multimedia , daki (SARE) arkadaşlar.
Emir can iğrek - beyaz
Kaç yaşında olursan ol, bazen uyuyunca geçecekmiş gibi gelir insana geçmiyor, geçmiş gibi yaparız. Sanki o gün hiç yaşanmamış gibi yok sayarız .İnsan nasıl hayata tutunur ki? hayat onu kabul etmedikçe, ne kadar yaşama hevesi kalır ki kalpte . Ne kadar da tutunmaya çalışırsan çalış ya hayat seni her seferinde reddediyorsa ne yaparsın ? Ben söyleyeyim hiç bir şey.
İki yanım var biri kırılmış , diğeri ise paramparça. Acıdan başka bir şey değilim ki ben hayattan hiç bir beklentim yok . Zor ,yaşamak istemedikçe hayatta kalmak ,Helede yalnızsan. Yaşamak için sebep arıyorum bazen kendime bulamıyorum.
Öyle çok isterdim ki şimdi şu an annemin yanımda olmasını, desteğine ,sevgisine o kadar ihtiyacım varki . Belkide umutsuz vakayım ,kalbimdeki yara hiç bir zaman tam anlamıyla geçmeyecek . Kız çocuklarının tek yol göstereni annesi olurmuş, benim yol gösterenim yok ,bazen düşünüyorum bencillik mi ediyorum diye sonuçta bir tek ben yaşamıyorum bu yaşadıklarımı.
Hayat öyle bir yük veriyor ki insanın sırtına, ya kaldıramam diyip yarı yolda bırakıyorsun, yada yükünü kabullenip yola devam ediyorsun, ben her zaman güçlü taraf olmaya çalıştım. Sadece hani insanların keşkesi çoktur , keşke diyorum annem yanımda olsaydı, beni yalnız bırakmasaydı . Onunda elinde olan bişiy olmadığını biliyorum ama öyle düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi .
Sabah gün doğmadan uyandım . Dersim olmadığı için dershaneye gitmeyeceğim. Yataktan kalkarken omzumdaki sızlamayla durakladım üzerimdeki badiyi çıkarıp omzuma baktığımda omzumda avuç içi kadar morluk olduğunu gördüm çokta umrumda değildi artık canımın acıyıp acımadığı alışmıştım artık ne kadar da doğru bir kelime değil mi mesela acıyı hissedememek yoruldum çok yoruldum sürekli hayatımdaki sorunlardan ,sorumluluklarımdan ,babamın hakkı olmayan baskısından. Bırakıp gidemiyorum da, bu ev annemin, ailemin hatıralarıyla dolu hem babam ne yapar ki o zaman? Nerede olursam olayım ne pahasına olursa olsun bulur beni boşa kürek çekmek istemiyorum artık.
.......
Akşam üstü yemek için bir şey kalmamış evde, almak için dışarı çıktım . Apartmandan çıkarken kapıdan içeri giren bir kız gördüm telefonda biriyle konuşarak girdi kapıdan ,yanımdan geçerken telefonda konuştuğu kişiye " Demek geldin ,beklemiyorduk biz seni buralarda ." Dedi gülerek ne kadar güzel bir kız ne kadarda bakımlı . Yeni taşınmış olmalı dedim ve önüme dönüp adımlarımı hızlandırdım ,zaten oda çoktan merdivenleri geçmişti ,bende kapıdan dışarı çıktım.
Eve gelip mutfağa girdim , dolaptan küçük bir tencere alıp içine sıcak su koydum tüpe yerleştirip kaynadıktan sonra paketin yarısını tencereye boşalttım.
Yemeği yedikten sonra mutfağı toparladım , çöpleri dışarıya bırakmam gerektiği için üzerime hırkamı giyinip kapının kilidini yanıma aldım ve evin çıkış kapısına vardım ayakkabımı giyip hızla merdivenleri inip binanın kapısına yöneldim ,dışarıya çıkıp çöpleri attım kafamı kaldırıp yola doğru döndüğümde bir çoçuk iri yarı, ne kadar da uzakta olup göremesemde dikkatli bir şekilde bana baktığını fark ettim. Arabasının üzerine yaslanmış buraya bakıyordu ,neden bu kadar dikkatli bakıyor ki bu adam diye düşündüm ,sonra fazlada dikkate almamaya çalışıp giriş kapısına doğru yürümeye başladım , kapı açılıp içerden tahminimce bugün gördüğüm buraya yeni taşınan kız çıktı ,üzerinde beyaz ,boyu dize kadar uzanan sade bir elbise ,elbisenin üstünde ise siyah deri ceketi vardı.Beni görünce gülümseyip " Merhaba " dedi bende gülümseyerek "Merhaba " dedim .
"Yeni taşındım buraya umarım görüşürüz " diyip bana baktı gülünce gözleri kısılıyor ,elmacık kemikleri daha da ortaya çıkıyordu . Bende "Umarım" dedim ve o çöpleri atarken gördüğüm çocuğun yanına gitti arabasına binip hızla uzaklaştılar.
Eve geldikten sonra ev çok sıcak olduğu için odama gidip üzerime şortlu pijamalarımı giyinip televizyon izleyeyim diye salona döndüm televizyonun hemen karşısında olan koltuğa uzandım . Yarın mutlaka iş için bir yerlere bakmam gerekiyor mecburum artık daha önceden biriktirdiğim parada bitmek üzere okul ihtiyaçlarım ,ev ihtiyaçlarım derken daha fazla zorlanmam diye düşündüm . Televizyona döndüm boş boş kanal gezdikten sonra en sonunda bir sinema bulup bakmaya başladım .
Film bittikten sonra elime telefonumu alıp bişeylere baktım zaten bir tek Watsapp kullanıyordum sosyal medyayla aram pek yok ,telefonu kapatıp elime aldım televizyonu da kapatıp odama geçtim sabah için saat kurup telefonu komodine koydum ve yatağa yatıp üzerimi örtüp gözlerimi kapadım çok geçmeden uykuya daldım.
Gece kapı kırarcasına çalınırken sıçrayarak uyandım uykudan , yine ne oluyor "yine o geldi ne yapacağım ben " diye söylenirken ,odadan çıktım ve çelik kapının yanına vardım " Aç şu kapıyı " deyip daha fazla kapıya tekme atmaya başladı. Ne yapacağım ben şimdi bütün apartmanı ayağa kaldıracak diye sağa sola yürürken kapının yanına gidip elimi kapı kulpuna uzattım yavaş ve ürkekçe kapıyı açtığımda karşımda burnundan soluyarak bana bakan bir çift kahverengi gözleri gördüm yine elleri titreyerek eğilip ayakkabısını çıkarttı ve beni itip içeri girdi . Bende kapıyı kapattım ve odama doğru yürürken " nereye gidiyorsun öyle " dedi. Bende arkama dönmedim yüzünü görmeyeyim diye "odama gidiyorum " dedim ve koridoru geçip odamın kapısını aralarken bu kez kolumdan tutup kendine çevirdiği gibi yüzümdeki acıyla gözlerimi kapattım yanağımı tutum ve direk o karanlık kahvelerine baktım. Gözlerinde bir gram pişmanlık aradım ben onun gözlerinde hiç pişmanlık bulamadım ki şimdi arıyordum . Saçalarımdan tutup sürüklüyor bir yandanda bağırıyordu " bu iki oluyor artık cezalandırmam gerekiyor öyle değil mi ?" Diyerek yüzüme bir kez daha tokat attı bende bunun üzerine "dur! Yeter artık bırak beni " diye bağırınca bu kez daha fazla sinirlendi ayakta bile duramayan bacaklarını hareket ettirip beni bir kez daha çekiştirip yere attı bu kez ayağıyla karnımı tekmelemeye başladı. Saymıyordum artık öyle bitkindim ki nefes alamıyorum sanki her nefes aldığım da göğüs kafesim ciğerlerimi deliyor nefes almamı zorlaştırıyordu. Gözlerimi açmaya çalıştım heryer karanlık sanki koca bir kuyuya düşüp çıkamayayım diye üzerimi kapatmışlar gibi , derin derin nefesler almaya çalışıp bunun biteceğine inandırmaya çalıştım kendimi, kollarımdan tutulup kapıdan dışarıya koyulduğumda başımı yere vurup tamamen bilincimi kaybedene dek kocaman bir karanlığın içindeydim
Merhabalar, umarım beğenirsiniz biraz kısa bir bölüm oldu ama telafi edeceğim ;) desteklerinizi bekliyorum . Kendinize çok iyi bakın öpüyorum herkesi görüşmek üzere ❤️
