Onmogelijke liefde

Normale zondagmorgen

Het was een zondagmorgen, koud en stormachtig. Toch moest ik naar mijn werk, de huur betaald zichzelf niet. Ik kijk op mijn telefoon en ik begin diep te zuchten. Opschieten Kate anders kom je ook nog te laat. Ik loop naar mijn kamer en kleed mezelf om. Ik werk 4 dagen per week in een café 5 straten verder op. Toen ik veertien werd ben ik verhuist naar New York met mijn moeder en mijn broer Bram. Mijn moeder is een jaar geleden overleden, een auto-ongeluk.. Sinds het ongeluk wonen Bram en ik nog steeds in het appartement waar wij met onze moeder in woonde. Wij betalen samen de huur en proberen wij door te gaan met ons leven. Ik doe mijn werkkleding aan en loop naar de spiegel en begin mezelf aan te moedigen.

''Katy hoe vaak moet ik het nog zeggen, ga normale vrienden zoeken.'' Ik schrik op en kijk naar de opening van de deur. Daar stond hij dan mijn ''grote broer'' Bram lachend . Ik gooi het eerste en het beste wat er in de buurt ligt naar zijn hoofd. ''Auw, een handdoek.'' lacht Bram spottend. ''Bram, heb jij niks beters te doen.'' zeg ik snauwend en ik probeer langs hem te lopen. ''Nahh, klein zusje.'' Ik geef hem een kus op zijn wang en loop naar de gang en doe mijn zwarte leren jas en pak mijn sjaal van de kapstok. ''Bram, ik ben werken. Er ligt eten in de koelkast en mocht er iets zijn het nummer van mijn werk hangt aan de koelkast.'' schreeuw ik gehaast vanuit de gang. ''Weet ik.'' schreeuwt Bram terug. ''Een dankjewel zou wel fijn zijn of een succes op jouw werk prinses?'' ''Ja, wat jij wilt. Werk ze!''. Ik rol met mijn ogen en loop de deur uit.

Echt Kate een leren jas? Ik ben aan het lopen naar mijn werk en ik heb spijt dat ik niet een dikkere jas aan heb gedaan. De koude wind glip tussen de knopen van mijn leren jas. Gelukkig is het café maar 5 minuten lopen vanaf ons appartement. Ik steek de straat over en ik zie mijn werk al. Café Green. Ik open de deur en loop langs de tafels naar achteren. ''Bella je bent te laat'' hoor ik een stem geïrriteerd zeggen. ''Sorry Norm, ik was de tijd vergeten.'' zeg ik terwijl ik mijn schort om doe. ''Geen probleem Bella, zorg alleen dat dit niet vaker gebeurd.'' ''Beloofd Norm.'' zeg ik met grote puppy ogen en ik loop richting de bar.

Het was een rustige zondagmorgen, geen drukte. Het waren de heerlijkste dagen. Ik vond het altijd fijn om op de zondag te werken. ''Bella, zou jij naar tafel 3 willen gaan er is net een man binnen gekomen.'' zegt Norm en hij gaat verder met zijn werkzaamheden. Ik knik en loop naar tafel 3, omdat ik zo aan het dromen was heb ik de man niet eens binnen zien komen.

''Goedemorgen, welkom bij Café Green wat kan ik voor u doen.'' Probeer ik met de meest neppe en vriendelijke glimlach te zeggen. ''Koffie en snel heb niet alle tijd van de wereld.'' snauwt de man mij af. Ik kijk verbaast op van mijn notitieblok en kijk de man aan, ik voelde mij beledigd. ''Waarom sta je hier nog?'' vraagt hij met een strenge ondertoon. Ik kijk hem aan van top tot teen, hij was prachtig. Hij heeft halflang blond haar en knal blauwe ogen. Je ziet door zijn pak dat hij gespierd is, hij heeft een uitstraling van een playboy. Maar wauw wat was hij knap. ''Hallo?'' ik zie dat hij naar mijn naam bordje kijkt en hij kijkt mij vervolgens weer aan met zijn knal blauwe ogen ''Kate.. Mijn koffie?'' zegt hij deze keer boos. '' uhhmm één koffie komt eraan'' zeg ik stamelend en ik loop terug naar de bar. ''Dat ging soepel Bella.'' Hoor ik Norm gniffelen. ''Shut it Norm.'' zeg ik boos terwijl ik ondertussen de koffie maak, ik leg het op mijn dienblad en loop weer naar tafel 3 en leg de koffie op tafel. ''Enjoy.'' en ik draai me om. ''Kate, mijn koffie is koud.'' Roept hij me na. Koffie koud? Hoe in vredes naam, ik heb hem net 2 minuten geleden gemaakt. Ik loop naar de tafel terug en leg mijn hand in mijn zij. ''Koud?'' vraag ik aan hem en ik kijk hem doordringend aan. ''Moet ik het voor jou spellen?'' ''Sorry maar dat kan niet, maar indien u een nieuwe kop koffie wilt breng ik u die uiteraard.'' Probeer ik zo formeel mogelijk te zeggen. ''Dus je zegt eigenlijk dat ik ongelijk heb?'' ''Ja.'' ''Wat?'' Nu begon ik mijn geduld te verliezen. Ik stond hier 4 dagen per week mensen te bedienen die altijd commentaar hebben op mijn werk. Mevrouw mijn koffie is koud, mevrouw er zit iets in mijn eten, mevrouw mijn bestek is vies, mevrouw de services is slecht, mevrouw het duurt te lang. Ik was het zat. ''Moet ik het voor je spellen?'' ''Pardon, ik ben een gast en ik ben zeker niet van gediend dat jij zo tegen mij praat.'' ''Het interesseert mij echt niet dat jij een gast bent, indien jij warme koffie wilt hebben de Starbucks zit hier om de hoek. '' ''Zo niet dan drink je zwijgend jouw koffie op.'' zeg ik boos en ik draai me om en loop richting de Bar.

Het is omdat ik mij huur moet betalen en ik op dit moment niks kan doen. Het studeren in Amerika/ New York ik vrij prijzig. Mijn moeder had een erfenis achtergelaten voor ons maar omdat Bram een getalenteerde football speler is hebben we gezamenlijk besloten om het geld daarin te stoppen. Ik begin hard op te zuchten en begin de bar ondertussen schoon te maken. ''Bella, tafel 3 wilt betalen.'' zegt Norm en hij wijst naar de knappe man van tafel drie die bij de kassa stond. Ik begin te zuchten en loop met een opgeheven hoofd naar de kassa.

''Ik zou graag mijn koffie willen afrekenen.'' ''Ik sla de vraag over of alles naar wens is geweest, dus dan wordt het 3 dollar alstublieft.'' zeg ik en sla het bonnetje uit. Verbazend zie ik hem lachen. ''Sorry voor hoe ik net tegen jou deed, er zijn verschillende dingen op het werk verkeerd gegaan en dat geeft mij het recht niet om zo tegen jou te reageren.'' zegt hij met zijn sprankelende blauwe ogen. ''Dus de koffie was gewoon warm?'' ''Ja, het spijt me.'' ''Ik wil je niet dwingen, maar ik vind wel dat er hier iets voor tegenover staat.'' zeg ik serieus en ik leg mijn handen weer in mijn zij. Hij kijkt mij doordringend aan, ik word er heel nerveus van. Hij glimlacht '' Zou je met mij ergens een kop warme koffie willen drinken?'' ''Is dit mijn beloning, ik dacht meer aan een grote tip'' en ik schuif de fooienpot richting de knappe man. ''Dus je wilt niet met mij wat drinken?'' vraagt hij verbazend. ''Ik wil niet lullig overkomen maar nee, ik ken je niet, je was best wel onaardig en je was aan het klagen over mijn wereldberoemde koffie.'' ''oh.'' ''Dus dat wordt dus 3 dollar in totaal.'' Hij pakt zijn portemonnee en legt 3 dollar op de bar en doet wat in de fooienpot, helaas kan ik niet zien hoeveel hij erin doet aangezien ik de pot voor de kassa heb geschoven. ''Hartelijk dank voor uw bezoek aan café Green, wij zien u graag de volgende keer weer.'' zeg ik met een glimlach en ik loop achter de kassa vandaan naar tafel 3 om hem schoon te maken. Ik voel dat er op mijn rug wordt getikt. Ik draai me om en ik zie hem weer, nu stond hij nog geen armlengte van mij vandaan. Hij rook heerlijk. Hij duwt iets in mijn hand en glimlacht. ''Mocht de knappe serveerster zich bedenken.'' Voordat ik iets kon zeggen loopt hij naar de uitgang zo naar buiten.

Ik kijk naar wat hij in mijn hand heeft gestopt. Ik kijk verbaast naar het kaartje in mijn hand. Samuele Bianchi. SAMUELE BIANCHI de beroemde vastgoed miljardair?! Ik schrik en loop vervolgens naar achteren. O nee Kate, jij met je grote bek. Je hebt net een miljardair beledigd. ''Bella, alles onder controle.'' vraagt Norm en hij komt naast mij zitten. ''Norm, weet je net wie dat was?'' vraag ik nog steeds vol ongeloof. ''Bella, geen idee maar ik zou hem wel beter willen leren kennen.'' zegt Norm met een glimlach en ik geef hem een duw. Norm en ik zijn al jaren vrienden, zijn vader is de eigenaar van dit restaurant. Norm wilt het later overnemen met zijn toekomstige vriend. Hij gelooft nog steeds dat Bratt Pitt zijn toekomstige vriend/ man wordt. ''Zeg op Bella, wie was het? vraagt Norm ongeduldig. ''Samuele Bianchi.'' zeg ik stamelend. ''SAMUELE BIANCHI, de ene knappe gespierde man die jou net mee uitvroeg en vervolgens heb afgewezen?'' ''vergeet niet ook nog een beledigd.'' ''Bella, als jij zo doorgaat blijf je voor altijd vrijgezel.''

Kate, wat ga je doen? Ga je hem bellen of niet?