Oneshots💕

Ontzichtbaar

ONSHOTTIE FT JEREMY, JER EN XDeem_

Mijn energie is bijna op, kom op Maaike gaan. Ik ren over de daken richting mijn huis. Mijn kamer zit op zolder dus ik kan perfect via mijn raam naar binnen glippen. Niemand ziet me nu dus nu kan het. Soepel laat ik mij naar binnen glijden. Ik kijk in de spiegel. Je ziet niks behalve een lege kamer. Ik doe mijn hand van boven naar beneden langs mijn ogen. Je ziet een meisje verschijnen. Ik glimlach even en doe dan slaap kleding aan. Het is laat dus ik kan beter gaan slapen. Als ik iemand de trap op hoor komen glip ik snel in bed en doe ik alsof ik slaap. Door de spleetjes van mijn ogen zie ik mijn moeder door de deur kijken. Als ze denkt te zien dat ik slaap gaat ze weg. Ik geef mij toe aan de vermoeidheid en laat me in een diepe slaap vallen
"Maaike het is 7 uur je bed uit" zegt een stem. Langzaam open ik mijn ogen. "Ja mam ik kom mijn bed al uit" zucht ik. "Het is je eerste dag op school dus snel snel" zegt ze. Voor alle duidelijkheid ik ben vorige maand geadopteerd door der. Beste adoptie moeder tot nu toe. Ik open mijn kast. Daar haal ik een setje kleding uit. Voornamelijk zwart met vel blauwe dokter Martens en een blauwe schooltas. Vallen de ogen van de mensen minder op mij maar eerder op mijn schoenen. Ik hobbel naar beneden. Een geur van ei verspreid zich door het huis. "Heb je ei gemaakt?" Vraag ik verbaasd aan mijn moeder. Ze is bezig met het in een bakje stoppen. "Ja voor een goede maandag" glimlacht ze. Ze heeft zich vast verveeld die drie jaar zonder kinderen. Ik glimlach terug en eet rustig mijn eten op.

"Maaike suikers" zeg ik als ik bij de balie van school sta. De zoetste achternaam heeft mijn moeder ooit haha. Staat me niet maar nu niks aan te doen. We kunnen er beter mee leven en geen energie in stoppen. "Oke u moet naar h3c" zegt de balie vrouw terwijl ze een plattegrond en rooster in mijn handen drukt. 1e uur Fr in w22 staat er. Frans blee kan ik voor geen meter. Op mijn plattegrond zoek ik rustig waar ik heen moet. "Kan je het vinden" lacht een jongen die langs komt lopen. Ik negeer hem. Hij zou eens moeten weten. Ik loop de trap op en dan naar rechts. Gelukkig heb ik wel richtingsgevoel so Lets go. De gangen zijn vol met leerlingen die snel langs elkaar lopen naar hun lokaal. Net als alle andere scholen waar ik op heb gezeten. Samen met mijn nieuwe klasgenoten denk ik loop ik het lokaal in. Mensen staren mijn schoenen aan maar verder niks. Waarom zouden hun boeien. Ik ga naar een leeg plekje achterin. Ik ga nu ook niet boeien om anderen. De tweede bel gaat en de docent sluit de deur. Ik zie zijn ogen langzaam mijn kant op glijden. Ik kijk weg in de hoop dat hij mij negeert. "Kom je je even voorstellen?" Zegt de docent. Ik kijk verschikt op. "Tuurlijk" zeg ik en ik loop naar voren. "Nou hallo ik ben Maaike en ik kom ui.." tijdens het praten word ik gestoord door de deur die open vliegt. "sorry dat we laat zijn meneer" zegt een meisje die als eerste binnen komt. Er lopen twee precies dezelfde jongens haar achterna. de docent begint tegen ze te praten en strompel langzaam weer richting mijn stoel samen een boek gestolen van de docent. Ik had geen idee welke ik mee moest nemen dus ik nam maar niks mee. "Je zit op onze plek" zegt een van de jongens die naar mij toe komt lopen. "Nu niet meer" zeg ik met een glimlach en ik lees verder over Fransen op school ofz. Ik kan helemaal geen Frans dus ik snap er echt niks van. De jongens zuchten. Tegelijk. Eng. "Anders ga je naast der zitten" grapt een andere jongen in de klas. Ze schudden hun hoofden en lopen weg. Zijn we daar ook vanaf.
De bel gaat en het derde uur is voorbij. Nu hebben we pauze. Ik kijk de overvolle aula in. "Kan je geen plekje vinden?" Zegt het meisje dat vanochtend te laat was. "Uhm nee maar maakt niet uit?" Zeg ik. Ze glimlacht. "Je mag wel bij ons komen zitten" zegt ze en ze wijst naar de tafel waar die twee jongens aan zitten. "Zijn jullie familie?" Zeg ik vet random. "Uhm nee" zegt ze lachend. Ik lach ongemakkelijk mee. "Daimy" zegt ze als ze na het ongemakkelijke gelach haar hand naar me uitsteekt. "Maaike" zeg ik en we lopen naar de tafel. "Kijk dit is Jer en dit is Jeremy" ze wijst naar de bijna identieke jongens. "Het verschil tussen ze merk je pas als je ze kent" zegt daimy en ik knik. Ik ga tegenover als goed is Jeremy zitten. Het kan ook Jer zijn. Daimy begint random in mijn tas te rommelen. "Maaike suikers van mevrouw suikers? Ik wist niet dat zij nog kinderen had" zegt ze. "Heeft ze nog kinderen?" Zegt Jer. "Sukkel dat is der kind" zegt jeremy wijzend naar mij. "Ik ben geadopteerd door haar" zeg ik en dan is het even stil. Aan onze tafel dan want de rest van de aula tettert gewoon door. Ik stop een stukje koek in mijn mond. "Zijn je ouders dood?" Zeggen Jer en Jeremy tegelijk. "Nee ze hebben mij gewoon weg gedaan, ze hadden genoeg aan een kind en we kwamen tegelijk, nou ja zo stond het in het papiertje" zeg ik. Ze kijken mij gek aan. "Dus je hebt een tweeling van jou hier ergens op aarde rondlopen" zegt daimy. "Idk" lach ik.