Secret messages.

Hoofdstuk 10

P.o.v. Mae-Lynn
Ik loop door een afgelegen dorpje, het is stil op straat, de mensen verschuilen zich achter de muren van hun huizen, ik zie niemand, ik ken niemand, ik voel een aanwezigheid, alsof er iets achter me staat. Langzaam draai ik me om, een groote zwarte schim staat schuimbekkend achter me. Ik begin te rennen geen idee waar heen, ik ken deze hele plaats niet. De schim rent achter me aan, waar ik heen ga gaat dat ding ook heen. Ik probeer te schreeuwen om hulp, maar het komt eruit als zo'n zacht kreetje dat niemand me kan horen. Hier aan het einde gaat een weg naar links en naar rechts ik kies rechts, misschien is dit mijn redding. Aan het einde van deze lange straat schijnt ligt, fel licht blauw licht. Hoe dichterbij ik kom hoe feller het wordt. Ik hoor het beest achter me harder ademhalen, het is zo dichtbij. 'Mae-Lynn..' 'Mae-Lynn..' h-he-het licht het roept me, zie ik een figuur? I-in het licht? Net voor ik zijn hand vast kan pakken, grijpt het beest me bij mijn benen. Ik probeer te schreeuwen van pijn en verdriet, maar het donker omsluit me.

Happend naar adem word ik wakker. D-dat was zo echt, en dat gezicht in het licht blauwe licht ik herken het ergens van. Goed kon ik het niet zien maar toch. Kijkend op mijn wekker besef ik mij dat ik nog drie uur kan slapen voor mijn wekker gaat. Maar slapen kan ik nu zeker niet meer, dus ga ik maar even naar de badkamer wat water drinken om tot bedaren te komen. Van mijn hoofd heb ik geen last meer, gelukkig!

P.o.v. Connor
Eindelijk is het bijna vakantie. Dan kan mijn echte plan van start gaan, want ik weet eindelijk na zo veel jaren wie mijn echte zusje is, dat ze mijn familie is. Ik zeg dan misschien wel plan, maar eigenlijk is het enige wat ik kon bedenken, is dat ik gewoon met haar ga praten. En voor mijn geluk heb ik bewijs gevonden in de oude dozen op zolder. Een mooie foto van ons vieren: pap, mam, ik en een prachtig klein baby'tje.
Nu weet ik eindelijk wie dat schattige meisje is op de foto. Mijn slaapkamerdeur gaat open en mijn pleegmoeder komt de kamer binnen: 'waarom ben je wakker?'
Ik weet dat ik nog maar 3 uur heb voordat ik op moet staan, maar de spanning hield me wakker. Nog maar drie dagen en dan kan het beginnen.
'Ik ben net even naar de wc geweest.' Mijn pleegmoeder kijkt me aan, knikt en zegt: 'zolang je vanaf nu maar de lampen uit laat, want ik moet er morgen ook vroeg uit en ik wil wel graag slapen.'
'Okee.' Ik draai me om en val gelijk in slaap.

Ik weet dat dit hoofdstukje nogal klein is, maar dat moet maar even.
XXX
DCK