The Nerd & Mr Popular [EDITING]

Chapter 29

Laaah laaah laaah!!!

Ik ben echt al heeel lang niet meer op wattpad geweest... Ik heb echt weinig tijd en inspiratie sooowww... Sorry snorry! Ik had ook examens en ik moest me daar echt op focussen, ik weet dat dat een slecht excuus is omdat ik in de grote vakantie ookal niets meer heb geschreven maar ik had echt zeeerooooo inspiratie! Ik heb in die tijd veel boeken gelezen en ik moet zeggen dat ik echt zin heb om weer aan mijn boek te beginnen. Het is natuurlijk jammer dat ik zeker lezers ben verloren door mijn dode periode maar de PopieNerds die er nog steeds zijn wil ik alvast bedanken! Kisses bae's!!! <3

Hier zijn we weer met het voorlaatste chaptertje!!!! Er komt zowizo een epiloog mensen dus No Panic!

Ps: dit boek bestaad nu iets langer dan een jaar!!!!! Hbd aan het boek!!

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

POV Terry

De trappen naar het repetitie lokaal leken eindeloos door te lopen en ik had het gevoel dat ik door men benen ging zakken. Maar dat kwam vooral door de vermoeidheid die toe begon te slaan. Ik moest vooral mijn verstand erbij houden vandaag en me focussen op de talentenshow.

In de gang hoorde ik de meisjes zingen en er verscheen gelijk een brede glimlach op mijn vermoeide gezicht. Ze klonken geweldig en dat beurde me echt meteen op. Ik wreef nog een keer over mijn gezicht voor ik het lokaal binnen liep en ademde diep in.

"Gaat het al wat beter Terry?"

Ik knikte en wuifde met mijn hand alle blikken weg. "Meiden! Nu moeten we echt verder!"

Het gevoel van vermoeidheid kwam boven toen ik correcties gaf op de danspasjes van de danseressen en terwijl de andere meisjes weer in gang moest zetten, maar het kon de pot op, dat vermoeide gevoel. Ik lachte en rechtte mijn rug zodat ik er weer wat fitter uitzag en een positiever gevoel aan de andere meisjes te geven. Het leek te werken want iedereen zat flink door te repeteren en ik had opeens het gevoel dat we wel zouden kunnen winnen. Zolang we geen fouten maakten hadden we een grote kans de overwinning binnen te halen.
Oppeens besefte ik iets. Ik was bijna vergeten dat we dit helemaal niet deden om te winnen. We deden dit uit wraak. Om de persoon die ons allemaal had gekwetst voor lul te laten staan. De kerel die mijn hard brak terwijl ik dacht dat we minstens voor eeuwig samen zouden zijn en gelukkig gingen worden. De eikel die na drie dagen mijn gedachte al liet veranderen en die nog geen week later al achter mijn beste vriendin aanzat. Toen ik al die puntjes nog eens overliep werd ik kwaad. Nu wist ik weer waarom we dit deden. Duke. Neerhalen.

"Laten we die eikel neerhalen." Fluisterde ik. Gewoon tegen mezelf. Bijna onhoorbaar. Maar nog net luid genoeg zodat ik mezelf kon horen.

Drie kwartier later stonden we aan de gymzaal, die nu meer leek op een goedkoop theaterzaaltje waar max dertig personen konden zitten. We hadden toestemming gekregen het über kleine podium uit te testen.
Toen we allemaal achter elkaar de theaterzaal inliepen zag ik iemand die ik liever niet wou zien op dit moment. Duke stond aan de inkomtafel allerlei bonnetjes te schikken. Onmiddelijk draaide Sasha, die vanvoor in de rij liep, onmiddelijk om en met zen alle liepen we de zaal weer uit, als een kudde herten die opschrikken.

"Wat nu?" fluisterde Lena.

"Laat mij maar." Zei ik.

Zonder op een antwoord te wachten liep ik de zaal weer in en liep als een beest recht op Duke af.

"Ga de zaal uit tot we klaar zijn, wil je?" Hij draaide zich traag om met een vuile grijns op zijn gezicht waar ik de rillingen van kreeg.

"En als ik dat niet doe, mopie." Ik spuugde naar zijn gezicht.