เขี้ยวดาบ​ END [Yaoi​ mpreg]​

ผู้ถูกเลือก

ในยุคดึกดำบรรพ์ที่เหล่าสรรพสัตว์และธรรมชาติล้วนใหญ่โตดุจยักษา ชนเผ่าเซปคือหนึ่งในเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ดำรงชีวิตอยู่บนโล​กใบนี้​ พวกเขาล่าสัตว์​ และปลูกกระโจมเล็กๆตามพื้นที่ราบทุ่งหญ้า​ ยามฤดูหนาวมาเยือนพวกเขาจะอพยพไปอยู่ที่อื่น​เพื่อหาแหล่งอาหารที่สมบูรณ์กว่า​ ด้วยจำนวนประชากรราวสองร้อยชีวิต​ บางครั้งกว่าจะหาที่ลงหลักปัก​ฐานเจอก็ต้องเสียคนไปไม่น้อยในระหว่างทาง​ ส่วนใหญ่ถ้าไม่ติดโรคก็กลายเป็นเหยื่อของผู้ล่า

เคลอ​า​เองก็หวังว่าเขาจะไม่โดนทั้งสองอย่างนั้น...

เพราะจุดจบของมันคือความตาย​ เคลอาอายุเพียงสิบแปดปี​ เขายังไม่อยากไปพบหน้าบรรพบุรุษก่อนที่ฤดูกาลล่าครั้งแรกจะมาถึง​ มันเป็นประเพณีดั้งเดิมที่บุรุษในเผ่ารอคอย​ ก่อนที่ดวงสุริยาจะร่วงลงสู่ช่องแคบของภูเขา​ พวกเขาจะต้องล่าสัตว์ใหญ่ให้ได้อย่างน้อยหนึ่งตัว​ ซึ่งสัตว์ใหญ่ที่ว่าถ้าไม่เป็นวัวป่ายักษ์​ ก็ไม่พ้นนกโมอา

เคลอาเองก็รอช่วงเวลานี้​ ถ้าผ่านบททดสอบการไล่ล่า เขาจะก้าวสู่ความเป็นผู้ใหญ่​ ดวงวิญญาณของบิดามารดาจะต้องภูมิใจในตัวของเขา

ครืด​ ครืด

เคลอาอมยิ้ม​ สองมือขัดหินสีดำมะเมื่อมให้แหลมคมพอสำหรับแทงเหยื่อ​ บุรุษทุกคนล้วนทำสิ่งนี้ได้เป็นเรื่องปกติ​ ที่เหลือคือรอใช้งานเท่านั้น​

มือบางยกหินแหลมขึ้นระดับสายตา​ ใช้ปลายนิ้วโป้งลูบไล้ตามสันคม​ ชั่วขณะหนึ่งนั้นสายลมหนาววูบหนึ่งก็พัดผ่านใบหน้าขาวของเคลอา​ ร่างสมส่วนกระชับเสื้อหนังสัตว์​กันความเย็นยะเยือก สัญญาณของสายลมบ่งบอกว่าอีกไม่นานจิตวิญญาณแห่งฤดูหนาวจะมาเยือน​ เขาก้มตัวคลานเข้าไปในกระโจม​ ขดตัวมองเพดานที่ประดับประดาด้วยลูกปัดและขนนก

ดวงตาสีฟ้าของเคลอาเหม่อลอย​ หัวใจเต้นเมื่อนึกถึงพิธีไล่ล่าในวันพรุ่งนี้​ เขาหวังว่าจะทำได้​ แค่หมอบลงแล้วอาศัยจังหวะโจมตีเหมือนที่บูร่าสอน​