She's the One

Chapter 20

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Chapter 20

Sofia's POV:

*insert song* Never Mind by Taylor Swift

As i walked out on his condo, i promised that i will never step my feet on his.

I run while crying, as i reached out the elevator, it opens. Lucky me.

I was shocked when i saw someone on the elevator. I ignored it, and start crying and sobbing again but in a low & small voice. Ayokong makita niya ako. Nakakahiya.

"Miss, okay ka lang?" Tanong niya sakin. Yan na nga ba ang sinasabi ko eh. Nakita niya na tuloy ako.

"Ah yes. Don't mind me.." Sabi ko at nagpahid ako ng luha sabay tingin at smile sakanya. Oh. Mukhang nagulat siya sa pagtingin sakin. Siguro dahil namumugto yung mata at namumula yung ilong ko. Nakakahiya aish.

"Ah okay. What's your name?" Tanong niya sakin.

"Sofia Andres. You?" I answered him. I smiled at him ofcourse, i don't want to be mean.

"DJ Marquez.*smiles*" Kasabay nun ay biglang bumakas ang elevator hudyat na nasa 1st floor na kami.

"Ah sige Sofia. Alis nako. Nice meeting you." Sabi niya sabay diretso sa kotse niya ata. I smiled weakly.

Kasabay ng pag-alis niya, ay ang pag-alis ko rin sa CONDOMINIUM na yon. Bat ba kasi hindi ako nakinig sakanila na may kalandian siya?

Ganun ba talaga pag nagmamahal ka? Nagiging tanga? Ang sakit kasi eh. Bat ba kailangan umabot pa sa puntong ganto? Bakit kailangan ko pang masaktan?

Hindi ko naman gustong mangyari to. Ang gusto ko lang maging maayos. Pero bakit lalong gumulo?

Hindi paba sapat? Hindi pa ba sapat lahat ng binigay ko? Hindi paba sapat yung mga ginawa ko para sakanya? Saan ba ako nagkulang? Lahat naman ginawa ko para intindihin siya pero ba't ganto ang sinukli niya sakin?

Minahal ko siya ng buong buo to the point na wala na akong tinira sa sarili ko. Pero eto lang ang makukuha ko pabalik? Ang pagtataksil niya sakin? Ano ako, REBOUND?

I am a HAPPY GO LUCKY person. Pero bat parang feeling ko, hindi ako ganun ngayon? I smiled bitterly.

Ang sakit makita ang mahal mo na may kasama at kahalikang iba.

Ang sakit isipin na hindi ka pa sapat sakanya.

Ang sakit isipin na, binigay mo ang lahat pero wala kang nakuhang palit.

Ang sakit isipin na minahal mo na pero nagawa ka pa ring lokohin.

Dumiretso ako sa taong alam ko kaya akong tulungan. Ang bestfriend ko. Ang tanging natitira sakin nung iniwan nila ako.

I drove so fast para makapunta kagad duon sa bahay niya. Alam kong nandun lang siya at natutulog.

As i step, out of my car and walked into their house. I presses on the doorbell.

Please. Sana hindi siya umalis ngayon. Please. Kailangan ko siya ngayon. Hindi ko alam kung anong agawin ko pag pati siya nawala.

Bigla na lamang ako naganahan, dahil siya ang nagbukas ng pinto.

Bigla nalang ako napaiyak at saka yumakap sakanya.

"Marco...." and before i could say anything, everything went black..

----------------

Nagising nalang ako bigla. Teka na kanino akong kwarto? Nang malibot ko ang mata ko, napansin ko nandito ako kila Marco. My bestfriend.

And naalala ko nalang bigla yung nangyari. Hay. It's real. It's real. Wala na kami. Because of that Bitch.

Bigla na lamang may kumatok at pumasok, nakita ko naman si Marco na may dalang tubig at pagkain. I smiled at him.

"Kamusta na pakiramdam mo?" Tanong niya sakin.

"Medyo okay na. Bat ako nakatulog?"

"Anong nakatulog? Baka nahimatay ka. Pukpukin kaya kita diyan." Sabi niya sabay nag roll eyes siya. Hmp. Kala mo bakla kung umarte eh. Kainis.

"Oh edi sorry na.."

"Ba't kaba nandito? Alam mo bang may lakad pa ako?" Sabi niya sakin.

"Sorry.. Kas---... Kasi naman si Inigo, i found him at his condo unit while making out with Barbie." And i began to cry again..

Naramdaman ko naman na hinimas himas niya yung likod ko. Dahilan para mas lalo pa akong maiyak.

"Go on.." Sabi niya sakin at nagtuloy tuloy akong kwento. Sinulan ko ang pagkwento. Mula sa text niya na pumunta ako dun sa unit niya,hanggan dito. Lahat lahat kinuwento ko.

"Marco... Am i not enough? Anobang pagkukulang ko? Please tell me.." I want to know. I want to.

"Wala kang pagkukulang, Sofia. Sadyang gago lang talaga yang boyfriend mo. Correction, EX." Sabi niya sakin.

"Eh naman eh.." Sabi ko sabay hampas sakanya. Nakakainis. Tong bestfriend ko talaga.

"What?! Totoo naman eh. Tsk. Pabugbog ko naba?" And he smile playfully.

"Hoy! Tigilan mo nga yan."

"Pero seryoso, Sofia.." Tumingin ako sa mga mata niya. I know his serious right now.

Tinuloy niya bigla yung sasabihin niya sakin. And that made me realized.

"Hindi tanga ang taong nagmahal ng sobra,
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Mas Tanga ang taong minahal mo na nga ng sobra, pero nakuha pang lumingon sa iba.."

I nod at him and smiled bitterly. Tama naman kasi ang sinabi niya. Minahal mo na nga ng sobra, pero nakuha pa ring tumingin sa iba. Ouch. Ang sakit. </3

Sorry, Inigo.

I'm sorry if i'm not good enough for you.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------