Peter Parker İle Hayal Et

Bu gün canın cok sıkkındı çünkü sınavlar üst üste geliyordu. Okula gelmede sebebin zaten Peter Parkerdı. Çünkü ona 1 yıldan beri aşıktın . O da sana dogru adımlar atsada senden bi karsılık alamıyordu. En utangac kisi olabilirsin.Neyse cok uzattım.Yine haftalarfan sınav haftası.Sınavdan cıkmışsın cok yorgunsun bunun üstüne Liz ve Peter'ı konusurken görüyosun cok umursamıyosun ilk baslarda ama bu Liz baktın Peter'a yakın olmaya calısıyo.Bu yetmiyomus gibi aniden yamagından öptü Peter'ı .Peter kısa bir sok gecirdikten sonra senin ona baktıgını görüyo sense hızlı ve öfkeli adımlarla uzaklasıyosun.İcınden ; BIR DAHA ASIK OLMAK GIBI BIR HATAYA DUSMIYCEM,diye geciriyosun.Peter hâlâ pesinde ama umrunda degil ya da öyle davranıyosun. :) Okul koridorundan gecerken Peter seni kavrayıp kıvrak bir hareketle kücük bir temizlik odasına sokup kapıyı kilitliyor.
Peter;
-Sadece bu konuda konusmak istiyorum.Bak bu olanla...
S/I;
-Hangi konu Peter.
Peter;
-Hadi ama.Neden bahsettiğimi cok iyi biliyosun.
S/İ;
-Bak Parker onu sevmedigimi bile bile niye böyle bisey yaptın ya da ... niye bana söylemedin. Bu duruma alısabilirdim.... ve sen sadece canımı yaktın Peter.
Peter;
-Birazda benim diyeceklerimi dinle.Bak Liz bir tanıdık.Onun beni öpmesine gelince bu benimde hoşuma gitmedi.Cünkü Liz ile aramızda bir şey yok.
S/I
-Tamam Peter daralıyorum bu konuyu acık bir alanda konuşsak.
Peter;
-Nasıl istersen
Gevsemis kapı kolu Peterın elinde kalır.Ve iste panik atagın başlamıştır cünkü klostrofobin var.Hızlı nefes alışverişleri,mide bulanmaları,terleme hepsi bir arada sanki sana bir komplo kurulmuş gibi geliyor.Yere istemsizce oturup basını one egiyorsun ve her seye bir son vermeye calısıyorsun.Ama olmuyor.Kötü bir panik atak geciriyorsun.Ne kadar rahatlamaya calışsanda olmuyor nefes darlıgı cekiyorsun.
Peter;
-Hey!Sen iyi misin?Lütfen bana klostrofobim var deme.
S/İ;
-VAR
Peter;
-Rahatla.Sadece bana bak bana odaklan ve rahatlamaya calıs.
S/I ;
-Calısıyorum.Ama her sey birbirine giriyor.
Peter;
-Pekala.Söyle yapıyoruz ayaga kalk ve dik dur. Komik bir sey hatırlamaya calıs ya da gözlerime odaklan.
Ne derse yaparsın ve Peterın gözlerine bakmaya calısırsın cünkü bu cidden senin icin rahatlatıcıdır.Yavaş yavaş nefes alışların düzene girer ama hala tam olarak rahatlamıs sayılmazsın.
S/i;
-Sımdi daha iyiyim fakat hâlâ rahatlamıs degilim.
Peter senin durusunu düzeltir ve gözlerinin icine bakarak sana yaklasır.
Peter;
-Biliyorum bana hâlâ kızgınsın ama bu olanlar benim sucum degil.Simdi yapacaklarımdan hoslanıp ya da hoslanmayacagini bilmiyorum fakat bu sana da iyi gelicek,der ve dudaklarına yapısır seni belinden kavrar ve kendine ceker.Ani bir şok gecirsende yaklasık 10sn sonra alısırsın ve kendini bırakırsın.Bu gercektende ise yarıyordu.Vücudunun rahatladıgını hissedebiliyorsundur ve hatta anın keyfini cıkarmaya baslamışsındır.Peter senin rahatladıgını anlayınca yavaşça geri cekilir ve sanki bu yaptıgından utanıyomuşçasına basını öne eğer ve o anda yapılabilecek en iyi seyi yaparsın.Peterı cenesinden hafifçe yukarı kaldırırsın ve "Bu inanılmazdı yani... çok rahatladım inan bana"Peterın yüzünde sıcak bir gülümseme olusur."Yani bana kızmadın degil mi ?Bak ister inan ister inanma bunu senin iyiligin icin yaptım"der.Senin yüzünde istemsizce bir gülümseme olusur ve "Sana hep inanmısımdır" dersin ve tekrar senin icin mükemmel ötesi olan o anı gerceklestirirsin.Peter en sonunda seni belinden kavrar ve sende ellerini onun boynuna dolarsın.Elbette her şeyin bir sonu vardır.Yavaşca birbirinizden ayrılıp karasılıklı gülümsersiniz. O güzel an devam eder ta ki kapının kilidi kırılana kadar.Hızlıca birbirinizden ayrılırsınız ve kekeleyerek odadan cıkarsınız.Peterı elinden tutup kimsenin gelmeyecegi arka bahceye götürürsün.Ve Peterı bir agaca yaslayıp gözlerinin icine bakarak ilanı ask edersin ve o da eder. Birbirinize uzunca sarılırsınız ve oradan mutlu bir sekilde ayrılırsınız.