Το τελευταίο φιλι

κεφάλαιο 1ο

Ήταν όμορφος..με δύο πανέμορφα καστανά μάτια ,μου φίλησε το χέρι.Ηταν ψηλός με γαλήνια φωνη.,τόσο που εξτασιαζοσουν και χανωσουν στα μάτια του.εμπλεκε τα δάχτυλα του με τα δικά μου με κοιτάγε με αυτό το βλέμμα που ένας στους εκατομμυριους θα είχε ...με κοιτάγε και μου έδινε μια σιγουριά ,μια λαχτάρα ,γέμισε εκείνο το κενό ,που ποτέ δεν γέμιζε όσο γεμάτη και αν ήταν η ζωή μου .Πειναγα για αγάπη τελικά.κσι όχι για έναν εξευτελισμό,έναν εγωισμό από ανθρώπους που στη ζωή τους η μιζέρια κυβερνά.Ήταν νωρίς το απόγευμα.ειχα γυρίσει μόλις σπίτι μόλις για να φάω .Πάλι με τον Ανδρέα ήμουν .Το ξέρω ότι το τράβηγμα μας δεν βγάζει πουθενά.τραβιομαστε πόσο καιρό τώρα και κάθε φορά το μετανιώνω πιο πολύ που είμαι μαζί του .όχι γιατί δεν είναι καλό παιδί η δεν μου φέρεται όμορφα.Πανεμορφα μου φέρεται αλλά δεν με συμπληρώνει δεν είναι κάποιος που θα του κράταγα έξω το χέρι και θα ένιωθα περήφανη με όλο μου το είναι.Δεν ήταν το πρώτο άτομο που θα σκεφτόμουν το πρωι ούτε το τελευταίο που θα σκεφτόμουν πριν πέσω για ύπνο.φοβαμαι όμως μην τον πληγώσω γιατί το λάθος ήταν ξεκάθαρα δικό μου .εγώ γύρισα πίσω και τις 3 φορές επειδή και μόνο μου είχε λείψει να μου φέρεται κάποιος σα βασίλισσα.

Κάθισα στον καναπέ .Η μάνα μου με ρώτησε αν είμαι καλά όπως πάντα όμως αυτή τη φορά αποφάσισα να κάνω μια κουβέντα μαζί της μιας και έχει ζήσει κάποια πράγματα παραπάνω (όσο και αν άλλες φορές δεν θέλω να το παραδεχτώ)και την εμπιστεύομαι οπότε είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα του εμπιστευτώ κάτι καθώς έχω προδώθει άπειρες φορές από ανθρώπους που νόμιζα ότι με αγαπούσαν και θέλαν το καλό μου.
<<Τι έχεις μωρό μου;>>
<<Μαμά θυμάσαι που σου είχα πει για ένα παιδί που τραβιέμαι τελευταία;>>
<<Ναι γιατί;>>είπε και χαμήλωσε το μάτι της κουζίνας που σημαίνει ότι η κουβέντα μόλις σοβαρεψε.ηρθε και έκατσε στο άλλο σκαμπό δίπλα στο τζάκι.
<<Θυμάσαι που σου είπα ότι ότι με  θέλει πολύ;>>
Κουνάει καταφατικά το κεφάλι της
<<Ε ναι,βασικά προσπάθησα αλλά ρε μαμα δεν βγάζει ΠΟΥΘΕΝΆ>>..<<δεν μου βγαίνει ρε μαμα δεν τον θέλω ,δεν μπορώ ,εγώ ποτέ δεν ήθελα .Αυτός το πήγε άλλουυ ρε γαμωτο..και του το είχα πει ότι δεν είμαι για τέτοια αυτή τη στιγμή>> παραλογιστικα όπως πάντα μόνη μου .
<<Όπα ρεεε κάτσε πήρες φόρα περίμενε>>με πείραξε.
Γέλασα και της λέω <<πες >>γυρίζοντας τα μάτια μου γελοντας με τον εαυτό μου που παραλογιζεται μόνος του.
<<Λοιπόν .. καταρχήν δεν σου βάζει κανείς το μαχαιρι στο λαιμό .Ότι θες εσύ θα κάνεις φυσικά, αλλά να προσεχεις να μην διαλύεις τους αλλους για να ανέβεις εσύ .>>
Είχε δίκιο .Δεν ήταν και η πρώτη φορά που του το κάνω .Ένας λόγος που δεν κρατάω πια κακία στον πρώην μου που μου φέρθηκε πολύ χαλια είναι επειδή μπήκα στη θέση του και κατάλαβα ότι κάποιους ανθρώπους δυστυχώς πρέπει να τους πονέσεις για να πάει μπροστά η ζωή σου .Όχι επειδή είναι εμποδιο αλλά έχουν τόσο δυνατά συναισθήματα που επηρεάζουν την σκέψη σου κάθε φορά που παίρνεις μια απόφαση.
<<Έχω σκοπό να το τελειώσω .Αλλά ψάχνω αφορμή.Θα φανώ πολύ κακία να το κάνω τώρα .πριν λίγο ήμασταν μαζί .Με είχε πάει να με γνωρίσει στην αδελφή του .>>άλλη μια κίνηση που με ξενερώσε απίστευτα πολύ.
<<Ναι να το τελειώσεις μωρό μου .Αν αυτό θες .Κάντο!Τι σε κρατάει;;;>>
Το σκέφτηκα και κατάλαβα ότι πραγματικά αυτή η "σχέση" είναι "σχέση"αλληλοεκμετελευσης.κατι που πραγματικά δεν έχω ανάγκη.Δηλαδη εγώ περνάω τις μέρες μαζί του και αυτός μου το ανταποδίδει σε  υλικά αγαθά ,και βόλτες .Πολλές βόλτες με το αμάξι .Αλλά εγώ αυτά πάντα τα εκραζα .Δεν μου αρέσουν αυτά. Τα αισθήματα υπάρχουν για να τα μεταδώσεις σε κάποιον επειδή το θες και όχι επειδή πρέπει να τα δωσεις.Οχι επειδή σου προσφέρει μια βόλτα με το αμάξι του πρέπει να το βουλώνεις και να τον αφήσεις να σε χειρίζεται.Δεν είσαι κούκλα . Ανθρώπος είσαι . προφανώς έχεις την ανάγκη να πάρεις αλλά έχεις και την ανάγκη να δώσεις .
Η μητέρα μου σηκώθηκε <<Περίμενε μισό λεπτό να δω αν το φαγητό είναι είναι έτοιμο για να σερβίρω,η σοφία πειναει>> .Όσο ήταν μέσα μπήκα λίγο φβ να δω τι θα κάνω σήμερα .Βαριέμαι απερίγραπτα στο ΚΑΠΗ .Εκεί αράζω από τα 12 μου.Ειναι μια πλατεία κοντά στο σπίτι μου και μαζεύονται όλα τα "παιδιά" της περιοχής που πλέον έχουν γίνει ενήλικες εθισμένοι στα ποτά και τα τσιγάρα .Εκεί λιωμένοι στα κρύα παγκάκια του ΚΑΠΗ .με ένα ηχείο πάντα και μπότα να βαράει στο φουλ .Οι κοπέλες εξαφανισμένες.Ουτε μια έξω .Πάνε αυτές οι μέρες που πήγαινες και ήταν έκπληξη το ποιους θα έβρισκες εκει ,που δεν ήθελες να φύγεις .Και τώρα ποιος?εγώ θέλω να γυρίσω κάθε βράδυ όλο και πιο νωρίς σπίτι.Γιατι τίποτα πια δεν με εμπνέει εκεί ,δεν μου λέει τίποτα .Είναι όπως και με τον Ανδρεα ακριβώς.Απλα έψαχνα την αφορμή να εξαφανιστω.Απο όλους .

     .Κάποτε πίεζα τις καταστάσεις μέχρι που κατάλαβα ότι χειρότερα τα κάνεις .Μόνο μια φορά είχα ρωτήσει για πλάκα την μόνη μου φίλη πια αν έχει κανέναν ωραίο φίλο από τα μέρη που άραζε να μου γνωρίσει.Μου πρότεινε ενα γνωστό παιδί που μου είχε ξανά προτείνει από μόνη της πέρσυ για πλάκα .<<φίλε ταιριάζετε>> μου λέει με τη γατησια φωνη της καθισμένη σε ένα παγκάκι του ΚΑΠΗ σαν βατραχακι.Αρχισα να γελάω <<μαλακά πες μου 1 στο εκατομμυριο αν θα γυρνάγε να με κοιτάξει αυτό το θαύμα του Θεού >>της είπα κοροϊδευτικά.<<Φίλε σκάσε θα σε βαρεσω είσαι πανέμορφη >>μου λέει και κοιτάω το πάτωμα .Ναι είναι ένα ελάττωμα μου αυτό 0 αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση .Αυτά έχουν προηγηθεί από τη παιδί μου ηλικία και λογω του χαζου και κολλημένου μυαλού μου πιστεύοντας πως όλοι θέλουν να με βάλουν σε μια γωνιά και να μου πετάνε βελάκια .
   Ακούστηκε ο ήχος μηνύματος του μεσεντζερ.Ημουν σίγουρη ότι θα το ξανά ακουμπάγα στο ράφι πριν καν διαβάσω το μήνυμα που μου ήρθε .Όμως το μάτι μου έπεσε στη φωτογραφία που μου εμφάνιζε η αρχική με τη προφίλ αυτουνου που η κολλητή μου μια μέρα πριν ήθελε να μου κάνει κονέ.Κοιταξα καλύτερα και είδα ότι μου έστειλε μήνυμα .Ένα μικρό σοκ.Αρχιζα να φωνάζω μόνη μου.Πρωτον πρωτη φορά κάποιος μου στέλνει μήνυμα και δεύτερον πρώτη φορά χαίρομαι έτσι για ένα απλό "γεια".Δεν ξέρω γιατί αλλά με φαντάστηκα από τη πρώτη στιγμή μαζί του .Όλο το βράδυ μιλάγαμε .Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον αγόρι δεν μου πέταξε ούτε μια σποντα για σεξ το μόνο που ήθελε ήταν μια όμορφη κουβέντα και το κατάλαβα από την αρχή .Ήταν πολύ γρήγορα όλα .Την επόμενη και όλας μερα συναντηθήκαμε σε ένα παρτυ .Περίμενα πως και πως να τον δω .Όλη μέρα είχα ένα κόμπο στο στομάχι .
Μπαίνουμε στο πάρτυ  .Κάτσαμε σε μια γωνια .Αφήσαμε τη τσάντα με τα μπουφάν και αραξαμε λίγο στο πάτωμα μέχρι να μπούμε λίγο στο μουντ.Ειχα  πολύ αγχος και το μάτι μου πηγαινοερχόταν για να βρει τον Λευτερη.Κανενας όμως τόσο ψηλός όσο μου περιγραφανε.Ανεξελεγκτα κορμιά να χορεύουν είναι ότι βλέπω μπροστά μου . ένα χάος .Όπως οι σκέψεις μου .Τόσο γεμάτο αλλά ταυτόχρονα τόσο άδειο το μαγαζί .Γιατί όλοι βρισκόντουσαν αλλού.Μεχρι που μπήκε αυτός .Με ένα κόκκινο φούτερ adidas και δύο σκισμένα μπλε millennium.Και φωτιστικέ το μέρος ολο.Οταν τον είδα δεν ρώτησα κανέναν αν είναι αυτός .Απλά πήγα .Εκεί δίπλα του.Τον σκουντηξα και με το που γύρισε μου έσκασε ένα χαμόγελο να."θεέ μου" σκέφτηκα "Τι όμορφο παιδί.."Ήξερα ότι ήταν όμορφος αλλά εγώ όμορφη θεώρησα τη ψυχή του μέσα από τα μάτια του και το πλατύ όμορφο εκφραστικό χαμόγελο του .
    Μου έδωσε το χέρι του κάνοντας μου νόημα να του δώσω φιλί στο μάγουλο .Και το έκανα .Και με κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να διαβάζε το μυαλό μου .Τα μάτια του γυαλιζαν ."χάρηκα πολύ μικρή "είπε σουφρωνοντας  τα μεγάλα του χείλη."Παρομοιος γερό "τον πείραξα αντιλέγοντας.Εφυγε για λίγο .Πήγα πίσω στα κορίτσια."Νομίζω ερωτεύτηκα" αναφωνησα και ξεφυσιξα το άγχος μου μακριά."Άραξε φίλε.Μην ενθουσιαζεσαι"μουρμουρησε η Πεννυ.Ξερω τι κάνω.Δεν χρειάζομαι κανενός τη γνώμη από τη στιγμή που όσες φορές έχω φάει τα μούτρα μου τα χω φάει μόνη μου.Απευθειας απομακρυνθηκα.Πηγα προς τα αυτόν.χωρις καμία ντροπή απλά του έπιασα το χέρι και του λέω"πάμε μια βόλτα;"