The Origami (YongShin Story)

A story that my mother once told me, dinagdagan ko nalang nang ibang achu chu chu. Sana magustuhan niyo. Please share this story to your friends at pa comment nalang din ang inyong opinion. Please po walang sobrang masasakit na words. Newbie palang naman po kasi ako eh. 

----------------------------------------------------- 

"Break na tayo" 

"Pero bakit? May mali ba akong nagawa" 

"Wala." 

"Kung ganon eh bakit nakikipag hiwalay ka?, For god's sake Carla! Lahat nalang ibinigay ko sayo!" 

"Alam ko." 

"Eh bakit nga nakikipag hiwalay ka pa saakin?!" 

"Kasi di na kita mahal. Ay mali pala, di naman kasi kita minahal. Not even once, and I never tried loving you Kevin. NEVER" 

"Then bakit mo ko sinagot? Ano yung mga motibong ibinigay mo? Bakit ipinakita mo sakin yung pesteng pagmamahal mo?" 

"It's just, I need you. No, I need your money. I need it to be popular and sucessful. Pero ngayong lugi na at wala nang pera ang kompanya niyo. Wala nang saysay pa kung magiging tayo. Sorry Kevin, but our relationship stops here." 

Yun ung huling bagay na sinabi sakin nang ex girlfriend ko. Its been a year pero hanggang ngayong fresh pa din yan sa memory ko. Yung sakit at galit na naramdaman ko nung araw na yun andito pa din sa puso ko. Ako nga pala si Kevin Cruz, a first year college student. Accounting ang course ko. Si Carla Valdez, ang first and last girlfriend ko. As you read earlier, nalugi ang companya nang pamilya namin na naging dahilan nang paghihirap nang pamilya namin.Dati lahat asa akin na lahat, maalagang girlfriend, supportive na kaibigan, mababait na family friends. Pero nung naghirap kami, LAHAT nang bagay sa buhay ko nawala. Honestly, wala naman akong pakialam sa pera eh. Pero hindi ko matanggap na yung mga kaibigan at iba kong mahal sa buhay ay pera lang ang habol saakin. Nung nalaman nilang wala na kaming pera, umiwas sila saakin, hiniwalayan nila ako, yung iba naman unti unting pinuputol ang koneksyon sa aaamin. Kaya simula noon, ako na ang nagkusang lumayo sa tao. Hindi ko ikinahihiya na mahirap nalang ang dating senorito pero ayaw ko lang ulit na matraydor. Ayaw ko na. Yun na ang una't huling pagkakataon na magpapagamit at magpapaloko ako. 

9 a.m to 6 p.m ang pasok ko. Then 6 p.m to 1.2 am nagtatrabaho naman ako sa catharsis. Club malapit sa school namin, guitarist ako sa isang banda. Nagpeperform lang kami dun, at paminsan minsan nagiging waiter. 

Free time ko ngayon, absent kasi yung professor namin. Kaya ngayon andito ako sa pinaka tahimik na lugar sa university, at yun ang bundok sa likod nito. Tahimik dito at less ang pollution. Dito sa lugar na to nakakatulog at paminsan minsan, nakakalimutan ako ang problema ko. 

"Hello, pwede ba akong sumabay sayo?" sabi nang isang babae" 

"....." hindi ko siya sinagot 

Tinignan ko yung babae. Medyo matangkad siya, matangos ang ilong maputi wavy ang buhok at meron siyang nakakaakit na mga mata. Her eyes are full of innocence. Then her smile, yung ngiti niya sobra din ang ganda, Alam mo yung feeling na kahit sobra ang lungkot na nadarama mo, mapapasaya o mapapatawa ka din kapag nakita mo yung ganung klaseng ngiti. In short, maganda ang dalagang ito. She is the most beautiful girl that I've ever seen, aaminin ko mukang katulong lang si Carla kapag pinagtabi sila. 

"K-k k ung ayaw mo okay lang din naman, aalis nalang a-" 

"Hindi! Okay lang kung sasabay ka saakin" Di ko namalayan na masyado na akong napatitig sa kanya.