One Shots & My Thoughts

Το πλοίο

Her Point Of View

Όλα ξεκίνησαν στην εκδρομή που πήγα όταν ήμουν στη δεύτερη τάξη του λυκείου. Ήταν μια εκδρομή που περίμενα εδώ και πολύ καιρό, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι μπορούσε να μου συμβεί κάτι τέτοιο.

Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Ήταν πρωί πρώτες μέρες του Απρίλη, εδώ και αρκετές ώρες είχαμε επιβιβαστεί στο πλοίο. Εγώ και οι φίλοι μου είχαμε μόλις ξυπνήσει από τον μικρό σε διάρκεια ύπνο μας. Η ώρα ήταν 6 το πρωί και εμείς βρισκόμασταν στο κατάστρωμα για να δούμε την ανατολή του ηλίου.

Έφτασα μέχρι την πόρτα και στάθηκα εκεί. Φοβόμουν σε έναν τρομακτικό βαθμό την θάλασσα όταν υπήρχε σκοτάδι συν του ότι βρισκόμασταν κάπου που δεν θα έπρεπε αφού είχαν απαγορεύσει οι καθηγητές να βγούμε στα καραστρώματα.

Εξαιτίας της φοβίας μου έμεινα πίσω ενώ οι φίλοι μου χάζευαν την πανέμορφη θέα. Εγώ κοιτούσα απλά μέσα από ένα παράθυρο.

"Θα πάω να πιώ καφέ, ελάτε να με βρείτε στο δεύτερο καφέ" Ενημέρωσα και έφυγα για τον προορισμό μου. Λίγη ώρα αργότερα αφού είχα τελειώσει με το ζεστό μου ρόφημα προχωρήσαμε με μια φίλη μου, την Κλαίρη, προς το μέρος που είδαμε τους καθηγητές να τρώνε πρωινό.
Ρωτήσαμε αν πληρώσανε και μολις ενημερωθήκαμε αρπάξαμε δύο δίσκους και γεμίσαμε τα πιάτα μας με φαγητό. Πληρώσαμε στο ταμείο συζητώντας παράλληλα με τους υπαλλήλους μέσα από τις μεγάλες μπάρες.

Πιάσαμε ένα τραπέζι λίγο απομακρυσμένο από τα υπόλοιπα και απλώσαμε τους δίσκους πάνω στο τραπέζι.

"Πλήρωσα μόνο 5 € γι' αυτά που πήρα. Περίμενα να είναι πιο ακριβά" Ανέφερα βαριεστημένα και κοίταξα λίγο τα ψωμάκια με το αυγό, το μπέικον και τα λουκανικάκια.

Έτρωγα αργά το φαγητό μου χωρίς να συνομιλώ με την Κλαίρη. Και τότε ήταν που άκουσα έναν περίεργο ήχο. Έστρεψα το βλέμμα μου προς τα κει και είδα δύο άτομα από το πλήρωμα να αδειάζουν μερικά κουτιά με ποτά μέσα. Περιεργάστηκα τον έναν λίγο, ήταν γλυκούλης σκέφτηκα. Ήταν σχετικά ψηλός και όχι τόσο γυμνασμένος αλλά παρατηρώντας τα χέρια του είδα τα μπράτσα του να σφίγγουν όσο κουβαλούσε τις κούτες. Είχε δυνατά χέρια, φαινόταν από τον τρόπο που οι φλέβες διαγράφονταν στο δέρμα του. Ένα τατουάζ κοσμούσε το εσωτερικό του καρπού του.

Γύρισε και με κοίταξε λίγο, μάλλον είχε καταλάβει ότι τον κοιτούσα περίεργα. Του έριχνα κλεφτές ματιές όση ώρα έτρωγα το πρωινό μου και φαινόταν και αυτός να κάνει το ίδιο. Ίσως να αισθανόταν άβολα. Είχα βέβαιο το γεγονός ότι δεν θα υπήρχε περίπτωση να του αρέσω από την στιγμή που δεν ήμουν σαν αυτές τις συνηθισμένες κοπέλες, ήμουν αρκετά ψηλή(κάτι περισσότερο απο 1.80) και με λίγα παραπάνω κιλά οπότε το θεώρησα δεδομένο ότι απλά αισθάνθηκε άβολα από τον τρόπο που τον κοιτούσα.