Een Betere Plek

Verandering

Tring! Moet ik opstaan? De week lijkt eeuwen te duren.

Elke dag is hetzelfde . Altijd werk. Altijd koffie maken. Altijd kopiëren.

Soms wil je even gewoon weg gaan van de herhalende cyclus.

Ik sta op en, ik ga met de fiets naar het werk. Alweer...

Het is saai dat er gewoon niks gebeurt.

Geen veranderingen. Gewoon niks. Net als de straat.

Het gebouw waar ik werk ziet er modern uit. Als je kijkt tegenover de andere gebouwen.

Elke dag dat ik me alweer moet aanmelden aan de computer op werk voelt het alsof ik vastzit aan het enige dat ik moet doen. Terwijl er zoveel mogelijkheden zijn.

'Hey Lena' zegt Layla. Layla is de enige collega die ik eigenlijk leuk vind. Zij is gewoon vriendelijk, aardig. 'Wil je voor me die kopieën halen die ik erin heb gestopt'?.''Ja'' zeg ik.

Ik haal de kopieën. Ik draai me om. En zie daar een vreemd pakketje liggen. Waar mijn naam op staat '' Lena ''. Ik vraag aan Layla of zij het het heeft gegeven aan me als cadeautje ofzo . En hij zei ' Nee het lag gewoon in jouw bakje van de post'. ''Raar'' zeg ik verbaasd! Ik maak het open. En VR-Bril? Wat moet ik daar nu mee? Ik steek het gewoon terug in mijn bakje. 'Misschien heeft iemand het gewoon er verkeerd ingelegd' zeg ik bezorgd.Tring! Het is lunch. Ik heb boterhammen gemaakt met chocoladepasta voor de verandering. Normaal eet ik salami. Ik kan niet stoppen met denken over het pakketje. Wat als het toch van mij is? Ik weet niet waarom een VR-Bril? Dat is inderdaad heel raar. Tring! Pauze is over. Ik log me in op mijn e-mail account om te zien of de verzender iets heeft gestuurd. Layla zei dat het met de post was verstuurd dus ik kan het navragen wie het heeft gestuurd. Dat ga ik doen. Nadat ik klaar ben met werken.

Ik neem het pakketje mee naar huis ik ga eerst kijken of er een naam op staat of iets dergelijks. Er staats geen naam op buiten mijn naam. Ik ga naar de post als die nog open is om 20:00. Ze zeggen dat het is verzonden online. Dus via een email adres. '' Leuk'' meer anonimiteit. Ik ga terug naar huis. Ik ben zo nieuwsgierig. Ik maak het voorzichtig open. Het ziet er uit zoals op de reclames. Mooi en modern. Ik heb gehoord dat je daar een disk in moet steken. Maar er zit niets bij. Misschien zit het er al in. Ik klik het open waar inderdaad een disk in zit, helemaal blanco. Ik krijg een bericht van Layla. '' Heb je het al gezien wat er in zit?'' Ik stuur 'nee'. Ik zet de VR-Bril voorzichtig op.

Druk op '' on''. En zie een laadscherm. Een zwart beeldscherm met een klein rondje in het midden. Dan komt er een wit licht. Het zegt '' Welkom bij 'Xynax' een virtuele wereld waar alles mogelijk is. Met u beweging kunt u dingen aanduiden, oppakken en zelf praten''. Dan zie ik een wit licht, een flits. Ik zie in één persoons beeld best wel gek Het lijkt zo echt. Ik probeer de grond te raken. Dat kan ik doen maar niet voelen. In deze wereld kan ik niets voelen. Cool eigenlijk.''Welkom mensen '' zegt een vreemde robotstem''.Bij Xynax Kom naar het onthaal in het midden centrum''. Gek genoeg zijn hier ook nog andere mensen. Ik vraag me af of het ook echte mensen zijn. Of misschien wel A.I.. Dat doen ze in veel games. Toen ik klein was toen speelde ik wel games. En A. I zijn voorgeprogrammeerde rondlopende dingen eigenlijk. Ik zal aan één vragen waar het onthaal is. Ze is blond en ziet er een beetje oud uit. Ze is zo perfect als in raar perfect.

'' Volg het blauwe pad '' zei ze geruststellend.

Ze heeft een markering op de map aangeduid. Ik kijk even rond me heen. Ik zie zwevende mensen. Ik zie een hele stad vol met allemaal dingen waarvan ik alleen maar van zou kunnen dromen...

De mevrouw zegt tegen mij aan de balie '' je zou kunnen mee doen aan een wedstrijd of gewoon overal rondhangen. Je kan hier ALLES doen''.

Ik trek mijn plan zoals altijd bijna. Ik ga via de mooiste straat geïnspireerd door Italië. Ik ben zelf nog nooit naar Italië geweest. Het ziet er zo mooi uit. Bieeeeeeeeep! 'Oh nee' ik heb de hele nacht door gespeeld, ik had de tijd niet in het oog. Ik maak mij zo snel klaar dat ik mijn kantoor uniform bewust vergeet. Niet dat ik het niet wil aan doen maar dat is te veel werk. Snel mijn make-up doen. Ik zie er letterlijk niet uit.Ik ga met de fiets die de hele nacht buiten heeft gestaan. Het had blijkbaar geregend. Ik heb nog geen auto. Ik wil er wel graag een. Maar daar moet ik er nog voor sparen. Maar ja. Die oude witte fiets is ook goed. Niks is veranderd. Buiten mijn outfit.  Gewoon niks...
Het gebouw is gesloten buiten 1 kamertje geeft licht.