"အခ်စ္.... အလုပ္အရမ္း႐ႈပ္ေနလား က်ေနာ္ေျပာစရာ႐ွိတယ္!!! "
"ေျပာေလ.... ကေလးရဲ႕အသံုးစရိတ္လိုလို႔လား?? "
ဆယ္ဟြန္း အလုပ္လုပ္ရင္တက္ေလ့႐ွိတဲ့မ်က္မွန္ေလးခြၽတ္လိုက္ကာ...... ကေလးရဲ႕ေပါင္ေပၚသြားထိုင္လိုက္သည္ ။
"ပိုက္ဆံအေၾကာင္း မပါလို႔မရဘူးလား... လိုရင္းေျပာေတာ့မယ္ က်ေနာ္ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ဘဲ.... အခ်စ္ရဲ႕Company မွာဝင္လုပ္လို႔ရမလား?? "
ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕လည္ပင္းကိုဖက္ထားတဲ့ ဆယ္ဟြန္းလက္ေတြျဖဳတ္လိုက္ကာေပါင္ေပၚကဆင္းၿပီး ေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္ ။
"မလုပ္ရပါဘူးကြာ....ကေလးကေက်ာင္းဘဲၿပီးေအာင္တက္ ၿပီးမွဆက္ေျပာၾကတာေပါ့!!! "
"က်စ္.....ခင္ဗ်ားကအျမဲ က်ေနာ့္ခံစားခ်က္ေတြကိုအေလးမထားဘူး!!!! "
မင္းခံစားခ်က္ေတြကို အေလးမထားတာမဟုတ္ပါဘူး ကေလးရယ္~
ကိုယ့္အနားကထြက္သြားမွာေၾကာက္လို႔ပါ....
မင္းကိုယ့္အနားကထြက္မသြားဖို႔ ဘယ္လိုႀကိဳးေတြနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္မွျမဲမွာလဲ??
အရင္တုန္းက စိတ္ဆတ္လြန္းၿပီးေဒါသႀကီးလြန္းတဲ့ က်ေနာ္ဟာ ကေလးနဲ႔ဆိုအရာရာအ႐ွံုးေပးခဲ့ရတယ္..... အတူေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာေတာင္အရမ္းနာက်င္ေနလည္းသူ႔သာယာမႈေလးပ်က္သြားမွဆိုးလို႔ သည္းခံေပးခဲ့တယ္ မင္းခံစားခ်က္ေတြကိုအေလးထားလြန္းတာထက္ပိုတာ မသိဘူးလားကေလးရယ္~
"ခ်န္း....ကေလး ကိုယ္ဗိုက္ဆာတယ္ အာ့...တစ္ခုခုလုပ္မေကြၽးခ်င္ဘူးလား?? "
ဆယ္ဟြန္း.....သူရဲ႕ကေလး႐ွိရာအခန္းထဲမေယာင္မလည္လာရပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ကေလးကေမာ့ေတာင္မၾကည့္ ။
ဆိုးလိုက္တဲ့ က်ေနာ့္ကေလး~~
"ဟင္...လို႔ ဗိုက္ဆာလို႔ပါဆိုကြာ~~! "
အိုဆယ္ဟြန္းမွ ဟုတ္ပါေလစ.......ခ်န္းေယာလ္လက္ေမာင္းကိုမွီၿပီးခြၽဲေနတဲ့ခင္ဗ်ားဟာေလ ဘာလို႔အဲ့ေလာက္အျပစ္ကင္းတဲ့ပံုေလာက္ေနရတာလဲ??
"ခင္ဗ်ားက အရမ္း႐ႈပ္တာဘဲ!!!! "
"ကေလးကလည္းကြာ~~ "
YOU ARE READING
// 𝙇𝙤𝙫𝙚𝙡𝙮 𝘾𝙝𝙖𝙣 // {Completed }
Fanfictionအေတြး ကမၻာထဲမွာေတာ့ Happy Ending ~ ကိုယ္ကလည္းကေလးကို သိပ္ခ်စ္တယ္~ ကေလးကလည္း ကိုယ့္ကို သိပ္ခ်စ္တာတဲ့~ အတွေး ကမ္ဘာထဲမှာတော့ Happy Ending ~ ကိုယ်ကလည်းကလေးကို သိပ်ချစ်တယ်~ ကလေးကလည်း ကိုယ့်ကိ...
