Ήταν όμορφος..με δύο πανέμορφα καστανά μάτια ,μου φίλησε το χέρι.Ηταν ψηλός με γαλήνια φωνη.,τόσο που εξτασιαζοσουν και χανοσουν στα μάτια του.εμπλεκε τα δάχτυλα του με τα δικά μου με κοιτάγε με αυτό το βλέμμα που ένας στους εκατομμυριους θα είχε ...με κοιτάγε και μου έδινε μια σιγουριά ,μια λαχτάρα ,γέμισε εκείνο το κενό ,που ποτέ δεν γέμιζε όσο γεμάτη και αν ήταν η ζωή μου .Πειναγα για αγάπη τελικά.κσι όχι για έναν εξευτελισμό,έναν εγωισμό από ανθρώπους που στη ζωή τους η μιζέρια κυβερνά.