The new start

Hoofdstuk 2.

Pov. Jadelynn

Ik loop van mijn kamer, naar de badkamer, naar Jazz haar kamer en terug naar mijn kamer. Ik ben de koffers en dozen aan het inpakken. Ik ben nu bezig met die van Jazz, ik heb haar zo veel kleren gegeven om mee te nemen. Ookal zijn daar zat winkels om nieuwe te kopen. "Mag ik deze meenemen?" vraagt ze en houd een boekje vast. "Natuurlijk schat, leg hem maar in de koffer" zeg ik en loop naar de grootste koffer van allemaal, mijn koffer. Ik maak hem open en zie Jazz kijken. "Mammie ik pas er in" zegt ze en gaat er in zitten. Ik maak er een foto van en moet er om lachen. "Wil je de minions kijken?" vraag ik en loop met haar naar de woonkamer, waar ik de tv aan zet en de film opstart. Ik loop terug naar mijn slaapkamer en maak mijn kast open. 'jezus wa een hoop kleren heb ik eigenlijk wel niet' denk ik en begin bij mijn broeken. Ik ben zeg maar gewoon een gewone tiener die een broek met scheuren er in heeft en croptops draagt. En ja ik ben een moeder maar, ik ben gewoon een normale tiener. Met de stijl van nu.

Ik heb alle truien, shirts, broeken, rokjes, jurkjes en korte broeken in de koffer gedaan. Ik ben nu bij mijn schoenen aan gekomen. Ik heb best veel schoenen. Nooit echt bij stil gestaan. Ik neem vooral sneakers mee, zitten het fijnst. Ik hoor de tv op de achtergrond. Ik maak een foto van mijn koffer en plaats hem op insta. Ik zie mijn oude camera liggen, stiekem wou ik altijd een youtube kanaal beginnen. Dus misschien is het nu het goede moment. "Hey, dit is mijn eerste  video en zoals je al kan zien. Ben ik koffers aan het inpakken. Want ik woon nu nog in Nederland en ga verhuizen naar Amerika. Dat is altijd mijn droom geweest! Dus ja, ik neem jullie mee in de reis. En trouwens ik zal je voorstellen aan mijn dochter, ja ik heb een dochter. Ze is de liefste en ze is 4 haar naam is Jazz." Zeg ik en film het allemaal.

"Jazz komen! Nu!" Roep ik. Ze komt aangerend en ik help haar met haar jas. "Ik heb al uw koffers ingeladen, bent u klaar?" Vraagt de taxi chauffeur. Ik knik en jazz pakt mijn hand vast. We stappen in, ik kijk nog rond. Dit is de laatste keer ooit hier. Ik geniet er wel erg van. Ik heb hier van gedroomd om weg te gaan.

We lopen als kip zonder kop over het vliegveld. Ben wel tig keer gecontroleerd door douane, want ja tiener met kind van 4. Zo verdacht, maar ja. Alles wat we kunnen doen is meewerken. "Kom schat, hou mijn hand vast" zeg ik als we in de rij staan om de tickets te scanen en het vliegtuig in te kunnen. "Mama ik ben bang" zegt ze en ik geef haar een aai over der hoofd. "Komt goed" zeg ik. "Geef de kaartjes maar aan haar" zeg ik. Ze geeft netjes de kaartjes aan de vrouw. "Dankje en een fijne reis" zegt ze geforceerd. Die mensen die mag ik niet. We zoeken onze stoelen, ergens in het midden zeiden ze.

Jazz slaap al eigenlijk heel de vlucht, en ik? Ik kijk alle Netflix. Begint saai te worden, dus ga maar muziek luisteren. Shawn mendes, start ik mee. Love that boy. "Sorry maar ben je aan muziek luisteren?" Vraagt een tiener meisje naast mij. "Ja, shawn mendes, als je wilt weten" zeg ik blij. "Omg hij zit in dit vliegtuig" zegt ze. Ik lach ongemakkelijk. "Wat zei je?" Vraag ik. "Hij zit daar" zegt ze en staat op en wijst naar de rij voor ons. "Omg! Thnx maar Oke" Zeg ik ongemakkelijk en doe terug oortjes in en voel dat ik weg zak door vermoeidheid. Ik heb een geweldige droom over Jazz en mijn leven in Amerika.
Als ik wakker word, zit Jazz niet meer naast me. Ik sta stressend op en loop naar achter en vraag letterlijk iedereen waar Jazz is. Niemand weet het, ze kan niet weg zijn. Zitten hoog ergens in de lucht. "Hey, volgens mij zoek je deze" zegt een jonge. Volgens mij brian, shawn beste vriend. Ik loop naar hem toe en zie shawn zitten met Jazz. " Jazz!" Zeg ik zo boos mogelijk waarbij mijn facking idool en crush zit met mijn kind. "Mama deze jonge laat mij spelletjes spelen" zegt ze blij. Ik zucht en ze komt naar mij toe en geeft shawn een knuffel. " Zijn jullie Nederlands?" Vraag shawn als ik weg wil gaan. "Ja, en Dankje om op haar te letten" zeg ik. "Geen dank, zei ze nu mama?" Vraagt hij. Ik kan me nu wel doodschieten. "Ja dat zei ze, en ja ik ben haar moeder en ja ik ben pas 19, dus als je even gaat rekenen en je weet dat ze 4 is. Dan weet je snel genoeg dat ik 15 toen ik zwanger raakte en sinds dien, uit huis ben gezet en geen contact meer had met familie, en alles zelf moeten doen. School, werk en een baby. Dus please vraag niks of zeg iets tegen mij voor de rest van de vlucht. Want dit is zo ongemakkelijk, want jij bent mijn idool en crush. Dus, alsjeblieft!" Zeg ik en draai om. En schrik. "Heb ik dat zojuist allemaal gezegd?" Vraag ik. Hij knikt.

Ik probeer zo snel mogelijk weg te komen van dit vliegveld. Als we bij de taxi's zijn, stop er geen taxi. Staan er nu al 30 minuten. "Kom, en zeg geen nee, en hier en hier" zegt een jonge en geeft mij een zonnebril en een jas met capuchon en tilt Jazz op. "Wacht wie ben je?" Vraag ik. "Shawn mendes, nu komen voor de pers er is." Zegt hij en loopt door. Ik loop achter hem aan en iemand van hem heeft een koffer van mij vast. "Stap in" zegt hij.  Als we zitten doe ik mijn bril en muts af. "Oké, sorry voor dat ik je overviel. Maar er zijn foto's van mij en Jazz
.. gemaakt, ze gaan nu rond. Dus welkom in mijn wereld" zegt hij. "O God. Kun je ons af zetten bij mijn huis?" Zeg ik. Hij knikt en geef mijn adres door.