i hate u ↬jennie kim↫

six

İstemeye istemeye başkanın odasına doğru yürümeye başladım.
Kapının önüne geldiğimde derin bir nefes aldım ve kapıyı tıklattım.
"Gir"
Ürkerek kapının kolunu aşağıya indirdim.
İçeri girdiğimde menejerimiz ve başkan bana sinirli bir şekilde bakıyorlardı.
"Otur"
"Bu saçmalıkları açıkla çabuk"
"E-efendim,yaklaşık bir haftadır bir antiyle konuşuyorum"
"Bunların yasak olmasına rağmen kuralları çiğnedin yani?"
"B-ben gerçekten özür dilerim efendim"
"Mesajları göster"
Telefonumu çıkarıp mesajlaşmalarımız gösterdim.
Okurken oluşan yüz ifadeleri daha çok gerilmeme neden oluyordu.
"Şu anda gündeme bomba gibi düştün,şöhretin en alt seviyeye doğru iniyor"
"Ben...üzgünüm"
"Üzgün olman gerçekleri değiştirmez!"
"Bu olay tamamen yalan,hayatımda asla uyuşturucu kullanmadım"
"Bir kere adın çıktı,ne kadar yalanlarsak yalanlayalım hiçbir şey değişmiyecek"
"Yani...şirketten atılacak mıyım?"
"Başka bir seçenek yok,şimdilik kalıyorsun durumu yalanlayacağız eğer birşey değişmezse...ne olacağını biliyorsun"
"Evet efendim"
"Çıkabilirsin"
Telefonumu alıp kendimi dışarı attım ve hıçkırarak ağlamaya başladım.
Bu olay benim şöhretimi tamamen bitirmeye yetecekti.
Ama bende Jennie'isem ondan intikamımı alacaktım...