Osman was alleen. In de verte hoorde hij schoten. Hij kon niet slapen want hij was bang dat hij werd beschoten. Hij dacht alleen maar zijn vrouw. Osman viel in slaap en droomde over zijn gezin. Hij hoorde zijn vrouw schreeuwen. Osman werd meteen wakker. Hij stond op en ging verder. Verderop zag hij een patrouille. Het waren mannen met een simpele geweer. hij wist dat hij ze aankon maar deed niks hij liet ze voorbij gaan en osman ging ook verder
