Trap of Yesterday

part four(Pagbabalik)

wala na kaming communication. 

nagkanya- kanya narin kami

di ko na siya nakikita, di na rin niya ako nakikita. pero one day....

nagrereview ako na walang pumapasok sa utak ko, eh sa hindi po talaga pumapasok eh. Periodic test pa naman na namin bukas. Siya kasi. Siya ang nasa isip ko, siya ang iniisip ko. Kamusta na kaya siya? ok lang kaya yun? ginagawa niya kaya ngayon? malala, hehehehe. NAMIMISS RIN KAYA NIYA AKO TULAD NG PAGKAMISS KO SA KANYA? hehehe

tinawagan ko siya kasi di ko na talaga kaya. nagusap naman kami ng maayos, gusto ko siyang makausap kasi namimiss ko na siya eh. mahal ko siya, di ko kayang wala siya....HINDI KO TALAGA KAYA.

akala ko walang makakaalam. Akala ko magiging ok lahat ng nangyari ng araw na yun pero.......

pagkababa na pagkababa ko nung phone eh biglang nagring ulit, akala ko si Anthony yun pero hindi. Laking gulat ko ng si mama pala yun. Sabi niya kanina pa daw siya tumatawag pero busy. nahuli nanaman niya ako. MAs mahihirapan kami ulit ng mahalko dahil sa ginawa ko. nawala ang trust ng parents ko pati ang taong pinakamamahal ko. tatanggapin ko yun, kasi kung kami talaga kahit ipaglayo kami, magkikita at magkikita parin kami.

sobrang lungkot ng mga araw ko ng wala siya sa buhay ko. First time ko lang nagseryoso at ang hirap na masakit pala ang mahiwalay siya sayo. hindi ko alam kung ano pang mangyayari sakin sa mga susunod na araw. Kaya ko pa kaya? Siya ang buhay ko eh, seryoso. Siya ang lakas ko......

 "waaaaaaa!!! ano ba to. para na akong tanga! " gumagawa kasi ako ng sulat para sakanya, yung mga gusto kong sabihin sa kanya dun ko na lang nilalagay. Siguro nililibang ko na lang ang sarili ko para di ko masyadong maramdaman na wala yung presence niya. baliw na ba tignan? hahahaha. MAHAL KO KASI TALAGA SIYA EH!!! 

(gusto niyo po example ng mga pinasusulat ko? hehehehe. isa lang po to sa mga sinulat ko para sa kanya. hehehehe, korny po to. wag niyo po sanang pagtawanan. mahal ko po kasi si Anthony.)

Anthony, 

                Sorry kung sa ganito lang nauwi ang lahat. Alam kong wala na akong Rights para sabihin sayo ang ILOVEYOU but  wishing na sana meron pa pero pwede ba kahit minsan lang, kahit ngayon lang, huli na to pagbigyan mo akong sabihin yun... ILOVEYOU!!! so yun nasabi ko na, hehe. Wag mo akong kakalimutan ah, isipin mong may nagmahal sayong praning na tulad ko, hahaha. ahm? ikaw, medyo nakalimutan na kita. Hahaha, joke. Hinding -hindi kita makakalimutan. NAtatawa ako sa sarili ko, hahah. Imbes na malungkot ako eh masaya pa ako, alam mo kung bakit? dahil binigyan mo ako ng dahilan para maging masaya. Kahit hindi na tayo, may mga alaala naman na nagpapasaya sakin. Kahit, yun nga, wala na tayo binigyan mo ako ng memories na babalik-balikan ko. Ikaw ang pinaka magandang nangyari sa buhay ko, ang korny noh? pero it's true, medyo korny rin pala ako hahaha. Para sayo, lahat nagagawa ko. Thankyou sa mga times na nakasama kita dahil yun ang isa sa mga araw na hindi ko makakalimutan at itetreasure ko habang buhay.

 (KORNY!!!!! NAHIYA NAMAN AKO.. CHURI PO^_^)

KINABUKASAN

Hapon ang test namin. Di ko nakita si Anthony kahit ang room na pinagtetesan nila eh kaharap lang ng room namin. Ewan ko rin kung bakiT, hehehe. Pero ganun siguro talaga, di kami tinadhana. hehehe

tapos na, hehe. nabunutan na ako ng isang tinik pero di pa rin happy, hehehe. Kasi uuwi na naman ako na hindi ko lang nakita ang mahal ko. Nagexpect rin kasi ako eh. Ano ba naman kasi yun, kaharap na nga lang eh di ko pa siya nakita. Kadisappoint yun diba?

lakad

lakad

lakad

labas ng mainbuilding

punta sa quadrangle

BOOOM!!!!

SI ANTHONY!!!

wahahahahahahaha, saya to the max ko!!!!! ang buhay ko nakita ko na. hahahahahahahaha. YEHEY!!!!!!!!!

so yun nga, nagkita kami ulit pero nagkakailangan. Syempre parehas kaming nasaktan eh. Ako naman, gusto ko siyang lapitan pero hindi ko alam kung pano ko siya iaapproach. Ewan ko lang po sa kanya, hehehehe. pero atleast nagkita kami, hahahahaha

and nagpansinan narin kami after kasi HININTAY PALA NIYA AKO. Read it right, hahahahaha. Hinintay niya ako. wahahahahaha. 

sayang nga eh, may plano kasi kaming kumain sa Mcdo pero takot kasi ako sa parents ko kaya di na ako sumama. Hinatid ko na lng sila Veronica, SHarmane, Claudia, MAriella at mylabs Anthony. Sulitin ko na yung time na makikita ko ang mahal ko. Baka kasi di na maulit to eh, baka last na kasi. hehehehe.

kung pwede lang yakapin ko siya, hawakan ulit ang mga kamay niya. masabi sa harapan niyang mahal ko siya ginawa ko na kanina. MISS KO NA SIYA!!!! Mahal na mahal ko siya, gustong gustong tumulo ng mga luha ko pero hindi ko ginawa dahil gusto kong makita ang bawat galaw niya. Ni isang segundo hindi nawala ang tingin ko sa kanya pero kailangan kong pigilan ang sarili ko para hindi kami mahuli, para hindi siya mahirapan. Kahit ako na lang ang mahirapan basta wag lang ang taong pinakamamahal ko.

Pag-uwi namin nila mama sa bahay...walang nagbago, nagsusulat ako ulit para kay Anthony. Gabi- gabi ganito ang ginagawa ko hanggang sa madalas na kaming nagkikita ni Anthony....

NG SADYA. Hindi ko alam kung pano ulit nagumpisa ang lahat, kung pano kami bumalik sa dati pero hindi yun ang mahalaga. Ang mahalaga sakin ngayon ay katabi ko ulit ang taong mahal ko

hindi ko na ulit hahayaang mawala sakin ang taong mahal ko.

gagawin ko lahat, kahit mahirap. Hindi ko na siya iiwan, PANGAKO!!!

IPAGLALABAN KITA!!!

_____________________________________________________________________________

kung mahal mo talaga ang isang tao, ipaglalaban mo:))