မေျပာင္းလဲနဲ႔အရင္အတုိင္းဘဲခ်စ္ေနမယ္

အပုိင္း(6)

"အကုိ dae ကြၽန္ေတာ္တစ္ခုေလာက္ေမးခ်င္လုိ႔ရမလား"
"ေမးေလ ဘာေမးခ်င္လုိ႔လဲ"
"ကေလးက စိတ္ဒါတ္ရာတစ္ခုခုမ်ားရွိေနသလားလုိ႔ပါ"
"ဟင္ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ hunေလးရဲ႕"
"မေန႔က ျပသနာအကုိလည္းသိတယ္မဟုတ္လား"
"ဟုိ မိန္းကေလး ကိစၥလား"
"ဟုတ္တယ္အကုိ dae ကြၽန္ေတာ္သူ႔ေနာက္လုိက္သြားေတာ့သူ႔ႏူတ္ခမ္းတအားပြတ္ၿပီး႐ြံတယ္လုိ႔ဘဲေတာက္ေရွာက္ေျပာေနတာမနည္းတားထားရတယ္"
"အင္း ဟုတ္တယ္ ငယ္ငယ္ကတည္းကဘဲ မွတ္မိလားသူsehunကုိေၾကာက္တယ္ေျပာၿပီးထုိးခဲ့တာ"
"ဟုတ္တယ္အဲတုန္းကုိမင္းႏုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကနမ္းခ်င္စရာေလးလုိ႔ကြၽန္ေတာ္ေျပာလုိက္တာ"
"ဟုတ္တယ္ သူငယ္ငယ္က မူလတန္းကေလးဘဝတုန္းကေက်ာင္းကျပန္လာေတာ့အေမေရာအေဖကပါတျခားသူေတြနဲ႔နမ္းေနတာေတြ႕ခဲ့တာေလ"
"ဗ်ာ ဘာကုိေျပာတာလဲ"
"အ့ံၾသသြားတယ္မဟုတ္လား အကုိတုိ႔မိဘေတြကလူတုိ႔ခ်င္းမၾကဳိက္ၾကဘဲမိဘေတြသေဘာတူထားလုိ႔လက္ထပ္ရသလုိနွစ္ဘက္မိဘေတြ ကေလးနွစ္ေယာက္ရမွအေမြခြဲေပးမယ္ဆုိလုိ႔အကုိတုိ႔ညီအကုိနွစ္ေယာက္ရေတာ့သူတုိ႔အတိအလင္းလမ္းမခြဲၾကေပမဲ့တအိမ္ထဲအတူေနေပမဲ့အၿမဲတမ္းလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီးေနၾကတာေလ အကုိကအႀကီးဆုိေတာ့မိဘေတြကုိလည္းစိတ္နာလုိ႔ကုိယ့္ဘာသာေနေပမဲ့jongေလးကအရမ္းငယ္ေသးတဲ့အ႐ြယ္ေလးအဲလုိအခ်ိန္မွာေတြ႕ရေတာ့ကေလးကတအားငုိၿပီးသတိေတာင္လစ္သြားတဲ့အထိဘဲ"
"ဟင္ သနားပါတယ္"
"အကုိလည္း အဲကတည္းက ကေလးကုိေခၚၿပီးမိဘေတြနဲ႔မေတြ႕ဘဲေနတာအခုထိဘဲဆုိပါေတာ့"
"သူတုိ႔ကေရာ မဆက္သြယ္ဘူးလား"
"ဆက္သြယ္ေပမဲ့အေတြ႕မခံေတာ့ဘဲတစ္ေနရာနဲ႔တစ္ေနရာေျပာင္းေနတာလြန္ခဲ့တဲ့ငါးနွစ္ကအေဖေရာအေမကပါဆက္သြယ္လာလုိ႔ဂ်ပန္မွာသြားေနလုိက္တာ"
"ဟုတ္လား အခုထိလည္းမဆက္သြယ္ဘူးေပါ့ ဟုတ္လား"
"အင္း  ဟုတ္တယ္ အတိတ္ေတြကုိမၾကာခဏသတိရမွာစုိးလုိ႔အရမ္းငယ္ေသးတဲ့အ႐ြယ္ကရတဲ့စိတ္ဒါတ္ရာဆုိေတာ့ပုိဆုိးမွာစုိးလုိ႔အတတ္ႏူိင္ဆုံးသူ႔ကုိကာကြယ္ေပးထားတာပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ နားလည္ပါၿပီး အကုိ"
"အကူအညီေတာင္းပါတယ္ hunေလး jongေလးကုိေစာင့္ေရွာက္ေပးပါအခုJongေလးကhunေလးကုိအရမ္းခင္တြယ္ေနတာအကုိလည္းရိပ္မိတယ္အဲဒါေၾကာင့္အပ္ပါတယ္"
"စိတ္ခ်ပါ အကုိdaeကြၽန္ေတာ္ကေလးကုိေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္ပါ့မယ္ ယုံၾကည္ေပးပါ"
"အင္း အကုိက Hunေလး ကုိယုံပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ဒါနဲ႔ ကေလး ေရာ"
"မုန္႔သြားဝယ္စားမလုိ႔တဲ့လမ္းထိပ္ကစတုိးဆုိင္သြားတယ္"
"ဟာ သူ႔ကုိလူေတြသတိထားမိေတာ့မယ္"
"ခဏေနျပန္လာေတာ့မယ္ၾကည့္လုိက္ဘယ္သူမွမမွတ္မိၾကဘူးသူကအရမ္းကုိလုံျခဳံေအာင္ဝတ္စားသြားတာ"
"ဟုတ္လား"
စကားေျပာေနတုန္းအျပင္ကျပန္ေရာက္လာတဲ့ကေလးေပါက္စပုံစံေၾကာင့္sehunတစ္ေယာက္ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။ေခါင္စြပ္ကုိလုံေအာင္စြပ္ထားၿပီးသူ႔ကုိယ္ထက္နွစ္ဆႀကီးတဲ့အက်ီၤနဲ႔မသိရင္အနွီထုတ္ထုပ္ထားတဲ့ကေလးလုိျဖစ္ေနသည္။မုန္႔ေတြအမ်ားႀကီးဝယ္လာၿပီးဧည့္ခန္းထဲဝင္လာၿပီးမွsehunကုိအခုမွေတြ႕ပုံနဲ႔မ်က္လုံးျပဴးကာ
"ဟာ စီနီယာ ေရာကာေနတာၾကာၿပီးလား"
"အင္း ေလ အလည္လာတာ"
"အာ မုန္႔စားဦးမလား"
"စားပါဗ်ာ ခက္ခက္ခဲခဲသြားဝယ္ထားရတဲ့မုန္႔ေလးကုိ"
"အဲဒါေတာ့အမွန္ဘဲ"
"မနက္ျဖန္အားလား "
"အင္း မနက္ျဖန္လား အားလားဆုိေတာ့ မနက္ပုိင္းကမဂၢဇင္းဓာတ္ပုံရုိက္ကြင္းရွိတယ္ေန႔လည္ကေကာ္ဖီေၾကျငာရုိက္ရမယ္ညေနပုိင္းအားတယ္စီနီယာ ဘာလုိ႔လဲ"
"ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ႕ဆုံပြဲရွိလုိ႔လုိက္မလား"
"အယ္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ဆုိင္လုိ႔လား"
"ကုိယ္တုိ႔ငယ္ငယ္ကတတ္တဲ့ေက်ာင္းေလလုိက္မယ္မဟုတ္လားအကုိdaeကခြင့္ျပဳတယ္တဲ့"
"ေကာင္းၿပီးေလမနက္ျဖန္စီနီယာလာေခၚပါ"
ကုိယ္ကလာၾကဳိမယ္မေျပာရေသးခင္လာေခၚခုိင္းတဲ့ဝက္ဝံေပါက္ေလးစကားေၾကာင့္sehunတုိ႔ပါးစပ္နား႐ြက္တတ္ခ်ိတ္ေတာ့မလုိျပဳံးၿဖီးသြားရသည္။

🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽🌽

"မမေလး သူတုိ႔ဘက္ကမမေလးပါတဲ့ေၾကျငာငွားတဲ့လူေတြကုိလုံးဝလက္မခံဘူးတဲ့"
"ဘာရယ္ ငါနဲ႔ဆုိစာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ဘူးေပါ့ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္မမေလး အခု မမေလးပင္တုိင္ေၾကျငာေပးတဲ့အလွကုန္ကုမၼဏီကေတာင္သူကမမေလးနဲ႔ဆုိမရုိက္ဘူးဆုိလုိ႔တျခားေမာ္ဒယ္မိန္းကေလးရွာေပးမယ္လုိ႔ကတိေပးေနတယ္တဲ့သူတုိ႔ဘက္ကလက္မွတ္ထုိးဖုိ႔"
"ဘာ မင္းသမီးေျပာင္းမယ္ဟုတ္လား"
"လတ္တေလာ kim kai ကအရမ္းေအာင္ျမင္ေနတဲ့လူေလသူလက္နဲ႔ထိရင္ေ႐ႊျဖစ္ေနသလုိကုိျဖစ္ေနတာ"
"ငါ သူနဲ႔သြားေတြ႕မယ္အလုပ္ဘယ္မွာလဲ"
"ရုိက္ကြင္းရွိတယ္မမေလး"
ေနရာသိတယ္မဟုတ္လားလုိက္ပုိ႔ေပးပါ"
ရွင္းဆုိရာတစ္ေယာက္kaiရဲ႕ဓာတ္ပုံရုိက္ကြင္းေရာက္ေတာ့အဝတ္အစားလဲဖုိ႔လုပ္ေနတဲ့kaiေရွ႕လာရပ္ကာ
"ဒီမွာ kim kai ရွင္နဲ႔ေျပာစရာစကားရွိတယ္"
"ကြၽန္ေတာ္မွေျပာစရမရွိဘူး"
"ေျပာစရာမရွိရင္နားေထာင္ေလေနပါဦးရွင္ကဘယ္ေလာက္ေတာ္လုိ႔ေၾကျငာကမ္းလွမ္းတာကုိကြၽန္မပါတဲ့ဟာဆုိအကုန္ျငင္းပစ္တာ ဘာသေဘာလဲ"
"အဲဒါက ခင္ဗ်ာ ပုိသိမယ္ထင္ပါတယ္""
"ဘာေျပာခ်င္တာလဲ"
"ခင္ဗ်ာလုိလက္ရဲဇက္ရဲအျပင္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကုိလူ႔ျကားထဲမေရွာင္ ဖက္ယက္ေနတတ္တဲ့လူမ္ိ်ဳးကုိအထင္မႀကီးသလုိခင္လည္းအခင္ခ်င္ဘူးအလုပ္လည္းအတူမလုပ္ခ်င္ဘူး"
စကားကုိဒဲ့တုိးနဲ႔အျပတ္ေျပာလုိက္တဲ့kaiစကားေၾကာင့္ဆုိရာတစ္ေယာက္ေတာက္ေခါက္ကာျပန္ထြက္သြားသည္။
စကားေျပာရင္အားမနာတတ္တာသိေပမဲ့အဲလုိေျပာခ်လုိက္မယ္မထင္ထားတဲ့sehunလည္းေၾကာင္ကာၾကည့္ေနမိသည္။ကေလးလုိေမတတ္ေပမဲ့အေရးၾကဳံရင္ေတာ့ဘာမွေၾကာက္စရာမရွိတဲ့ကေလးျဖစ္ေနသည္။
ရွင္းဆုိရာ ဘာေတြထပ္ႄကံစည္းမလဲမသိႏုိင္တာေၾကာင့္ေနာက္ေယာင္ခံလုိက္ခုိင္းထားလုိက္သည္။