"I'm done." Sabi ko without giving him any emotion. It's just I'm too cold and too tired to fight this relationship. How many years it's take bago ako matauhan sa pagiging Marty ko.
The more I find one reasons to stay the more he's giving me many reason to leave. His did it how many times while I busy for fighting our relationship, pero ngayon Lang ako natauhan sa katangahan ko. It's seem like I been drug a year even if just I loved in wrong time and wrong person.
"N-No! P-Please Crislyn I n-need you me." Ani nya habang nakaluhod ito sa gilid ko at hawak ang aking kamay while giving me sweet little kisses in my right hand.
"No Drey, i don't wanna hurt again because of you. I'm done of this, I'm done fighting our relationship, I'm done for giving you always chance to prove yourself to me but you always find a way to prove yourself that you doesn't deserve the chances I given to you." I said while trying to stop myself to sobbing by putting my left hand in my lips.
Tinitigan ko sya habang naka yuko at nakaluhod parin sa gilid ko habang nakaupo ako rito sa kama and his crying too. "P-Please give me one last chance. Promise l-I won't hurt you anymore." Ani nya habang tiningala ako na lumuluha. Those brown eyes I want always to see after I woke up in the bed.
Natahimik ako saglit ang tanging maririnig Lang sa loob ng kwarto ay ang hagulgul namin at ang tibok na puso ko.
"N-no! That my final d-decision." Sabi ko at paharap sa kanan akong humiga.
I wanted to fight for us but I want to love myself first. Because while I love him I forgot everything and I lost myself. My family, my work and myself.
Sa tuwing titingin ako sa salamin Hindi ko na makilala ang sarili ko. Yung Crislyn na masayahin, yung Crislyn na selfless, yung Crislyn na puro trabaho Lang ang iniintindih at yung Crislyn mapag-mahal.
Lahat yun nagbago ng dahil sa kanya....
"Babalikan kita bukas ulit.. kahit Paulit-ulit mo ako pagtabuyan. Goodbye, I love you" aniya at tumayo sa kunakaupuan sa gilid ng kama ko at hinalikan ang buhok ko bago umalis. You shouldn't never comeback. Sabi ng isip ko.
Ng masiguro ko na tuluyan na syang nakaalis dahan-dahan kung tinanggal ang dextrose sa kaliwa ko kamay at pinuluputan ng bulak at tap Ito. Pagkatapos non agad ako pumunta sa CR dala ang pang palit kong damit.
Buo na ang desisyon ko. I leave this place not for me but for my baby in my Tammy. Kahit Ito man Lang maparamdam ko sa anak ko na mahal ko sya. Kahit di sya natanggap ng kanyang ama, na dahil sa ama nya muntik na sya mapahamak.
"Ikaw na Lang anak ang rason ko, kaya pinipilit kung lumaban sa magulong mundong Ito." Sabi ko habang naka hawak sa tiyan at naka tingin sa repleksyon sa salamin.
"If you're fathers don't want you, in here anak. Mama love you more than anything." Dagdag ko pa.
After packing my things agad kung tinawagan ang pinsan ko, she helping me to out of this place until Drey still at home.
Limangpung minuto nagdaan bago sya dumating.
"Crislyn! Si Marah Ito! Open the door!" Aniya pabulong na may diin. Agad ko naman binuksan ang pinto.
"Bilisan na natin, baka biglang may pumuntang nurse dito." Sabi ko at agad nyang kinuha ang mga ibang gamit ko at ako naman ay nagsuot ng jacket na may hoodie at naglagay ng sombrero sa ulo. At shade sa mata upang di nila makilala.
