Nag-away;
Pinairal ang pride;
Natapakan ang pride;
Pinairal nanaman ang pride;
Nasira na at masisira pa kung ano man ang meron sa pagitan niyong dalawa.
Madalas, ganyan ang scenario ng mga nasisirang relationship sa mundo.
Note: I used 'relationship' to express a general term. Baka kasi maisip ng iba na tungkol ito sa boyfriend-girlfriend thingy. Well, yes, kasama naman yun dun but I'm not going to focus on that.
Anyways, back to the humungous PRIDE.
I admit, I am a proud person. Madalas akong nahihirapan na suyuin ang isang tao. Yung tipong kailangan ko pa silang kulitin para lang maging okay kami? Hindi eh.
Para sa akin, kung ayaw nila, edi wag. I won't beg for their forgiveness lalo na't alam kong nasa tama ako. Yung tipong kahit saang angulo mo tignan, ako pa rin yung nasa tama. Ako pa rin yung may karapatan na magtaas ng pride.
Despite, me, being a person oozing with pride, I use it in a right way. Hindi yung tipong ako na nga yung nasa mali, ako pa yung bongga sa taas ang pride. Kailangan, alam mo kung ano ang limitasyon ng pride; alam mo kung kelan ka tama at kung kelan ka mali.
Never in my life have I experienced a friendship nor any relation to other people got destroyed because of pride.
Asking for forgiveness, was never been easy for anyone lalo na't alam mong ikaw ang tama. But it won't hurt if you try. Malay mo, hinihintay lang pala nung tao na humingi ka ng tawad sa kanya. Sometimes you just have to put the gun down and say sorry. That is, kung gusto mo lang naman.
Pero kapag ikaw ang nasa mali, aba, katangahan na 'yan kung hindi ka pa hihingi ng tawad.
