญา คนร้างลาไม่เลยจะหวนคืน'
