PINAGTAGPO PERO HINDI ITINADHANA

PANIBAGONG ARAW

Sa Canteen. Nakita ni Angie si JP mula sa kabilang mesa. Palihim Na tinititigan ni Angie si JP habang kumakain.

Biglang tumayo si JP sa kanyang upuan. Hinabol ng tingin ni Angie hanggang sa papalapit ng papalapit si JP. Lumapit ang mukha ni JP kay Angie na parang hahalikan siya neto. Napapikit na lang si Angie sa kahihiyan. Hinawakan ni JP ang mukha ni Angie. Sabay sabi ng..

"May kanin ka pa sa labi.."
"Tsss.."
"Para kang bata kumain!"

Nagblush na lang si Angie sa sobrang hiya.

"Lokong yun!"
"Parang bata daw."
"Hempss!"

Sa Hallway. Madadaanan ni Angie si JP.

"Naku naman!"
"Bakit dito ka pa tumambay?"

Nagdadalawang-isip si Angie kung tutuloy pa siya. Nagpatuloy sa paglalakad si Angie. Papalapit ng papalapit si Angie Kay JP. Dahan-dahang nakikiramdam.

"Hoy!"
"Angie di ba?"

Kinilig bigla si Angie. Nagblush.

"Kilala mo ko?"
(Sh*t bakit niya ko kilala?)

Bulong sa isip ni Angie.

"Narinig ko lang sa mga tropa mo."

Napangiti na lang si Angie sa kilig. Pinipigil ang emosyon. Pero halata ang saya Sa kanyang mga mukha.

"May kailangan ka ba saken JP?"

Nagtaka si JP.

"Bakit kilala mo ko?"
"Ini-stalk mo ko noh?"

Gulat ni Angie sa sinabi ni JP.

"Hindi noh!"
"Kilala kita kasi.."
"Kilala ka dito sa campus!"
"Sikat ka kanyang dancer."
"Kaya imposibleng di ka kilala ng Lahat!"
(Assuming naman neto..")
Bulong ni Angie.

Ang lakas ng dating. Yan ang tingin ni Angie kay JP. Nagsimula sa maliit na conversation hanggang sa inabot ng maghapong pag-uusap.

Bakit ka umiyak? Anong nangyari? Bakit humantong sa hiwalayan? Mga tanong ni JP kay Angie na masaklap na experience pero pinagtatawanan na lang niya ngayon kasama si JP.

Hanggang saan kaya aabot ang usapang toh.