Tutsak

2. bölüm

Şok oldum.
Ben,Sıla,Mete,Buğra ve Sinem'in çantasından uyuşturucu çıkmıştı. Ne yapacaktım ben . Bunları düşünürken polisler iki koluma girmiş polis  arabasına doğru yürüyorduk.Arkadan Yeşim öğretmenin sesini duydum"Hiç bir şey olmayacak merak etmeyin sizin daima arkanızdayım."dedi.Ne kadar umut dolu sözler söylese de içimdeki siyah bir daha dışarıya çıkamıyacaksın diyordu . Ben içimdeki siyahla uğraşırken polis arabasına binmiştik. Ailem çok üzülecekti.Ah canım annem. Haberi aldığında o mavi gözleri ağlamaktan nasıl kızarmıştır kim bilir.
Bir saat sonra
Beni nezarete aldılar. Aldıktan on dakika sonra bir polis elinde orta boyda bir tabakla yanıma geldi"Saat erken. Belki karnın açtır."dedi ve tabağı masanın üzerine koydu.Tabi ki de yemiyecektim.Bu haldeyken yemeği düşünmek çok bencilceydi.
Ben ne ara bu hale gelmiştim?Hayat bana neler yaşatıyordu. Belki bir deneyimdi. Belki de bir ceza. Eğer bir deneyimse çok kötü bir deneyim , ceza ise böyle bir cezayı çekecek ne yapmıştım.
25 Ocak  Pazartesi
Biraz önce yine bir gardiyan geldi elinde herzaman ki gibi bir tabak ve bir tane alt üst eşofmanvardı. Masaya bırakacaktıkı dün ki ellenmemiş tabağı gördü ve elindeki tabağı koymaktan vazgeçti."Ailene haber verildi bu alt üstü gönderdiler.Biraz sonra seni gelip alacağım hazırlansan iyi olur seni bekleyemem."dedi ve tam çıkacaktı ki arkasını dönüp"Senin yemek yiyip yememen beni ilgilendirmiyor ama eğer açlıktan bayılrsan senin yüzünden mesai yapmak zorunda kalacağım. Şu yeğini ye, bir de seninle uğraşmayalım"dedi ve gitti. Ben çok meraklıydım çünkü benimle uğraşmasına. Benim derdim ne onun derdi ne.Sonra aklıma aileme haber verildiği geldi ve istemsizce gözlerimden iki damla yaş düştü. Hayat gerçekten çok acımasızdı.
Sorgu Odası
—Ne zamandan beri kullanıyorsun ya da ne zamandan beri ticaretini yapıyorsun?
—Ben neyi ne zamandan beri kulanıyormuşum.
—Soruma soruyla karşılık verme!
—Bakın eğer bahsettiğiniz şey uyuşturucu ise ben gerçekten ne kullandım ne ticaretini yaptım.
—O zaman çantanda ne işi vardı!
Uzun bir sessizlik oldu Eylem yapmadığını adı gibi biliyordu ama yapmadığına dahil bir kanıtı yoktu. Bu da onu çıldırtıyordu. Polisin masaya vurmasıyla kendine gelmesi bir oldu.
—Alın şunu daha ne yaptığını bilmiyor!
Eylem'in ailesi
"Bir şeyler yapalım Gökhan kızımız içerdeyken bizim burada elimiz kolumuz bağlı oturmak vicdanıma sığmıyor artık."dedi Sibel Hanım. Eylem'in haberinden sonra büyük çöküş yaşamıştı. Sonuçta kızıydı. Canından bir parçaydı. Onu elinden almışlardı."Ben dün bir avukat görüştüm Sibel. Çok yüklü fiyatlar istiyorlar. Mağlum bizim durumumuzu da biliyorsun."Gökhan Bey bu sözleri söylemek istemezdi ama öyleydi. Çalıştığı işin maaşı avukatın verdiği fiyatı karşılayacak güçte değildi.Eylem'in ailesi de böyle bir duruma girmişti.
                            ♦   ♦   ♦
Yarın Sabah
Biraz önce yanıma bir gardiyan geldi. Bu sefer elinde bir tabak yoktu ama çarşaf yorgan ve bir yastık getirmişti."Bu çarşagları kendin değştircen. Yemek getirmedim çünkü yemiyorsun." Masaya baktı tahmin ettiği gibiydi . Yememiştim ."Tahmin ettiğim gibi."dedi ve beni demir parmaklıkların arkasında yalnız bıraktı.
1 saat sonra
Sabah ki gardiyan yine geldi . Bu adamı hiç sevmiyordum. Ama bir süre ayıya dayı diyeceğiz. Yapacak birşey yok "Yarın sabah mahkemen var sabah seni alacağım. Geldiğimde hazır ol"dedi ve gitti . Yarın mahkemem vardı . Ben ne ara bu hale gelmiştim. Yarın herşey açığa çıkacak biliyorum.