Mijn nutteloze, mislukte, vreselijk, teleurstellende k*t leven...

3 Valerie

Ik zag een jongen zitten. Hij zat op mijn plek... je kon gerust zeggen dat hij er goed uit zag. Hij had half krullend donkerblond haar dat een beetje over zijn ogen ging en gewone kleding die iedereen aan zou kunnen hebben, maar om de een of andere reden stond het hem gewoon ongelofelijk goed. Hij zag er aardig uit. Wel leek hij een beetje een meeloper, ookal merk schoenen en waarschijnlijk was zijn 'casual' kleding ook van een of ander duur meelopers merk. * Valerie * * Valerie *
VALERIE?!
Ik werd wakker geschud uit mijn gedachten door de krakende stem van mevrouw Verbeecks. Ik merkte dat ik aan het staren was en me mond stond zelfs een klein beetje open. Ik herpakte mezelf snel, maar zag een aantal mensen uit de klas lachen en voelde me heel onzeker. Dat gevoel werd snel minder want toen ik nog even snel keek naar het interessante figuur dat op mijn plek zat, zag ik hem een knipoog geven. Aan mij? Huh? Nee ik keek heel snel het was vast aan iemand anders... dat heb ik me verbeeld. Toch?
VALERIE, JE GAAT NU OP JE PLEK ZITTEN OF JE MAG EEN BRIEFJE HALEN IK VIND DIT SOORT GEDRAG ONACCEPTABEL!
Jeez, wat zeikt dat wijf zeg, heeft zij nooit een knap iemand gezien waardoor ze even afgeleid was en de hele wereld niet meer om haar heen was en haar gedachten volledig gefocust waren op hem?
Of haar natuurlijk who knows.
Maar nee waarschijnlijk niet nee...

Ik ging toch maar snel naar me plek en nam maar niet de moeite om mijn eigen plek terug te eisen, want ik wilde me liever niet morgen moeten melden omdat ik er uitgestuurd ben door Verbeecks. Snel kijk ik rond opzoek naar een plek en achter hem was een lege tafel...
er was er ook een naast Jurre, maar daar zit je liever niet...
Ik ging zitten en hij keek om.