Een Betere Plek

Paradijs

Ik kom binnen het gebouw. Het is donker ik zie daar 1 klein kamertje nog licht. Het is van Layla. Raar want zij haat eigenlijk haar job.Zij is aan't typen maar gefrustreerd. Dat kan ik horen,zij ramd op die toetsen. Zij zegt '' Lena je zult vandaag niet werken of morgen''.'De baas is overleden' zegt zij droevig. 'Hoe kan dat nu'? zeg ik verbaasd.'Hij was toch nog niet oud?'' 'Ik weet het niet, Hij is toch niet....''? zegt Layla. '' Ik ben elk moment aan't wachten op nieuws opdat op de pc omdat ik thuis geen computer heb. '' Kom dan maar naar mijn huis' zeg ik gerustellend. We gaan met haar auto. Het is zo'n oude goedkope auto. Tenminste heeft zij een auto. Hoe moet ik haar om de tuin leiden zodat ik de vr-bril kan verstoppen? Ze neemt een kortere weg die ik niet eens wist. We zijn bij mijn appartement. Ik vraag haar in de woonkamer iets te drinken. Ze zegt '' Lemonade''. Dus ik ga naar de keuken pak de vr-bril mee. Ik leg hem in de kast. En giet Lemonade in.'' Kan ik je helpen je doet zo gespannen''? Vraagt ze vriendelijk.' Nee Nee ik moest gewoon Lemonade in de kelder halen' zeg ik snel. Bieppp! Hoor ik. Komt niet van mijn gsm. Van haar misschien. Ze zegt dat ze een kogel hebben gevonden in zijn hals. '' Dus hij is vermoord''? Waarom zou iemand hem iets aandoen? Ze zegt dat ze naar huis gaat voor meer info. Ik gooi de Lemonade weg. Ik zeg 'daag, veilig thuis'. Ik haal de vr-bril uit de kast. Ga naar mijn slaapkamer en zet hem op.

Alweer het zwarte laadscherm. De witte flits. En ik ben er nu, minder mensen. Ik ga via het Italiaanse straatje. Het ziet er zo uit zo als ik had gedacht. Mooi . De straat word in één keer een hele stad. Het heeft letterlijk alles wat ik wil.Pizza , de liefde , zoveel alsof het voor mij gemaakt is  . Misschien hebben veel mensen zo'n vr-bril,misschien was ik zo druk bezig met mijn saaie leventje . Dat het me gewoon niet is opgevallen.Maar ik kan het aan niemand vragen, stel dat het niet zo is? Pang!!!!!. Ik hoor schoten in het stadje. Iedereeen die er in de stad is schiet in paniek!Ik weet niet wat ik moet doen . Ik loop naar de balie. Zo snel als ik maar kan. Ik schreeuw Help! Help! Maar niemand antwoord.Ik loop en loop zoekend naar een antwoord. Maar ik zie een spoor van bloed. Kleine druppeltjes.ik zie daar de vrouw liggen besmeurd met bloed . Die vrouw die me de weg had aangewezen.Ik zet razendsnel de vr-bril af.Ik ben buiten adem. Misschien is het gewoon van  't spel, de schoten. Misschien is die lieve mevrouw toch niet dood. En het is  gewoon geprogrammeerd. Maar als , Ik een echte persoon ben? Bieep!!!! Mijn Gsm. Er is iemand gestorven zie ik via de app van het nieuws. Ze lijkt exact op die mevrouw. Dat kan niet. Het spel is  dodelijk . Als ik dood ga dan respawn ik toch? Misschien is mijn baas ook dood door het spel? Maar wie stuurt de vr brillen dan op?Ik zet de Vr-bril terug op. Ik zie dat alles is verwoest. Net als bij een apocalyps. Alles is verwoest. Het leven dat ik op de wereld had was perfect maar dat duurt nooit lang...
Iedereen is vermist, niet dood. Anders zou ik het wel hadden gelezen op het nieuws.
Raar? Het is het zelfde gevoel als ik me aanmeld op de computer op het werk.
Dat ik vastzit terwijl er zoveel mogelijkheden zijn.Ik zie daar de enige overlever. Helemaal in het zwart gekleed.''Oh nee!!!!!''Hij heeft het pistool!Ik ren weg en hij draait zich om naar mij.Hij richt het pistool naar mij.Ik krijg een paniekaanval.De intense angst..

Ik word wakker.Niet in mijn huis of het ziekenhuis.Ik lig in een bed.Met een tv voor me.Nieuws is op tv. Dat is het laatste wat ik wil zien.Maar toch kijk ik. Ik zie daar mijn lichaam liggen.Blijkbaar ben ik dood voor de wereld.Ik heb zelfmoord gepleegd.Waarom hebben ze mijn dood gefaket? Ik kijk snel rond me of er iemand is .Er ligt niemand naast mij. Terwijl er twee bedden zijn.Ik ga uit het bed.Ik trek snel mijn schoenen aan.Ik ga weg rennen.Nog nooit zo hard gerend.De adrenline.Daardoor ren ik zo snel.Niemand ziet me.Raar,Ik ren het  bos in.En zie daar iemand slapen.Zij heeft een shotgun.Het is Layla