* İlk cümleler her zaman önemlidir. Bu bir konuşma içinde böyledir, bir yazı içinde.
O yüzden...
* " Onu düşünme, sen onu düşünürken, o başka hayallerde, başka hikayelerde."
* Acaba yanlışı nerede yaptım. Bunu mu eksik yaptım? Burada mı aşırı tepki gösterdim. Hiçbiri değil. Sen hiçbir şeyi eksik veya fazla yapmadın. Fazla yapma konusuna bir şey diyemem ama eksik yapmadığına kefil olabilirim.
* Keşke deme artık, olması gerekiyordu oldu. Hiçbir şeye, hiç kimseye bahane bulma. Kazandığın insanlara ve yüzünü güldürenlere bak.
* "Sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı?" hikmet sahibi bir şairin bazı dizeleri. O şair de bir şeyleri anlamış ki sonradan. " Bence şimdi sen de herkes gibisin." demiş. Hangisini daha önce söylediğini bilmiyorum. Ama bu sıraya göre okununca çok anlamlı bir bütün olduğunu düşünüyorum.
* Son mektubunda bir yılını özetle deseler " birkaç harfe sıkıştırırım" demişsin. Deme öyle. Artık bağlaç olan "ki"yi ayrı yaz.
* Her annenin vardır mutlaka derin ve bir o kadar anlamlı sözü. Benim annemin ise karşılaştığım her zorlukta söylediği söz şu:
" Geçecek, her şey gibi buda geçecek. Üzülme, zaman şifalı bir ilaçtır."
* Bu cümle kalıbını her duyduğum da bana teselli vermek veya geçiştirilmek için söylendiğini düşünürdüm. Ama annem her zaman haklıymış.
* Şimdi derin bi nefes al. Seni mutlu eden neyse onu yap. Benim gibi. Öncelik artık kendin olsun. Gülümse. Ota, boka gülümse. Mutlu ol. Mutlu ol sevgili dostum Olric.
