Havanın soğuk olduğu sıralar dışarı çıkmak Mart ayında çiftlesecek eş bulmayan kedi ile yarışır benim için😒 ama yine de o bakkla gidip ekmeği almam gerek. Hızla montumu beremi 4 çorabımı şalımı kısacası soğukla mücadele edicek olan bütün materyalleri alıp evden çıktım. Apartman kapısının oraya gelince cesaretimi toplayıp vücudumun 150 katı demir yığını kapıyı açtım. (tabiki mübağala yaptım 😂)
Ve koşarak bakkalın yolunu aldım. Hızımı alamayıp bakkalı geçtiğimi farketmem uzun sürmedi. Tekrardan apartmanın önüne gelip karşı kaldırıma geçtim. Bakkalda karşıda olduğundan pek yorulmadım.( Şimdi siz karşı kaldırıma geçemek için mi bu giyindin dediğinizi duyar gibiyim ama ne yapayım hava çok soğuk 😨😨) hızla bakkala girip Rüstem abiye günaydın diyip 2 ekmeği aldım. Bakkaldan çıkarken manav Ali abiyi görünce kısa bir sohbete girdik. Annemin çığlığı ile sohbeti kesmem bir oldu
_ Rüyaaaaaaaa
Hadi kızım bugün çıkıcak mısın yukarı?
_ geliyorum anne.
Hızla 6 katlı merdiveni çıkıp evin kapısının önüne geldim. Kapıyı çalmaya yakın abimin asansörden çıktığını gördüm.
_salak kardeşim sana çok üzülüyorum ya. Dedi alaycı bir tavırla
_neden miş o Öküzlerin efendisi ?
Nedenini sordum ama cevabını bildiğim soruyu sordum. Bu tiple sorduğuna göre kesin dalga geçicegini bildiğim halde sakince dinledim.
_13 yıldır bu evdeyiz sen 13 senenin her günü bu merdivenleri inip inip çıkıyorsun hemde asansör varken😂 dedi kahkaha atarak , sanki çok komik birsey dedi gibi. Bende alayın altında kalmadan cevabımı verdim
_ sanane ben sabah sporumu böyle aradan çıkarıyorum.
Tabiki de bunu yapmıyordum en başında dediğim gibi sabahın köründe beni o yataktan ya silah zoru ya da anne zoru kaldırabilir. Asansör ise korkudan. 5 yaşında iken 1 gün asansörde kalmam benim için büyük bi tramvaya sebep olduğundan asansör ile iliskimi tamamen bitirdim. Sadece asansör değil ona benzeyen bütün 4 duvarlı ve kapısı kilitli olan şeylerden. Şuanki dilinde klastrofobi de denebilir.
6 yaşında iken Eskişehir e taşınmıştık. 13 yıl boyunca bu mahalle benim için çok büyük bir şey haline geldi. Çocukluğum bu mahallede geçti . Mahallede çok güzel anılarım olsa da beni üzen birtek durum olmuştu. Bu mahallede hic çocuğun olmaması, her çocuk gibi benimde oyun oynayacak arakadaslarimin olmasını isterdim. Bunun güzel taraflarıda var tabi oda mahallelilerin ben ve abimi çok sevmeleriydi. Bedava dondurmalar bir sürü oyuncak ve bir çok hediye.
Ve bu güzel Mahallemi bırakıp gidiyorum.
Bir kaç ay sonra beni çok farklı bir hayat bekliyor.
1 sene boyunca kafamı hiç kaldırmadan deli gibi çalıştığım üniversite sınavını kazanmıştım. Bir sene erteleme sonunda bu sene kayıt olucakım. Çok istediğim ve hep hayalim olan hukuk fakültesini kazanmanın sevinci ile ailemden ve mahalleden uzkalazamanin hüznü âdeta içimde 3. Dünya savaşını başlatmışcasına kötüydü.
Merhaba arkadaşlar ben Afrodit bu benim ilk kitap denemem umarım beğenirsiniz. Sizin yorumlarınız benim için çok önemli😊
Yorum ve votelrnizi bekliyorum 2 bölümde görüşmek üzere 🙌🙌
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İki Kalp
General Fiction"Her kötülüğün içinde bir iyilik her iyiliğin içinde bir kötülük "hikayesi
