Wedding (One-shot) 2: DREAMT BRIDE

PART I

This is it.
Ang kanyang tindig ay talagang napaka-ganda. Kasabay ng pagpasok ng kantang hindi naming inaasahang magagamit niya dito, sa pinaka-espesyal na araw niya.

____________________
* “C’mon bangon na” yugyog ko sa kaniya.
“…a minute more” na dinugtungan niya pa ng pagtatalukbong
“Sabi ni tita―mama pala―gising ka na daw” sa sinabi kong iyon ay agad siyang bumangon.
“Mama?”gulat niyang saad.
“Oo? Sabi niya tawagin ko daw siyang mama eh” sinabi ko na tila wala lamang ang bagay na iyun.
“Ano?” nanlalaking matang sabi niya.
“Haha. Okay lang yan kuya mo na ako” biro ko.
“Walang akong kapatid na panget, bleh” at sa sinabi niyang yun ay tuluyan na siyang bumangon at tumakbo sa bathroom.
“’Wag kang magpapakita sa akin” ngunit ang ngiti’y abot hanggang mata.
“Mauna ka nang bumaba, susunod ako” tila wala lang sa kaniya ang aking sinaad. *
____________________

Isang hakbang pang muli. Tila ninanamnam ang bawat sandali.

Kalahati na ang kaniyang nalalakad.
Kaunti na lamang ang kasiyahang pumupuno sayo’y tuluyan ng mapapasayo.

Tumingin pa siyang ulit sa akin ng puno ng saya.
Mahal kita.
Pero tulad ng palaging pangyayari…hindi niya man lamang ito narinig, nakita...

____________________
* “Tara na kasi. Themed Park lang naman eh” kaniyang maktol.
“Ayaw ko nga. Ang kulit” naka-simangot kong saad sa kaniya.
“I hate you” at nag-umpisa ng siyang mag-martsa palayo.
“I love you, too” I winked at her “…tara na nga baka umiyak ka pa diyan eh” pagbibiro ko.
“’Di ako iiyak, tss” she then roll her eyes.
“Yey! To the Theme Park” and she shifts her mood so fast.
Bipolar -.-
“Pero—” “Ano na naman?!” agad niyang sabat.
“Ngayon lang ‘to” pinal kong saad.
Ikina-ngiti niya itong muli at tumango bilang tanda ng pag-sang ayon.

Isang buong araw sa parke na kasama siya. Sinakayan namin ang rides na pang-bata at matanda. At ang mga extreme rides.

Siya. Siya lamang ang nag-lakas loob na ayain ako sa ganitong lugar at ikinatutuwa ko ito. Kung hindi lang talaga… *
____________________

Andaya…ang daya ng panahon.
Bakit…

____________________
* “I’ll say this once so please listen carefully…” huminga ako ng malalim na tila humuhugot ng lakas ng loob.
“I’m willing to sacrifice everything for you, you know that right?”
“I love you…” I’m taking chances. This is it.
“Will—” *
____________________

Pinangiliran ako ng aking mga luha.
Bilang na masiyado ang kaniyang panahon sa pagiging malaya.

Hindi naman posibleng mag-bago ang isip ng isang tao habang humahakbang papalapit, hindi ba?

Oo,…