Voteler beklediğimden çabuk geldi hepinize teşekkür ederim vote sınırı bu sefer 2 geç oldu gomen :< Neyse iyi okumalar ^_^
Gerçekten çok heyecanlıyım.Yıllardır hayalini kurduğum şeyi gerçekleştirebilecektim,Bir gün bende tıpkı ağabeyim kadar iyi bir shinigami olabilecektim,bunun için ilk adımı yarın atacaktım.Düşüncesi bile harikaydı Akademiden hemen mezun olup bir takıma katılmak istiyordum ama bu mümkün değildi.Bu düşünceler ile gözlerimi kapatıyordum ama aklıma gelen bazı şeyler uykumu kaçırıyordu.Bu gece diğer gecelerden çok daha farklıydı her türlü duyguyu barındırıyordu.Korku,umut,heyecan,sevinç...Hepsini barındırıyordu uzun zamandır böyle hissetmemiştim ama uyumalıydım ve bende öyle yaptım...
***************************************************RUH AKADEMİSİ*****************************
Evet sonunda buradaydım,heyecanlıydım kalbim küt küt atıyordu,şu an Aradayız ders yok koridorda dolaşıyorum.Bir anda birisinin omzuma dokunduğunu hissettim arkamı döndüğümde sınıf arkadaşım Kirayı gördüm.
"Kira-san?Birşey mi oldu?"
Kira:Bunu düşürmüşsün"Elinde Renjinin bana yıllar önce verdiği saç tokasını gördüm,ve onu bulup bana getirdiği için ona minnettar kalmıştım.
"Ç-çok teşekkür ederim,bunu kaybetseydim gerçekten çok üzülürdüm.Onu bulanan sen olduğun için minnettarım çok teşekkür ederim.
Kira:B-bu kadar abartılacak bir şey yok,altı üstü onu sana geri verdim hepsi bu"Dedi eliyle ensesini kaşıyıp sıcacık gülümserken.o sırada gözüme birşey çarptı oraya doğru ilerledim ve orada görmemem gereken birisini gördüm.Hızla oradan koşarak uzaklaştım fakat o da beni farketmiş olmalı ki peşimden geldi (Y.N.Maiyi kovalayan kişi Renji değil) tam pes edecektim ki birisi aniden çıkıp beni kolumdan tuttu ve diğer tarafa doğru itti ve bende köşeyi dönüp duvarın oraya saklanabildim.Nefes nefese kalmıştım,o sırada çocuk bana elini uzattı.Aklıma Renji ile ilk karşılaştığımız an geldi elimi çocuğa uzattım çocuk beni olması gerekenden biraz hızlı çekmişti ve benimde modem gıdıklanmıştı kafalı kaldırıp çocuğun yüzüne baktım,gözgöze geldik ve ikimizde ciddi anlamda şaşkındık.Çocuğun tıpkı Renjininki gibi saçları vardı,bakışları mimikleri Renjininkiyle aynıydı.Ve sol bileğine baktım bileğinde bir kurdele vardı,benim Renjiye verdiğim kurdeleyle aynıydı...Artık emindim,o Renjiydi yıllar sonra Ren-Chanıma kavuşmuştum...Onu çok özlemisim bunu gözlerine bakınca bir kez daha anladım...
Devamı gelecek bölümde vote sınırı hikâye kisa olduğu için bu seferlik 2 ^_^
