T.H.E.D.

Bölüm 1

T.H.E.D. Bölüm 1

''Çek şu seksi bacağını Tuana!'' Duyduğum kelimeler karşısında kafamı yastıktan kaldırırken sinirli bakışlarımı Eymen'e fırlattım ve onu tekmeledim.

"Pis sapık!" diye ciyaklamamla arkamdaki yastığı ona attım. Yastığı havada yakalarken pis pis sırıttı, reflekslerinin kuvvetli olmasından nefret ediyordum.

"Kesin sesinizi ağzınıza sıçtıklarım!" Hayal, yastığına kafasını gömüp böğürürken gözlerimi devirdim.

"Siktirin gidin başka yerde yiyişin!" Dolunay'ın söylediklerine karşı gözlerim büyürken kafasına şaplağı geçirdim.

''Ne yiyişmesi be!'' Sesim olduğundan tiz çıkmıştı sanırım.

''Tiz sesini ben senin!'' Sonunda onlarda kafalarını yastıklarından kaldırırken kıkırdadım. Bu iş eğlenceli bir hal almaya başlamıştı.

''Saatin kaç olduğunu bilen var mı ?'' Hayal'in uykulu ve bir o kadar da uyuşuk sesine karşı içimden kıs kıs gülerek cevap verdim.

''Yediye on var.'' Yalan söylüyordum. Saat denen şeyden gram haberim yoktu.

İki cadaloz kızda gözlerini açıp üzerime üzerime gelirken pençelerini üstüme attılar.

''Ve siz iki mikrop bizi bu saatte uyandırdınız ?'' Onlar beni gıdıklamaya başlarken güle güle çatlayacak hale gelmiştim. Eymen gerizekalısıysa orda oturmuş gülerek bize bakıyordu.

''Eymen! Yardım etsene!'' diye bağırırken kafasını sağa solla sallayıp yardım etmeyeceğini belirtti. Neyse ki odaya Hayal'in annesinin girmesiyle saatin on buçuk olduğu ortaya çıktı. Seviyordum Nermin Teyzeyi.

''Bu seferlik affedildin kızlar tuvaleti fayansındaki kaka parçası.''

''İyi ki kızlar tuvaleti kapısındaki 'Hayat bi vişne iç iç kişne' yazısı demedin. Ona şükrediyorum."

''Çocuklar, kahvaltı hazır!'' Guruldayan karnıma tek iyi gelecek şey nutellalı ekmekti ve Nermin teyzenin masasında nutella eksik olmazdı. Hayal ise burda şanslı ırıspı oluyordu.

Hayal, Dolunay, Eymen ve ben ana sınıfından beri tanışırdık. Onun dışında evlerimiz yakın olduğu için birbirimizi görürdük ama arkadaş anlamında değildi. Her şey ana sınıfında Eymen'in arkadaşlık teklif etmesiyle başlamıştı. O gün ki gergin hali aklıma gelince kıkırdadım. Hiç unutmayacağım bir andı. Şimdi ise on beş yıllık arkadaştık. Eymen bizden bir yaş büyük olmasına rağmen -18- bize abilik falan taslamıyordu. Sonuçta BİR yaş büyüktü. Bizse 17 yaşında üç çılgın kızdık. Tatilin bir ayı boyunca PTT -pijama, terlik, televizyon- yapmış olsak bile iyi geçiniyorduk fakat hayatımızın böyle monoton olması canımızı sıkmaya başlamıştı. Bugün yaz tatilin bitmesine tam iki ay kalıyordu ve ben bu iki ayı PTT yapmak ile geçirmezdim. Kalıbıma ters düşerdi.

Hayal, zayıf cılız bir bedene sahip olmasına rağmen aramızda ki en zeki kızdır. Dolunay'sa en güzelimiz. Pislik sürtük. Annesi ve babası onu özene bezene yapmıştı. Eymen'e gelirsek çekik ve ela gözleri onu tatlişko yapan şeylerden biriydi. Baklavaları vardı ama o kadarda kaslı değildi. En büyüğümüz olmasına rağmen en salağımız ve hiperaktifimiz oydu. O'na bazen hiperEymen dediğimiz olurdu, bu kelimeden ölesiye nefret ederdi. Bense aralarında boyu zürafa gibi olan, onların zıttı salak bir kumraldım. Gözlerim iriydi ama onları sevmiyordum. Lanet gözler. Her ne boksa.

Derin bir iç çektikten sonra Nermin teyze işe gideceğini belirterek evden çıktı. Ve bizde aç kurtlar gibi sofraya oturarak elimizi yemeklere daldırdık. Hamarat bir kadındı Nermin teyze. Onun evinde kalma nedenlerimden biri de bu olmalıydı. Anneminde yemekleri iyiydi fakat baharatının ayarını tutturamıyordu. Tuzu fazla kaçırdığında bir tencere yemeği çöpe döküp döner sipariş ediyorduk.