Gözlerimi açtığımda karşımda beyaz bir tavan duruyordu. Ve yandaki makineden gelen çıldırtıcı ses. Hastane odasında olduğumu anlamam uzun sürmemişti.
Fakat Jimin?
"Jimin?"
Ses gelmeyince kafamı kaldırdım. Yandaki yatakta uyuyordu. Derin bir nefes verip diğer tarafa dödüm.
"Anne? Ne oldu?"
"Arkanızdan gelen bir araba size çarpmış. Durumunuz kötü değil. Yani şimdilik."
"Şimdilik derken?"
Derin bir nefes aldı.
"1 aydır ikinizde uyanmadınız. Totunsuz ölecektim neredeyse."
1 ay mı?
"Çarpan kişi yakalandı mı?"
Jiminin sesi ile kafamı ona çevirdim.
"Evet yakalandı. Kasıtlı yapmadığı gerekçesi ile 2 yıl içeride tutulacak."
"Sadece 2 yıl mı? Aishh çok saçma!"
"Boşver sonuçta içeride. Bize bir zararı dokunamaz. İki yıl kafa dinleriz."
Bana ters bir bakış atıp önüne döndü. Biraz sonrada kapı açılmıştı.
İçeri giren hemşire ağızı açık bize bakmaya başladı. Sonrada koşarak odadan çıktı. Derdi ne bunun?
Kapı bir kez daha açılınca biraz önceki hemşire ve yanında 2 doktor içeri girdi.
"Uyandınız demek. O zaman son kontrolleri de yapınca çıkabilirsiniz."
Yaklaşık bir saat sonra anca eve varabilmiştik. Ve bizimle birlikte canım kayınvalidemde gelmişti. Sanırım onun yanında evcilik oynamalıydım. Aishh!
"Şöyle geçin. Siz salonda oturun bende yiyecek bir şeyler hazırlayayım. Jimin hayatım bana yardım eder misin?"
Jimin 'o' şeklini almış ağızıyla yerinden kalkıp yanıma geldi.
Mutfağa girip dolaptan bir şeyler çıkartmaya başladım.
"Demek hayatım ha? Keşke annemler olmadığındada bana böyle seslenebilsen."
Ona doğru dönüp yanağına bir öpücük bıraktım.
"Sen iste yeter hayatım."
Yüzüne yerleşen gülümseme ile yardım etmeye başladı.
_______________________________
"Evlilik nasıl gidiyor?"
"Ahh muhteşem."
Bir anda bütün şaşkın bakışlar bana döndü.
"Bunu sen mi söylüyorsun? Düğün günü fazla isteksizdin?"
"Ah yani şey ee.."
"Sadece biraz heyecanlıydı annecim."
Bende sadece gülümsemekle yetindim.
"Çocuk düşünmüyor musunuz?"
Al işte.
"Yani biraz erken gibi."
O sırada bacağımda bir el hissettim. Yanımda oturan Jimin bana garip bakışlar atıyordu.
Bir kaç kez öksürüp gülümsedim.
"Benimle mutfağa kadar gelir misin hayatım?"
Bu ne ya çıkma teklifi mi?
"Tabii.."
Kalkıp mutfağa doğru ilerledim.
"Sencede zamanı değil mi?"
Kaçamayacığım ben bu konudan.
"Evet Jimin evet tam zamanı! İstersen annenleri evden kovup çalışmalara başlayalım huh ne dersin?"
"Kulağa cazip geliyor."
Omuzuna hafiften vurdum.
"Bence yemek için ayrı bir oda yapalım salonda bir garip oluyor. Baba evinde çokta sorun etmiyordum ama kendi evim olunca değişik oluyormuş."
"Konuyu değiştirme yeteneğine hayran kaldım doğrusu. Hem neden çocuk ist-
Kayınvalemi ve kayınpederimi görünce Jiminin dudaklarına yapışmıştım. Oda ellerini belime koymuş karşılık vermeye başlamıştı. Gülme sesleri ve ardından da kapı sesi duymuştum fakat ayrılmak istemiyordum.
Nefesimin tükenmesiyle ayrılıp kafamı aşağı eğdim. Neden utandığım hakkında bir fikir sahibi değildim ama utanıyordum.
Çenemden tutup ona bakmamı sağladı.
"Çok güzelsin."
Yapma ya? Bilmediğim şeyler söyleseydin keşke.
"Şeyy.. uyuyalım mı?"
Gülüp kucağına aldı. Bir gün
Yatak odasına doğru giderken düşeceğiz diye korkuyordum. Her akşam bu şekilde gidiyorduk.
yatağa yatırıp alnıma küçük bir öpücük bıraktı ve yanıma yattı.
"İyi geceler"
"İyi geceler"
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Sonraki bölüm final. 😉
